Οι τελευταίες προεκλογικές μέρες συνοδεύονται συνήθως από προσδοκίες, αυταπάτες, εντάσεις κι αδιάφορους καβγάδες που ξεχνιούνται την επόμενη ημέρα.
Κέφι να έχεις να τους ακούς.
Ακόμη και σε μια δημοκρατική χώρα όπως η δική μας. Ακόμη και σε ένα καθαρό εκλογικό σκηνικό όπως το σημερινό.
Πάλι καλά, θα μου πείτε. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν είχαμε ένα πολιτικό τοπίο σαν εκείνο της Τουρκίας.
Από εκεί και πέρα βεβαίως ο καθένας κουβαλάει την μπασαβιόλα του.
Η άλλη η γαϊδούρα δεν έδωσε το χέρι της σε έναν άνθρωπο που τη χαιρετούσε ευγενικά. Κι ο άλλος κάνει τον σερίφη και υπόσχεται να γεμίσει τις φυλακές.
Χθες μάλιστα διάβασα ότι ο Μητσοτάκης «μετά την ομολογία των υποκλοπών τρέμει την Προανακριτική» («Η Αυγή», 15/5). Υποθέτω, του έχει κοπεί ο ύπνος.
Για να είμαι ειλικρινής πάντως εντυπωσιάστηκα με το κόλλημα όσων ασχολούνται παραμονές εκλογών με ομολογίες και προανακριτικές. Ποιον, νομίζουν, θα τρομάξουν με τέτοιες ανοησίες; Και για ποιο λόγο;
Αλλά μάλλον κακώς εντυπωσιάστηκα. Μπορεί τα πρακτοριλίκια να μην κρίνουν τις εκλογές, η εμμονή όμως αποτελεί τυπική εκδήλωση μικρόνοιας.
Στην Τουρκία η κόρη του Ερντογάν δήλωσε ότι «η ισλαμική ημισέληνος θα σπάσει τον χριστιανικό σταυρό». Και στη Γερμανία ένα υποκατάστημα του Βαρουφάκη που λέγεται ΜERA25 πήρε μέρος στις τοπικές εκλογές της Βρέμης, όπου κατέβαινε και το κόμμα Λυσσασμένοι Πολίτες!
Τουλάχιστον οι λυσσασμένοι έβγαλαν και μια έδρα, παρόλο που πάντα πίστευα ότι οι ανισόρροποι είναι περισσότεροι.
Φυσικά όλα αυτά δεν τα παίρνουμε κατάκαρδα. Είναι μέρος του φολκλόρ. Οι εκλογές έχουν ημερομηνία λήξης και είναι οι ίδιες οι εκλογές. Την επομένη, όποιος θέλει παίρνει την μπασαβιόλα σπίτι του.
Διότι το ευχάριστο είναι πως σε κανονικές συνθήκες οι εκλογές στις δημοκρατικές κοινωνίες κρίνονται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο και με εντελώς διαφορετικό σκεπτικό.
Δεν είναι δηλαδή ένα πεδίο συγκινήσεων, οργής, αγανάκτησης ή λύσσας. Δεν είναι φυσικά ούτε μια άσκηση ψυχαναγκαστικής εμμονής.
Είναι μια επιλογή για το μέλλον. Την οποία καλούνται να κάνουν σώφρονες και υπεύθυνοι πολίτες, ανάλογα με τις προτιμήσεις ή το συμφέρον τους.
Ασφαλώς υπάρχουν παράσιτα που θολώνουν την εικόνα, ακριβώς όπως υπάρχουν και εκείνοι που ψηφίζουν την μπασαβιόλα τους. Τη «Νέα Αλληλεγγύη της Γειτονιάς» στη Βρέμη, την «Παναγία την Γκέισα» ή το «Σχέδιο Δήμητρα» στην Ελλάδα, την «ισλαμική ημισέληνο που θα σπάσει τον Σταυρό» στην Τουρκία.
Η δημοκρατία τούς χωράει όλους.
Αρκεί να μην κάνουν πολλή φασαρία και να σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας.
