Κάποτε είχα ρωτήσει σε μια συνέντευξη τον Ζακ Ντελόρ, πανίσχυρο πρόεδρο τότε της Κομισιόν, τι πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση όταν αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις.
– Τρία πράγματα, μου απάντησε. Πρώτον, να εξηγεί. Δεύτερον, να εξηγεί. Τρίτον, να εξηγεί.
Στη χθεσινή του συνέντευξη στη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης έκανε κάτι που δεν συνηθίζουν οι Πρωθυπουργοί, ούτε ο ίδιος. Εξήγησε.
Κι εκεί έχει ένα πλεονέκτημα.
Μπορεί να αρέσει ή να μην αρέσει, να πείθει ή να μην πείθει, να συμφωνεί ή να διαφωνεί κάποιος μαζί του. Αλλά κανείς δεν μπορεί να του αμφισβητήσει ότι κατά κανόνα γνωρίζει τα θέματα που μπαίνουν στο τραπέζι καλύτερα από τους συνήθεις ανταγωνιστές του κι ότι έχει μια σαφή αντίληψη για εκείνο που θεωρεί ότι πρέπει να γίνει.
Η ΔΕΘ λοιπόν του έδωσε την ευκαιρία να εξηγήσει. Από την πολιτική προστασία έως τα ελληνοτουρκικά. «Η Χάγη είναι πολύ μακριά ακόμη» διευκρίνισε για όσους προτρέχουν μάλλον αναίτια κι επιπόλαια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι εκείνο που χρειαζόταν τις περισσότερες εξηγήσεις είναι η κυβέρνησή του. Οι τελευταίοι μήνες άφησαν πολλά ερωτηματικά για τη λειτουργικότητά της.
Προφανώς είναι μια κυβέρνηση δυόμισι μηνών που βρέθηκε αντιμέτωπη με πολλές κι απρόσμενες αντιξοότητες. Καμία αντίρρηση. Αλλά από όσο ξέρω οι κυβερνήσεις χρειάζονται για να αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, διαφορετικά θα διαλέγαμε παιδικές χορωδίες.
Οι εξηγήσεις λοιπόν του Μητσοτάκη ήταν απαραίτητες. Θα δούμε αν θα αποδειχτούν και χρήσιμες. Διότι αν η δοκιμασία δεν εξελιχτεί σε μάθημα, ή έστω σε διδακτική εμπειρία, τότε μένει απλώς πάθημα και δεν συμφέρει.
Το βέβαιο είναι ότι ο Πρωθυπουργός έκλεισε μερικές εκκρεμότητες. Ούτε ανασχηματισμό σχεδιάζει, ούτε θα επιστρέψει η λίστα στις Ευρωεκλογές, αν και θα δούμε πώς θα εφαρμοστεί ο σταυρός, ούτε αλλαγή του εκλογικού νόμου προβλέπεται, ούτε μετακόμιση του ίδιου του Μητσοτάκη στην Ευρώπη.
Σε απλά ελληνικά μας είπε ότι υπό κανονικές συνθήκες θα επιδιώξει τρίτη τετραετία.
Και ταυτοχρόνως προειδοποίησε ότι δεν συγκυβερνά με κανέναν. Ηταν σαφές αλλά κι αναμενόμενο. Δεν ξέρω κανέναν πρωθυπουργό που θα δεχόταν να κυβερνά υπό επιτροπεία.
Ούτως Ή άλλως, ουδείς του το ζητάει πραγματικά ή έστω το υπαινίσσεται.
Ακόμη κι η αντιπολίτευση το τελευταίο που έχει στο μυαλό της είναι να μοιραστεί την εξουσία. Προς το παρόν μάλλον προσπαθεί να μη διαλυθεί ή έστω να υπάρξει.
Και συνεπώς τη «μεγάλη αναταραχή» (που είπε κι ο Πρωθυπουργός επικαλούμενος τον πρόεδρο Μάο…) μπορώ να τη δω. Την «υπέροχη κατάσταση» δυσκολεύομαι.
