Το 1957 και μετά τον θάνατο του Στάλιν, η νέα ηγεσία της ΕΣΣΔ έστειλε τον εμβληματικό υπουργό Εξωτερικών της σταλινικής εποχής Βιάτσεσλαβ Μολότοφ πρεσβευτή στη Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας για να τον ξεφορτωθεί.
Τότε εξελισσόταν η «αποσταλινοποίηση» και τους «αντίθετους» δεν τους καθάριζαν μαζικά. Τους πάρκαραν κάπου ακίνδυνα.
Ενας ανταποκριτής των «Τάιμς του Λονδίνου» όμως εντόπισε την παρουσία του Μολότοφ στην Ουλάν Μπατόρ και ζήτησε να του πάρει συνέντευξη.
Ευγενέστατος ο Μολότοφ δέχτηκε τον ανταποκριτή και ζήτησε να μάθει τα νέα κάποιων Βρετανών με τους οποίους είχε συνεργαστεί στο παρελθόν.
– Τι κάνει ο Αντονι Ιντεν; ρώτησε για τον πρώην βρετανό υπουργό Εξωτερικών και ομόλογό του τα χρόνια του πολέμου.
– Εγινε πρωθυπουργός και τώρα πια είναι στη Βουλή των Λόρδων, απάντησε ο δημοσιογράφος.
Και τότε ο Μολότοφ σχολίασε κουνώντας το κεφάλι.
– Α, εκεί λοιπόν τους στέλνετε εσείς!
Εχει μια λογική. Υποθέτω πως κανείς Σοβιετικός ή Βρετανός δεν θα είχε διανοηθεί ποτέ να αναθέσει σε έναν πρώην πρωθυπουργό την προεδρία της Συνεταιριστικής Ενωσης Καπνοπαραγωγών Ελλάδος.
Την ανέλαβε ο Κώστας Καραμανλής και κάποιοι εναπομείναντες οπαδοί του έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι η κίνηση αυτή δεν είναι «παίξε, γέλασε» αλλά έχει εθνικές προεκτάσεις και πολλαπλά μηνύματά.
Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να καταλάβω τις προεκτάσεις και τα μηνύματα μιας θέσης, την ύπαρξη της οποίας (για να είμαι ειλικρινής) αγνοούσα πριν την αναλάβει ο Καραμανλής.
Στη συνέχεια όμως οι εναπομείναντες πλην δραστήριοι οπαδοί του πρώην πρωθυπουργού διαβεβαίωσαν ότι ο άνθρωπος ανέλαβε κάτι σαν «Ακρίτας στη Ροδόπη». Τα καπνά είναι μάλλον το καμουφλάζ.
Η ιδέα δεν είναι κακή. Με τον Μητσοτάκη στα πράγματα κανείς δεν ξέρει τι θα ξεπουλήσει στους Τούρκους και ευλόγως στείλαμε στην παραμεθόριο τον Καραμανλή να φυλάει τα περάσματα.
Ακόμη περισσότερο που όλοι είμαστε βέβαιοι ότι στη φύλαξη των ακριτικών περιοχών ο νέος Ακρίτας θα τύχει της συμπαράστασης του επίσης πρώην Προέδρου Προκόπη, τον οποίο δυσκολεύομαι να φανταστώ πρεσβευτή στη Μογγολία.
Θα μου επιτρέψετε όμως να προσθέσω πως όλα αυτά απορρέουν από ένα σοβαρό κενό στο κοινοβουλευτικό μας σύστημα.
Σε αντίθεση με τη Μεγάλη Βρετανία, εμείς δεν έχουμε Βουλή των Λόρδων, με αποτέλεσμα να τρέχει ο Καραμανλής στους καπνοπαραγωγούς να κάνει τον Ακρίτα.
Θέλω να ελπίζω πως στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση το κενό θα καλυφθεί, διότι με τα διάφορα αντικαπνιστικά του Μητσοτάκη καταγράφουμε όλο και περισσοτέρους πρώην πρωθυπουργούς αλλά όλο και λιγότερους καπνοπαραγωγούς.
Και κοτζάμ πρώην πρωθυπουργοί να αναλαμβάνουν τη διοργάνωση του Φεστιβάλ Τσακώνικης Μελιτζάνας δεν το βρίσκω δόκιμο.
