Εκεί που οι εκλογές για αρχηγό στον ΣΥΡΙΖΑ «οδηγούσαν μια γενιά, στα πιο βαθιά χασμουρητά» εμφανίστηκε ο Κασσελάκης.
Κακό δεν το λες.
Οχι μόνο επειδή ο άνθρωπος έχει ένα σταριλίκι που αναμφισβήτητα λειτουργεί υπέρ του θεάματος και κατά της υπνηλίας.
Αλλά κι επειδή ανέδειξε την τραγική φτώχεια του προσωπικού που διαγκωνίζεται να ηγηθεί του δεύτερου κόμματος της Βουλής.
Πολύ φοβούμαι πως αν περιμέναμε την Αχτσιόγλου, τον Τσακαλώτο, τον Παππά «13-0» ή τον Τζουμάκα για να ανάψουν τα αίματα, θα μας είχε πάρει ο ύπνος πριν προλάβουν να εκφωνήσουν συλλαβιστά άλλη μία ντεμοντέ κοινοτοπία.
Και ο Κασσελάκης αυτό ακριβώς τους έτριψε στα μούτρα και τους έκανε άνω-κάτω.
Διότι όταν μιλούσε για τα άπταιστα αγγλικά του και τα καλά Πανεπιστήμια που πήγε και τις οικονομικές γνώσεις που έχει και την επαγγελματική επιτυχία του, μόνο για λόγους ρητορικής απευθυνόταν στον Μητσοτάκη απειλώντας ότι θα τον κερδίσει.
Στην πραγματικότητα τον Τσίπρα εννοούσε και τους επίδοξους διαδόχους του.
Από όσο ξέρω ο Μητσοτάκης ουδέποτε έχει κατηγορηθεί για τα αγγλικά του, τα πτυχία του, τις σπουδές του ή τις γνώσεις του. Οι άλλοι όμως;
Με άλλα λόγια εκείνο που κυρίως είπε ο Κασσελάκης «στην πεθερά για να ακούει η νύφη» είναι ότι κανείς δεν πιστεύει πως κάποιος από αυτούς του φερέλπιδες νέους (ή λιγότερο νέους) και νέες μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη στο ορατό μέλλον.
Μπορεί ο Κασσελάκης; Αυτό πάντως φαίνεται να πιστεύει ο ίδιος και το λέει.
Αλλά δεν είναι σήμερα το ζητούμενο για να το κουβεντιάσουμε. Οι εκλογές αργούν, ο Μητσοτάκης φαίνεται μια χαρά στην υγεία του και συνεπώς η εκλογική σύγκριση μάλλον θα αργήσει.
Το ζητούμενο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπου η εκλογή αρχηγού κινδυνεύει μετά τα βαθιά χασμουρητά να οδηγηθεί σε χαχανητά θερινής επιθεώρησης.
Προφανώς δεν γνωρίζω τις ενδόμυχες προθέσεις και φιλοδοξίες του Κασσελάκη που δεν τον ξέραμε κι από χθες. Δεν ξέρω καν τι θέλει, ούτε τι επιδιώκει, ούτε πώς θα το επιδιώξει.
Η είσοδός του όμως στη σκηνή άλλαξε τους ρόλους και το έργο. Κυρίως επειδή φώτισε τον υπόλοιπο θίασο και ανέδειξε τη μετριότητά του.
Εφαγαν το μαύρο της ψυχής τους σε δύο συνεχόμενες εκλογές, έφυγε τρέχοντας ο αρχηγός και συζητούν αν θα έχουν «κόμμα αρχών» ή «κόμμα μελών». Μιλάμε για καλαμπούρια.
«Γιατί όχι κόμμα Κασσελάκη;» τους λέει λοιπόν περιπαικτικά ο Κασσελάκης.
Δεν ξέρω αν γίνεται αλλά τουλάχιστον θα έχει πλάκα.
