Εχω την αίσθηση ότι ο Μητσοτάκης διασκεδάζει πολύ με το συμπούρμπουλο των άλλων. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ έκανε μάλιστα και καλαμπούρια – που δεν είναι ακριβώς το στυλ του.
Αλλά γιατί να μην το γλεντάει ο άνθρωπος;
Ο υποτιθέμενος αντίπαλός του αυτοανακηρύχτηκε «φαινόμενο» και πήγε να λάβει μέρος σε μια συζήτηση επί του εαυτού του.
Το επόμενο βήμα είναι να δηλώσει Ναπολέων Βοναπάρτης και να εκστρατεύσει στο Αούστερλιτς.
Αντιθέτως ο Μητσοτάκης κατέθετε την ίδια ώρα έναν ισορροπημένο και σχετικά γενναιόδωρο προϋπολογισμό, η οικονομία τρέχει με ικανοποιητικούς ρυθμούς και ο ίδιος επανέλαβε (μετά τα καλαμπούρια στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ) ότι θα κάνει και μεταρρυθμίσεις.
Καλοδεχούμενες κι ας άργησαν. Αλλωστε μόνο το σχέδιο με τα «μη κρατικά ΑΕΙ» να προχωρήσει και πάλι κέρδος θα είναι για τον τόπο.
Με άλλα λόγια, ίσως δεν χρειάζεται καν να κοιτάζει ο Μητσοτάκης τις δημοσκοπήσεις για να το διασκεδάζει κι ασφαλώς δεν θα κάνει τη βλακεία να ανακηρύξει τον εαυτό του «φαινόμενο». Υποψιάζομαι ότι έχει σαφή αίσθηση του γελοίου.
Εκεί νομίζω βρίσκεται και το μυστικό του. Στο μέτρο και την αίσθηση των πραγμάτων.
Ακόμη και τώρα, ύστερα από έξι εκλογικές νίκες, μιλάει με λιγότερη έπαρση από τον Κασσελάκη, λιγότερη τσαντίλα από τον Ανδρουλάκη και πιο μετρημένο ύφος από τους περισσότερους επικριτές του.
Τα καλαμπούρια είναι απλώς νέο είδος στο ρεπερτόριο. Αλλοτε πετυχαίνουν, άλλοτε όχι.
Παρόλο που θα βοηθούσε περισσότερο αν έκοβε λίγο τα παλιομοδίτικα νταηλίκια του τύπου «έστειλε μήνυμα στους υπουργούς του». Ο Πρωθυπουργός δεν στέλνει μηνύματα στους υπουργούς, τους παίρνει τηλέφωνο και φτάνει.
Αλλά μέσα σε όλα αυτά ποια είναι η γενική εικόνα;
Οτι έχουμε μια κυβέρνηση που προσπαθεί να κυβερνήσει και μια αντιπολίτευση που ασχολείται με την Αχτσιόγλου, τον Ράμμο και το «φαινόμενο».
Καλώς ή κακώς αυτήν ακριβώς την εικόνα καταγράφουν και οι δημοσκοπήσεις.
Ο κόσμος δυσφορεί για την ακρίβεια και τα ενοίκια. Σωστά κάνει. Και γκρινιάζει. Δίκιο έχει. Και δυσανασχετεί με τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού. Ασφαλώς.
Αλλά πόσοι θεωρούν άραγε στην Ελλάδα ότι αυτά θα μπορούσαν να τα αντιμετωπίσουν καλύτερα ο Πολάκης ή ο Κατρίνης ή το ΠΑΜΕ; Ελάχιστοι, φοβάμαι.
Γι’ αυτό λοιπόν γλεντάει ο Μητσοτάκης. Οχι επειδή πήρε 41%. Αλλά επειδή απέναντί του δεν υπάρχει τίποτα.
Κι αν δεν υπάρξει κάτι, θα συνεχίσει να γλεντάει και να τους γλεντάει. Ακόμη και όταν δεν συντρέχει κανένας λόγος για γλέντια και πανηγύρια.
