Δεν μπορώ να γνωρίζω τη βασιμότητα των διώξεων που άσκησε η ευρωπαία εισαγγελέας για την περίφημη σύμβαση 717. Να θυμίσω ότι αφορούσε τη σηματοδότηση και την τηλεδιοίκηση στο ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο.
Θα αποφύγω λοιπόν και την αξιολόγηση και τα συμπεράσματα.
Αλλά κάτι δεν καταλαβαίνω.
Η σύμβαση υπογράφτηκε το 2014. Την εκτέλεσή της ανέλαβαν δύο ιδιωτικές εταιρείες. Και εννέα χρόνια αργότερα δεν είχε ακόμη υλοποιηθεί από τις εταιρείες που είχαν αναλάβει την εκτέλεσή της.
Παρ’ όλο που εν τω μεταξύ είχε χρηματοδοτηθεί ακόμη και με κοινοτικούς πόρους – γεγονός που εξηγεί και την παρέμβαση της ευρωπαίας εισαγγελέως.
Η εισαγγελέας (ας είναι καλά η γυναίκα…) δραστηριοποιήθηκε μάλιστα τον Νοέμβριο 2022, σχεδόν τέσσερις μήνες πριν από το πολύνεκρο δυστύχημα του Φεβρουαρίου 2023. Συνεπώς η παρέμβασή της δεν έχει άμεση σχέση με αυτό.
Αλλά πέρασαν εννέα χρόνια!
Και έχω την απλή απορία. Κανείς δεν ασχολήθηκε μέσα σε εννέα χρόνια να μάθει αν υλοποιείται και γιατί δεν υλοποιείται μια σύμβαση;
Ακόμη κι εκείνοι που την εκτελούσαν, δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να εμφανιστούν στους χρηματοδότες της δουλειάς τους και να δώσουν εξηγήσεις γιατί καθυστερεί η ολοκλήρωσή της;
Η πλευρά του Δημοσίου που είχε συμβληθεί με τις δύο ιδιωτικές εταιρείες δεν ανησύχησε τι συμβαίνει κι αυτή η έρημη σύμβαση που έχουν παραχωρήσει καθυστερεί πέραν του εύλογου;
Και γιατί χρειάστηκε να παρέμβει η ευρωπαία εισαγγελέας; Εμείς δεν έχουμε Δικαιοσύνη, ανακριτές και εισαγγελείς για να κάνουν τη δουλειά;
Ομολογώ ότι τέτοια συλλογική χρεοκοπία μιας συντεταγμένης πολιτείας σπανίως έχω συναντήσει. Και αφήνω στην άκρη κυβερνήσεις και υπουργούς.
Δυστυχώς όμως δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο, έχω πειστεί γι’ αυτό.
Διότι υποψιάζομαι ότι στη χώρα μας ελάχιστοι κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Οι περισσότεροι καλοβλέπουν ή υποβλέπουν τη δουλειά του διπλανού.
Οι σιδηροδρομικοί είναι συνδικαλιστές. Οι αρμόδιοι στη διοίκηση είναι και συνδικαλιστές και αδιάφοροι. Οι ιδιωτικές εταιρείες δουλεύουν χειρότερα από το Δημόσιο. Και η Δικαιοσύνη κοιτάει αλλού.
Να μην πω για την εκάστοτε κυβέρνηση που είναι σαν τον απατημένο σύζυγο. Τα μαθαίνει όλα τελευταία.
Θα μου πείτε πως αν ενδιαφέρονταν πραγματικά δεν θα χρειάζονταν τεσσεράμισι χρόνια για να ενημερωθούν ότι διακόσιοι επικίνδυνοι ταραχοποιοί έχουν πλάτες στον υπόκοσμο ή είναι υπόκοσμος οι ίδιοι αλλά κυκλοφορούν ελεύθεροι κι ωραίοι.
Και τώρα βέβαια η υπόθεση έφτασε με τα πολλά στη Δικαιοσύνη.
Απλώς πολύ φοβούμαι πως για να δούμε φως θα έπρεπε κι εδώ να παρέμβει η ευρωπαία εισαγγελέας.
Αλλά δυστυχώς δεν έχει τέτοιες αρμοδιότητες.
