Δεν ξέρω αν ο Μητσοτάκης έκανε κάποιο λάθος με τους Βρετανούς. Δεν φαίνεται κάτι τέτοιο.
Είναι βέβαιο όμως ότι ο Σούνακ έκανε μια τεράστια κουταμάρα. Και ήδη γράφει μουτζούρες στο βιογραφικό του. Αν δεν μετράω λάθος είναι η δεύτερη με τον Μητσοτάκη.
Προφανώς δεν θα κρίνει αυτό την παραμονή του στην Ντάουνινγκ Στριτ. Εχουμε ακόμη κάποιους μήνες έως τις εκλογές αλλά ο βρετανός πρωθυπουργός δεν έχει ξεκινήσει με το δεξί. Μάλλον για έξωση τον πάνε.
Δικό του θέμα.
Το λάθος του ήταν ότι δεν είχε κανένα λόγο να τα βάλει προκλητικά και προσβλητικά με έναν έλληνα πρωθυπουργό. Και στη διεθνή πολιτική δεν κάνεις τίποτα χωρίς λόγο.
Σιγά τώρα που ξυπνούσε και κοιμόταν ο Σούνακ με τα Μάρμαρα του Παρθενώνα κι έβλεπε τη Μελίνα στον ύπνο του.
Προφανώς υπάρχει κάποια πιο σοβαρή εξήγηση, αν και όχι απαραιτήτως πιο ευφυής. Θα τη μάθουμε.
Ο Μητσοτάκης τι είχε και τι έχασε.
Ισα – ίσα. Πούλησε προσβεβλημένη μούρη στον Σούνακ, κάτι που αρέσει στην Ελλάδα. Αν μέτρησα καλά μόνο κάτι καραγκιόζηδες μίλησαν για «στραπάτσο» ή «φιάσκο» του Πρωθυπουργού.
Αντιθέτως η κοινή γνώμη στη Βρετανία και στην Ελλάδα αποδοκίμασε τον «απρεπή» Σούνακ.
Ούτως ή άλλως, η διεθνής κοινότητα είναι γενικώς στα μέλια με τον Μητσοτάκη – την ίδια μέρα η Κομισιόν βρήκε άλλη μια ευκαιρία να συγχαρεί την Ελλάδα.
Πάμε όμως στην ουσία. Διότι ο Σούνακ σήμερα είναι, αύριο δεν θα είναι.
Αν λοιπόν θέλουμε πίσω τα Μάρμαρα πρέπει να επινοήσουμε μια μέθοδο για να τα πάρουμε. Δεν θα μας τα στείλουν σπίτι με κούριερ, ούτε θα οργανώσουμε επιδρομή στο Βρετανικό Μουσείο για να τα αρπάξουμε.
Κι η επινόηση αυτής της μεθόδου αφορά τον σημερινό Πρωθυπουργό, όπως αφορούσε τις προηγούμενες αλλά και τις επόμενες κυβερνήσεις.
Φυσικά όλα δείχνουν ότι η συγκυρία είναι όλο και πιο ευνοϊκή, ακόμη και στη Μεγάλη Βρετανία. Αρκεί όμως να ξέρεις τι να κάνεις τη συγκυρία, τι θέλεις και πώς μπορείς να το αποκτήσεις.
Κατά τα άλλα προφανώς και οι Βρετανοί και οι Ελληνες θα συνεχίσουμε τον δρόμο μας. Δεν θα τσακωθούμε για έναν αγενή πολιτικό.
Αλλά από την άλλη πλευρά η μικρή αυτή περιπέτεια μπορεί να κρύβει ένα μάθημα και για τον Μητσοτάκη.
Οι χαμηλοί τόνοι είναι προφανώς οι σωστοί. Δεν είμαστε ντελάληδες. Αλλά η αποφασιστικότητα, η σαφήνεια και η σταθερότητα είναι εξίσου επιβεβλημένες.
Χρήσιμο μάθημα. Ιδίως τώρα που ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον Ερντογάν.
