Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω τι ενστάσεις μπορεί να υπάρχουν για την επιστολική ψήφο. Και για ποιον λόγο μια μεγάλη μεταρρύθμιση αντιμετωπίζεται περίπου με λογική καφενείου.
Ακουσα όσα ειπώθηκαν στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Και οφείλω να παρατηρήσω ότι οι αντιρρήσεις που διατυπώθηκαν έμοιαζαν περισσότερο προσχηματικές παρά ουσιαστικές.
Το ΚΚΕ ας πούμε μίλησε για «αντιδραστική κι επικίνδυνη τομή» και «για κινδύνους αλλοίωσης του αποτελέσματος» (ομιλία Γ. Γκιόκα, 15/1).
Κατ’ αρχήν, τα περί «αλλοίωσης του αποτελέσματος» είναι αστειότητες. Η δημοκρατία μας οργανώνει άψογες κι αδιαμφισβήτητες εκλογές εδώ και μισό αιώνα. Δεν περίμενε το ΚΚΕ για να ανακαλύψει το κόλπο.
Υστερα, η «αλλοίωση του εκλογικού σώματος» (που ανεμίζουν διάφορα αριστερά έντυπα…) είναι μεγάλη μπαρούφα αφού ούτε ένας ψηφοφόρος δεν προστίθεται, ούτε αφαιρείται από το ήδη υπάρχον εκλογικό σώμα.
Συνεπώς εφόσον δεν υπάρχει η παραμικρή μεταβολή πώς μπορεί να υπάρξει αλλοίωση;
Αλλά στην πραγματικότητα, ο φόβος δεν αφορά την «αλλοίωση». Αφορά τη συμμετοχή.
Αντιλαμβάνομαι δηλαδή πως η διεύρυνση της συμμετοχής στις εκλογές που θα φέρει η επιστολική ψήφος δεν ευνοεί γενικά την Αριστερά, ιδίως αν ψηφίσει κάπως μαζικά ο απόδημος Ελληνισμός σε Αμερική και Αυστραλία.
Θλίβομαι βαθύτατα αλλά τι να κάνουμε; Και η Αριστερά και όλοι θα πάρουν όσους ακριβώς τους ψηφίσουν, άλλη μέθοδος στη δημοκρατία δεν υπάρχει.
Κι άλλωστε τα διάφορα αστεία ότι θα ψηφίζουν και θα βγάζουν κυβέρνηση οι «Πορτοκάλος από το Σικάγο» τα ακούω βερεσέ.
Πρώτον διότι συμπαθώ ιδιαίτερα τους αξιοπρεπείς και προκομμένους «Πορτοκάλος του Σικάγου». Πολύ περισσότερο από κάποιους άχρηστους σουλατσαδόρους στη μητέρα πατρίδα.
Δεύτερον διότι θεωρώ απεχθές το επιχείρημα πως δεν πρέπει να ψηφίζουν έλληνες πολίτες επειδή «δεν ξέρουν την Ελλάδα».
Λες και οι άλλοι έχουν περάσει εξετάσεις πατριδογνωσίας και αγωγής του πολίτη για να ρίξουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Ή λες κι όλοι ξέρουμε την Ελλάδα το ίδιο.
Τρίτον επειδή η αντίδραση στην επιστολική ψήφο κρύβει ουσιαστικά τον φόβο της δημοκρατίας. Στη δημοκρατία βλέπετε ψηφίζουν όλοι όσοι έχουν δικαίωμα ψήφου, όχι μόνο όσοι βολεύουν τη μία ή την άλλη παράταξη.
«Πορτοκάλος» λοιπόν και ξερό ψωμί.
Φυσικά η οργάνωση της επιστολικής ψήφου δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Δεν έχουμε (ακόμη) την τεχνογνωσία που μόνο η εμπειρία διασφαλίζει. Ενδεχομένως να προκύψουν και προβλήματα κατά τη διαδικασία.
Καμία αντίρρηση. Από κάπου όμως πρέπει κάποτε να αρχίσουμε.
Ηδη καθυστερήσαμε πολύ. Αλλά αποκλείεται ποτέ να φτάσεις, αν δεν ξεκινήσεις.
