Δεν ξέρω αν οι Γερμανοί μετάνιωσαν ήδη που κάλεσαν τον Ερντογάν στο Βερολίνο. Αναρωτιέμαι όμως τι θα συμβεί αν κάνει τα ίδια στην επίσκεψή του στην Αθήνα, στις 7 Δεκεμβρίου.
Θα του απαντήσουν η Πρόεδρος κι ο Πρωθυπουργός; Ή μήπως θα χαμογελούν αμήχανα, όπως ο γερμανός καγκελάριος;
Διότι, μεταξύ μας, δεν νομίζω πως ο Ερντογάν έχει πρόβλημα να επαναλάβει την παράσταση.
Οταν προσβάλλει σε απευθείας μετάδοση τη Γερμανία και όλο τον δυτικό κόσμο μέσα στη γερμανική πρωτεύουσα κι ενώπιον της γερμανικής ηγεσίας, τι τον εμποδίζει να περιφέρει τη μαγκιά και στα μέρη μας;
Αυτός είναι ο Ερντογάν και με αυτόν έχουμε να κάνουμε.
Ακόμη περισσότερο που την επομένη του Βερολίνου, το πνεύμα του τούρκου προέδρου εξειδίκευσε με δηλώσεις του για τα ελληνοτουρκικά και ο τούρκος αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού Ερτζουμέντ Τατλίογλου (18/11).
Τι είπε ο ναύαρχος;
Οτι «στόχος της Ελλάδας είναι να αναλάβει τον ηγετικό ρόλο στην περιοχή». Είμαστε δηλαδή επιθετική δύναμη που απειλεί την Τουρκία.
Και επικαλέστηκε τους εξοπλισμούς για να συμπεράνει ότι η Ελλάδα «κλιμακώνει τις εντάσεις», λες κι έπρεπε να τους ρωτήσουμε τι αεροπλάνα ή φρεγάτες επιτρέπουν να αγοράσουμε.
Οτι «έχουμε νησίδες και βραχονησίδες των οποίων η κυριαρχία και η κυριότητα αμφισβητείται» και οι Ελληνες «προσπαθούν να τα κάνουν δικά τους».
Ποια είναι αυτά; Διότι δεν μιλάμε πλέον για την καραμέλα της «στρατιωτικοποίησης». Αλλά ευθέως για νησιά αμφισβητούμενης «κυριαρχίας και κυριότητας».
Και ότι «δεν θέλουμε το ΝΑΤΟ ή την Αμερική στη Μαύρη Θάλασσα». Δηλαδή η Τουρκία είναι με το ΝΑΤΟ μόνο όπου τη βολεύει. Α λα καρτ.
Το τελευταίο ας το λύσει το ΝΑΤΟ.
Τα άλλα όμως αφορούν τον πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας μας. Η οποία είναι ακέραια, ασκείται πλήρως στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα και θα έπρεπε κάποτε να συνειδητοποιήσει η Τουρκία πως δεν έχουμε συνομολογήσει σχέσεις υποτέλειας ούτε επικυριαρχίας.
Τις συμβουλές του Ερντογάν να μην ανακατεύουμε «τρίτες χώρες» στα ελληνοτουρκικά θα τις ακούσουμε αν τις ζητήσουμε.
Το βέβαιο είναι πάντως πως το τελευταίο δίμηνο παρατηρούμε μια συνεχή κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας κατά πάντων. Επιθετικότητα ρητορική, προς το παρόν. Αλλά με προφανείς συνειρμούς.
Κι αν στην υπόθεση της Χαμάς ο Ερντογάν επηρεάζεται ενδεχομένως από ένα κλίμα θρησκευτικής και ιδεολογικής συνάφειας, οι εκρήξεις μεγαλομανίας είναι πολύ συχνές για να είναι επουσιώδεις ή αδιάφορες.
Από εκεί και πέρα, ο Θεός βοηθός.
Στις 7 Δεκεμβρίου ίσως καταλάβουμε καλύτερα που το πάει. Αλλά χωρίς να παραβλέπουμε πως έως τις 7 Δεκεμβρίου μεσολαβούν ακόμη κάποιες μέρες.
