Να εξομολογηθώ την αμαρτία μου. Μετά τις εκλογές περισσότερο με διασκεδάζουν οι θρήνοι και οι καβγάδες των ηττημένων παρά οι παιάνες και τα πανηγύρια των νικητών.
Τι να σου πουν οι νικητές; Ο Μάντζιος εξήγγειλε ήδη ότι «το ΠΑΣΟΚ θα διώξει τη Δεξιά» (24/5). Κάτι το οποίο είναι καταφανώς αναμενόμενο, αν κι ίσως όχι το αμέσως προσεχές διάστημα.
Αλλά μεταξύ μας είναι και ανθρώπινο. Τόσα τράβηξε το ΠΑΣΟΚ, ας πουν και μια κουβέντα παραπάνω τώρα που βγήκαν στο ίσιωμα.
Ενώ οι ηττημένοι είναι συνήθως περιβόλι.
Αν το 2007 δεν είχε χάσει το ΠΑΣΟΚ, θα είχαμε ζήσει ποτέ την τιτανομαχία Παπανδρέου – Βενιζέλου;
Κι αν το 2015 δεν είχε ηττηθεί η ΝΔ, θα είχε προκύψει η αναμέτρηση του Μητσοτάκη με τον Μεϊμαράκη που καθάρισε το τοπίο;
Οταν μάλιστα οι ηττημένοι είναι αριστεροί, τότε τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα. Διότι οι ηττημένοι αριστεροί έχουν δύο μεγάλα προσόντα στο καθαρά καλλιτεχνικό πεδίο.
Πρώτον, είναι φλύαροι. Ο ηττημένος αριστερός τα αναλύει όλα, πολύ και με πολλά λόγια.
Δεύτερον, είναι δύσπιστοι. Δεν πιστεύουν ότι έχασαν, διότι, αφού έχουν εξ ορισμού δίκιο, πώς γίνεται να χάσουν;
Οπως εξήγησε παραστατικά ένας εξ αυτών, πολλοί που ψήφισαν Μητσοτάκη έχουν απλώς «ομίχλη στο μυαλό» (Ν. Ξυδάκης, 24/5). Είναι υποθέτω ένας αριστερός ειδικός της «μετεωρολογίας μυαλού».
Από την άλλη, ο καλός αριστερός ευλόγως εξανίσταται στην ήττα.
Ξέρετε τι είναι να τα έχεις δει όλα σωστά, να έχεις βρίσει τον Κούλη, τη «Μαρέγκα» και τη Μαξίμου ΑΕ, να διαβάζεις ανελλιπώς «Documento» και «Εφ. Συν», να φωνάζεις «Πες τα, Παυλάρα», να καταγγέλλεις τις υποκλοπές, να ξενυχτάς με Kontra, να ξυπνάς με Κόκκινο FM και να σε μαυρίζουν; Δεν καταπίνεται με τίποτα.
Γι’ αυτό κι ο καβγάς είναι ωραίος.
Διότι, αφού δεν φταίει η Αριστερά, ούτε το κόμμα, ούτε ο αρχηγός του κόμματος, ούτε το πρόγραμμα του κόμματος, ούτε οι ψηφοφόροι του κόμματος, τότε ποιος φταίει που ο λαός δεν ψήφισε την Αριστερά, αλλά προτίμησε τους «εγκληματίες» του Μητσοτάκη;
Είμαι βέβαιος πως θα το αναλύσουν επί μακρόν κι αντιδικώντας όλοι οι αριστεροί της ευρύτερης περιοχής.
Αλλά ως προς τη λύση, την έχω έτοιμη. Και εις διπλούν.
Ο μεν «Economist» συμβουλεύει «Σταματήστε την οικονομία, οι αριστεροί θέλουν να κατέβουν» (20/5).
Ο δε Μπέρτολντ Μπρεχτ προκρίνει «να αλλάξουμε λαό».
Δεν θέλω να υποτιμήσω τους αξιοσέβαστους άγγλους συναδέλφους, αλλά η λύση του Μπρεχτ μού φαίνεται πιο αποτελεσματική.
