Στην Ισπανία ο Σάντσεθ κατάφερε με τα πολλά να μαζέψει μια κυβερνητική πλειοψηφία.
Την αντάλλαξε με την αμνήστευση των καταλανών αυτονομιστών που είχαν καταδικαστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο σε βαριές ποινές για βαρύτατες κατηγορίες.
Περίεργη αντίληψη του κράτους δικαίου.
Η τήρηση του νόμου και η εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων υπόκειται στην ανάγκη του Σάντσεθ να μείνει πρωθυπουργός.
Την προηγούμενη φορά είχε ήδη επινοήσει διάφορα τερτίπια για «να πέσουν στα μαλακά» οι ίδιοι υπόδικοι που τον ψιλοστήριζαν.
Την επόμενη θα τους χαρίσει υποθέτω τις φορολογικές παραβάσεις, τις διώξεις για λαθρεμπόριο και τα πρόστιμα της τροχαίας.
Περιέργως επίσης κάτι δικοί μας άτεγκτοι υπέρμαχοι του κράτους δικαίου, τσιμουδιά. Του κράτους δικαίου προέχει «η κόρη μου η σοσιαλίστρια».
Ενδεχομένως καβγάδιζαν για την Εξεταστική ή την Προανακριτική (θα σας γελάσω) για τα Τέμπη. Λογικό.
Προφανώς κανείς δεν έχει αντίρρηση να διερευνηθεί ένα πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα. Κι οι όποιες ποινικές ευθύνες δεν διαγράφονται με εκλογές.
Με εξαίρεση ίσως την Ισπανία όπου η ανάγκη σχηματισμού σοσιαλιστικής πλειοψηφίας διαγράφει ακόμη και καταδίκες.
Εμείς όμως δεν είμαστε Ισπανία. Αυτονομιστές δεν έχουμε, ούτε Ρεάλ Μαδρίτης, και οι αριστεροί πλακώνονται στις ταβέρνες για παϊδάκια.
Να θυμίσω όμως και κάτι άλλο.
Σε αυτή τη χώρα υπάρχει μια παράταξη η οποία από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου που τη δημιούργησε δεν επιχείρησε ποτέ να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή.
Ποτέ. Ακόμη κι όταν η ίδια έπεφτε θύμα διώξεων στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου ή συκοφαντίας και διαβολής στο πρόσωπο του Κώστα Σημίτη ή σκευωρίας όπως πιο πρόσφατα με την υπόθεση Novartis.
Πάντα πολιτεύτηκε σωστά ή λάθος αλλά με τα όπλα της πολιτικής.
Κανένα στέλεχός της δεν διανοήθηκε να ζητήσει, ούτε καν να σκεφτεί μαζί με τον Πολάκη «ας βάλουμε πεντέξι φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές».
Γι’ αυτό είναι παράξενη η απουσία της από την ευρύτατη πλειοψηφία της Εξεταστικής στο όνομα κάποιας Προανακριτικής των υπολογισμών τους.
Ακόμη πιο ακαταλαβίστικη είναι η επίκληση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας με τέσσερεις μήνες καθυστέρηση.
Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία δεν έχει καμία σχέση με ατυχήματα, δυστυχήματα, σταθμάρχες και Τέμπη. Ερευνά αποκλειστικά αδικήματα εις βάρος του προϋπολογισμού και των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Στην προκειμένη περίπτωση ψάχνουν τι έγιναν τα 54 εκατομμύρια κοινοτικό χρήμα που είχαν δοθεί για τη σύμβαση 717 του 2014.
Να το ψάξουμε; Ασφαλώς. Αλλά πώς συνδέεται η επιδότηση μιας σύμβασης του 2014 που κακώς δεν υλοποιήθηκε με ένα δυστύχημα του 2023;
Ισως το ξέρει ο Σάντσεθ που είναι σοσιαλιστής.
