Οφείλουμε να καθησυχάσουμε τον Νικήτα Κακλαμάνη που ανησυχεί για τη Δεξιά. Κακώς ανησυχεί.
Κατ’ αρχήν το μέτρημα για τις περιφερειακές εκλογές είναι λάθος.
Οι τέσσερις αντάρτες της ΝΔ δεν εξελέγησαν περιφερειάρχες επειδή τους ψήφισε «η βάση της παράταξης». Εξελέγησαν επειδή τους ψήφισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης που δεν είχαν τι άλλο να ψηφίσουν.
Υστερα η θεωρία ότι απειλείται από κάπου κάτι που λέγεται «πατριωτική λαϊκή Δεξιά» δεν ισχύει.
Ακόμη και τώρα με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, δεν είδα κανέναν να απειλεί την Εκκλησία και το ΚΚΕ που αποτελούν τους δύο πιο αυθεντικούς πυλώνες της λαϊκής και πατριωτικής συντήρησης.
Αντιθέτως ακόμη περιμένω τους «πατριώτες λαϊκούς δεξιούς» να εξηγήσουν στην ομήγυρη τι συνέβη το 2009 κι έφυγαν τρέχοντας αφού πρωταγωνίστησαν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας.
Θα ήταν ίσως χρήσιμο να δώσουν μερικές εξηγήσεις αντί να μας φλομώνουν με πατριωτισμό, λαϊκότητα και ρώσους πράκτορες.
Εκτός αν έχουν καταλάβει ότι η ΝΔ ανέκαμψε μετά τη συρρίκνωση και τις συνεχόμενες ήττες ακριβώς επειδή έδειξε ένα πρόσωπο που δεν ήταν ούτε «λαϊκό», ούτε κραυγαλέα «πατριωτικό».
Ούτε ιδιαίτερα «δεξιό», μεταξύ μας.
Λογικό κι αυτό. Οποιοι έψαχναν για «λαϊκότητα» μπορούσαν να καταφύγουν στον αριστερό λαϊκισμό. Κι όποιοι αναζητούσαν «πατριωτισμό» είχαν κάθε δυνατότητα να βαπτιστούν στον Ιορδάνη της Ακρας Δεξιάς.
Δόξα τω Θεώ, από επιλογές άλλο τίποτα.
Αλλά έτσι είναι η ζωή, θα έλεγε και ο Ηράκλειτος. Τίποτα δεν μένει στάσιμο και τίποτα δεν μένει ίδιο. Ούτε η Δεξιά, ούτε η Αριστερά, ούτε καν (λέμε τώρα) η Εκκλησία και το ΚΚΕ.
Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς. Οι παρατάξεις αλλάζουν επειδή αλλάζει η εποχή κι όχι με αποφάσεις επιτελείων. Διαφορετικά πεθαίνουν από έλλειψη προσαρμογής στις νέες συνθήκες – όπως πέθαναν κάποτε κι οι δεινόσαυροι.
Ο Μητσοτάκης δηλαδή ως αρχηγός της παλιάς Δεξιάς δεν ενδιαφέρει κανέναν, παρά μόνο τα υπολείμματα κάποιων ψηφοφόρων της παλιάς Δεξιάς.
Αντιθέτως ο Μητσοτάκης ως αρχηγός μιας παράταξης που καλύπτει από την Ακροδεξιά έως την Κεντροαριστερά έχει δείξει ότι ενδιαφέρει και περισσότερους και διαφορετικούς.
Κι αν στην παράταξη αυτή συνυπάρχουν πλέον πολλά στελέχη διαφορετικής προέλευσης, νοοτροπίας ή ιστορίας είναι επειδή αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να συνυπάρξουν, αν θέλουν να υπάρξουν.
Αυτό το σύστημα είναι καλό για τον τόπο, όσο λειτουργεί. Είναι καλό φυσικά και για τον Μητσοτάκη. Το ζήτημα θα προκύψει όταν αρχίζει να εμφανίζει προβλήματα λειτουργικότητας.
Αλλά βλέπω πολύ κόσμο στην αντιπολίτευση που πασχίζει να μη συμβεί κάτι τέτοιο.
