Ερώτηση. Τελικά οι εκλογές της 21ης Μαΐου έγιναν για το τίποτα;
Απάντηση. Κάθε άλλο. Τελείωσαν το παραμύθι της απλής αναλογικής, την οποία (υποθέτω) θα αργήσουμε πολύ να ξανακούσουμε.
Λογικό. Η απλή αναλογική δεν είχε καμία σχέση με την «ισοτιμία της ψήφου», τις «συναινέσεις», τις «προοδευτικές συνεργασίες» και άλλες δασύτριχες μπαρούφες που έθεσαν σε κυκλοφορία οι αποτυχημένοι εμπνευστές της.
Ηταν απλώς μια κομπίνα για να αποκλειστεί η μεγαλύτερη παράταξη από την εξουσία.
Η κομπίνα απέτυχε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έγινε και μπούμερανγκ για τους εμπνευστές. Πάμε λοιπόν από την αρχή.
Δεύτερη ερώτηση. Τελικά η απλή αναλογική ήταν το μοναδικό πρόβλημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας;
Δεύτερη απάντηση. Κάθε άλλο. Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα σούργελα. Τα οποία ευδοκιμούν σε συνθήκες απλής αναλογικής, αλλά όχι μόνο.
Τον Μάιο (για παράδειγμα) και παρά την απλή αναλογική είχαμε τη μικρότερη εισροή σούργελων στη Βουλή από το 2012.
Αντιθέτως, στις εκλογές του Ιουνίου και χωρίς απλή αναλογική, κινδυνεύουμε να ζήσουμε έναν πραγματικό καταιγισμό σούργελων. Ηδη προπονούνται στον προθάλαμο της Βουλής.
Συνεπώς η πολιτική γελοιοποίηση δεν είναι ζήτημα μόνο εκλογικού συστήματος.
Από το 2009 έως το 2019 έγιναν εκλογές με το ίδιο εκλογικό σύστημα ενισχυμένης αναλογικής. Αυτό δεν εμπόδισε τη δημοκρατία μας να ζήσει την απόλυτη κοινοβουλευτική απαξίωση κομμάτων και προσώπων – αρκεί να αναλογιστεί κανείς ποιοι πέρασαν από τα έδρανα της Βουλής αυτό το διάστημα…
Ο κίνδυνος αυτός απετράπη; Οχι. Δεν θέλει και πολύ να μετατραπεί μια εκλογή σε καλλιστεία ανισόρροπων.
«Αν τους ψηφίζει ο λαός, δεν σου πέφτει λόγος», θα μου πείτε. Καμία αντίρρηση. Αν αυτούς θέλει ο λαός, αυτούς θα έχει.
Αλλά δεν μπορώ να διαλαλώ την ευτυχία μου επειδή ο λαός καλείται να διαλέξει ανάμεσα στους συνοδοιπόρους του Αγίου Παϊσίου, τους διώκτες των ολιγαρχών, τους φίλους του τουρκικού προξενείου και την άλλη με τις καρδούλες. Υποθέτω ότι ο λαός στον οποίο πιστεύουμε όλοι έχει δυο δράμια περισσότερο μυαλό όταν πάει στην κάλπη.
Αλλά μπορεί και όχι. Διότι από το 2012 και μετά παρατηρούμε μια συνεχή αλλοίωση των ποιοτικών κριτηρίων της δημοκρατίας και μια διαρκή έκπτωση της στοιχειώδους επάρκειας του πολιτικού προσωπικού της.
Δεν ξέρω φυσικά αν αυτό θα συνεχιστεί στις 25 Ιουνίου. Αλλά δεν έχω δει και πολλά αισιόδοξα μηνύματα στην πορεία.
Ενδεχομένως η πολιτική ασκεί μια περίεργη έλξη στα σούργελα. Αλλά η αλήθεια είναι πως και πολλοί κανονικοί άνθρωποι εξελίσσονται σε σούργελα μόλις ασχοληθούν με την πολιτική.
