Τα λέγαμε την περασμένη εβδομάδα για τους δικούς μας, το ίδιο ισχύει και για τους Τούρκους.
Στις εκλογές ο θρίαμβος του ενός είναι η πανωλεθρία του άλλου.
Και ο Ερντογάν θριάμβευσε είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Μαγκιά του.
Θριάμβευσε βεβαίως σε μια διχασμένη Τουρκία που νοσεί σε πολλά επίπεδα. Μια χώρα που βιώνει ταυτοχρόνως μια κρίση οικονομική, μια κρίση γεωπολιτική, μια κρίση κοινωνική και μια κρίση δημοκρατίας.
Μεταξύ μας όμως δεν θα βάλουμε και τα κλάματα. Ούτε φυσικά θα «κανακέψουμε» τον Ερντογάν. Αυτό έλειπε!
Θα ζήσουμε άλλα πέντε χρόνια με έναν μεγαλομανή γείτονα, θα τον παρακολουθούμε επειδή δεν του έχουμε καμία εμπιστοσύνη, αλλά δουλειά του είναι να διορθώσει τις ζημιές στη γειτονιά.
Για να το πω απλά να το καταλάβουν οι πάσης φύσεως ανεγκέφαλοι που αναθάρρησαν με τη νίκη του Ερντογάν, με την Τουρκία ασχολούμαστε για γεωγραφικούς λόγους.
Και δεν της αναγνωρίζουμε κανέναν ειδικό ρόλο, ούτε ειδικό βάρος στην περιοχή, πέρα από όσα της εκχωρεί το διεθνές δίκαιο.
Λήξη κεφαλαίου. Πάμε παρακάτω.
Απεναντίας η κατάσταση της Τουρκίας θα έπρεπε ίσως να προβληματίσει πρώτα τους ίδιους τους Τούρκους.
Πρακτικά, τα πράγματα είναι απλά.
Μια πλειοψηφία διαρκείας πιστεύει ότι ο Ερντογάν τους άλλαξε κατηγορία. Κι ως ένα σημείο έχουν δίκιο, κυρίως σε ό,τι αφορά την οικονομία.
Και από την άλλη μια μειοψηφία κουρελού υποδύεται την αντιπολίτευση για τα μπάζα.
Απορείς τι άλλο έπρεπε να συμβεί για να χάσει ο Ερντογάν. Και μετά αναρωτιέσαι από ποιον να χάσει; Ο «bye-bye Kemal» δεν τον κερδίζει ούτε στο τάβλι.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν οι Τούρκοι θα περάσουν δύσκολες στιγμές. Αλλά δική τους δουλειά είναι να τα βγάλουν πέρα, όχι δική μας.
Δεν ξέρω αν θα καταφύγουν στο ΔΝΤ ή στην «ισλαμική αλληλεγγύη» ή αν θα αναζητήσουν κάποιον άλλον να τους σώσει παρόλο που δεν βλέπω πολλούς υποψήφιους.
Ο Πούτιν που ασφαλώς θα ήθελε να παίξει τον σωτήρα, μάλλον «εαυτόν ου δύναται σώσαι».
Κυκλοφορεί η θεωρία πως αν η Τουρκία δεν βοηθηθεί από τη Δύση, ο Ερντογάν θα τη μετατρέψει σταδιακά σε ένα «ισλαμικό καθεστώς» τύπου Πακιστάν.
Είναι η πολυφορεμένη λογική του κατευνασμού. «Αφήστε με να είμαι κακός για να μη γίνω χειρότερος».
Δεν ξέρω πόσοι θα την καταπιούν αμάσητη αλλά δικό τους θέμα. Το δικό μας θέμα είναι να οικοδομήσουμε μια ισχυρή Ελλάδα, ικανή να αντιμετωπίσει όλα τα ενδεχόμενα.
Αν μάλιστα αποκτήσουμε συντόμως και κυβέρνηση, ακόμη καλύτερα.
