Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα αν το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ή η Γενική Γραμματεία Δημοσιονομικής Πολιτικής κοστολογήσει τις οικονομικές προτάσεις ενός κόμματος.
Κάποιος πρέπει να το κάνει, αν θέλουμε να μιλάμε για δημοκρατική εκλογή. Να ξέρουμε δηλαδή τι θα πληρώσουμε. Και το καλύτερο είναι να το κάνει μια αξιόπιστη δημόσια υπηρεσία που ξέρει το αντικείμενο και τη δουλειά.
Καλώς ή κακώς, η δημοκρατία οφείλει να είναι η επικράτεια της γνώσης. Ούτε της παπάτζας, ούτε του ψεκασμού.
Θα υπήρχε πρόβλημα αν μια δημόσια υπηρεσία όπως το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν κοστολογούσε απλώς αλλά αξιολογούσε το πρόγραμμα ενός κόμματος.
Αυτό δεν είναι δουλειά της.
Είναι δουλειά κάθε πολίτη με το μυαλό που κουβαλάει να αποφασίσει αν επιλέγει (για παράδειγμα) να αυξηθούν οι φόροι ή να μειωθούν οι δαπάνες, να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες ή να πληρώνουμε σε IOU.
Αυτονόητα πράγματα. Αλλά που κρύβουν ένα ανομολόγητο ζητούμενο: το δικαίωμα στη δωρεάν αρλούμπα.
Πολλοί συμπολίτες μας διεκδικούν ως δικαίωμα να λένε ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι χωρίς κανέναν έλεγχο ακρίβειας, γνώσης, νοημοσύνης ή έστω λογικής.
Η διεκδίκηση είναι παλαιά κι ελληναράδικη. Αλλά ενισχύθηκε την περασμένη δεκαετία.
Κάθε σκερβελές άλλαζε την Ευρώπη στο καφενείο της πλατείας, έψαχνε να τυπώνει δραχμές στη Ρωσία, καταργούσε τα Μνημόνια και απαιτούσε να καταναλωθούν οι διακηρύξεις του ανέλεγκτα και δωρεάν.
Ευτυχώς στη συνέχεια ο διαγωνισμός αρλούμπας κάπου μαζεύτηκε από τα πράγματα.
Αλλά άφησε ουλές. Ακόμη και σήμερα ακούμε σοβαρά για «Δήμητρες» ή για «συμπληρωματικά τοπικά νομίσματα» ή για τα εμβόλια αλόγων του Πολάκη ή για τον Πούτιν που θα έκανε παρέλαση στο Κίεβο ή για το Predator που γύρισε από το Σουδάν και δεν αφήνει ήσυχους πολυπληθείς συριζαίους ψηφοφόρους.
Δυστυχώς καμία σοβαρή δημόσια υπηρεσία δεν μπορεί να επιληφθεί επί όλων αυτών. Μερικά έχουν και την πλάκα τους.
Αν όμως καταφέρουμε τουλάχιστον στα οικονομικά που είναι μετρήσιμα και μπορούν να κοστολογηθούν να μπει μια ρέγουλα συνεννόησης, θα ήταν μεγάλη κατάκτηση της δημοκρατίας.
Με ένα υστερόγραφο. Οτι το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους θα έπρεπε κανονικά να κοστολογεί τις προτάσεις και τα προγράμματα όλων των βασικών κομμάτων. Οχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ επειδή τον έχουν εύκολο στην αρλούμπα.
Και να ανακοινώνει μετά πόσο θα μας κοστίσει ο ένας και πόσο ο άλλος. Για να δούμε ποιος θα ψηφίσει τον έναν ή τον άλλον.
Εκεί «σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα» κι όχι στα φούμαρα για «συμπληρωματικά τοπικά νομίσματα».
