Ομολογώ ότι είχα να συναντήσω τόσους προστάτες της δημοκρατίας από την εποχή που την απειλούσαν εκείνοι που σήμερα ντύνονται προστάτες της.
Ενα περίεργο πράγμα, δηλαδή.
Και γι’ αυτό υποθέτω πως ελάχιστα τους ενδιαφέρει η δημοκρατία. Βασικά φροντίζουν την πάρτη τους.
Να θυμίσω πως την εποχή που δοκιμάστηκαν η συνοχή και η ισορροπία του κοινωνικού συστήματος της χώρας, εμφανίστηκαν διάφοροι άχρηστοι τενεκέδες που θεώρησαν ότι θα πιάσουν τώρα εκείνοι θέση στο σαλόνι και θα αποτελέσουν τους επόμενους.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω τους υποψηφίους. Τους ξέρουμε όλους και σε όλους τους τομείς. Στην πολιτική, στη διοίκηση, στον Τύπο, στα Πανεπιστήμια, στην τέχνη…
Καταφανώς και ευτυχώς απέτυχαν. Η χώρα ξεπέρασε τον κίνδυνο.
Αλλά ακούγονται ακόμη φωνές στα αμπάρια. Ακατάληπτες και μπερδεμένες. Για τα ομόφυλα ζευγάρια, το αγροτικό πετρέλαιο, τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, ακόμη και για τη δημοκρατία ή τον Τύπο.
Δικαίωμά τους. Ευτυχώς άλλωστε το επίμαχο διάστημα, όταν η δημοκρατία δοκιμαζόταν πραγματικά κι όχι με ψηφίσματα, δεξιοί, πασόκοι και πολλοί άλλοι καλοί άνθρωποι βρέθηκαν στο ίδιο χαράκωμα και τους το διασφάλισαν.
Τότε όμως υπήρχε κίνδυνος.
Τώρα, τη «δημόσια και δωρεάν Παιδεία» που ουδείς απειλεί ή αμφισβητεί υπερασπίζονται διάφοροι πολέμιοι υποθετικών Πανεπιστημίων που ούτε τα ξέρουν, ούτε τους αφορούν, ούτε υποχρεούνται να τα επιλέξουν.
Τον γάμο και την οικογένεια υπερασπίζονται όσοι έχουν ορκιστεί να μην παντρευτούν και να μην αποκτήσουν ποτέ παιδιά και οικογένεια.
Η «Αυγή» υπερασπίζεται κάποιον που προτρέπει «να βάλουν σε έναν σάκο» έναν αντίπαλο πολιτικό κι έναν δημοσιογράφο (12/2). Δεν διευκρινίζεται αν θα τους τσουβαλιάσουν νεκρούς ή ετοιμοθάνατους.
Τουλάχιστον το ΚΚΕ ψάχνει μισή μονάδα στις ευρωεκλογές.
Θα μου πείτε πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του.
Στη ΝΔ περιμένουν λέει τι θα πει ο Σαμαράς περί ομόφυλων και άλλων δαιμόνων. Υποθέτω θα πει τις απόψεις του. Παρόλο που η δημοκρατία αποφεύγει να ανακατεύεται σε ζητήματα θρησκευτικής συνείδησης και προσωπικής ηθικής, τουλάχιστον μετά τη Γαλλική Επανάσταση.
Οπως διάβασα και ένα άρθρο πασόκου βουλευτή που ζητούσε να επιλεχτεί «η διακηρυγμένη και διαχρονική θέση του ΠΑΣΟΚ» για τα Πανεπιστήμια (Στ. Παραστατίδης, «ΤΑ ΝΕΑ», 12/2). Υποψιάζομαι πως αν η κοινωνία ήθελε να επιλέξει τη διακηρυγμένη θέση του ΠΑΣΟΚ μάλλον θα είχε επιλέξει το ΠΑΣΟΚ που τη διακήρυξε.
Αν την είχε καταλάβει. Διότι ακόμη κι αν δεν παίζουν ρόλο μόνο τα μεγέθη στην πολιτική, ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι κάποιοι τα έχουν διακηρύξει όλα και διαχρονικά.
Ευτυχώς πάντως που η δημοκρατία δεν απειλείται. Αλλά να ξέρετε πως αν κάποτε απειληθεί, θα απειληθεί από εμάς τους ίδιους.
Οι άλλοι έχουν αποδείξει πως όταν προσπάθησαν τα έκαναν σαν τα μούτρα τους.
