Δεν έχω πρόβλημα με όποια κυβέρνηση σχηματιστεί νομίμως. Εχω πρόβλημα αν κοροϊδεύουμε τον κόσμο.
Η ΝΔ λέει ότι θέλει να πάρει αυτοδυναμία. Οποιοι λοιπόν ψηφίζουν ΝΔ, παίρνουν ΝΔ. Σε καλή μεριά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει κάτι που ονομάζεται «προοδευτική συνεργασία». Δεν ξέρω τι είναι και δεν έχω αντίρρηση, αρκεί να μην πονάει.
Ομως η «προοδευτική συνεργασία» χρειάζεται και «προοδευτικούς συνεργάτες». Είμαστε σαράντα μέρες από τις εκλογές κι ακόμη δεν τους μάθαμε.
Μην ανησυχείτε, λέει ο Τσίπρας. Ψηφίστε και θα τους βρούμε μετά. Διότι, όπως εξήγησε, πριν απ’ τις εκλογές λέμε και καμία κουβέντα παραπάνω αλλά μετά θα μιλήσουμε σοβαρά (Star, 10/4).
Πολύ ωραία. Αλλά μήπως οι έρημοι οι ψηφοφόροι δικαιούνται να ακούσουν τα σοβαρά πριν ψηφίσουν για να ξέρουν τι θα ψηφίσουν; Αν δεν κάνω λάθος έτσι συνηθίζεται στις δημοκρατίες.
Ο Τσίπρας βεβαίως υπονοεί ότι οι «προοδευτικοί συνεργάτες» είναι απατεώνες. Αλλα λένε τώρα κι άλλα θα κάνουν μετά. Κάτι σαν διαγωνισμό κωλοτούμπας.
Δεν ξέρω αν το έχει σίγουρο από κάπου κι αν το πιστεύει. Αλλά δεν είναι και πολύ κολακευτικό για εκείνους με τους οποίους προτίθεται να συνεργαστεί.
Διότι αν οι «προοδευτικοί συνεργάτες» είναι τόσο απατεώνες όσο ισχυρίζεται ο «προοδευτικός συνεργάτης» τους, τότε μάλλον δεν κάνουν για να κυβερνήσουν τη χώρα.
Το σημειώνω διότι το εκλογικό σκηνικό αρχίζει και αποκτάει μορφή.
Η ΝΔ βρίσκεται στην πρώτη θέση, δύσκολα θα τη χάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί. Μετά το ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιποι. Ενώ κατά πάσα πιθανότητα το κόμμα Κασιδιάρη που είναι το τελευταίο ερωτηματικό δεν θα κατέβει στις εκλογές.
Συνεπώς είναι μάλλον η κατάλληλη στιγμή να βάλουν όλοι τα χαρτιά τους στο τραπέζι. Με καθαρές κουβέντες.
Διότι οι εκλογές επιτέλους δεν γίνονται για να δίνουν συνεντεύξεις ο Μητσοτάκης κι ο Τσίπρας. Γίνονται για το μέλλον του τόπου.
Αυτό αποφασίζουν οι ψηφοφόροι κι έχουν το αυτονόητο δικαίωμα να ξέρουν με απόλυτη σαφήνεια τι θα αποφασίσουν.
Ακούω λοιπόν διάφορα περίεργα. Κανένα πρόβλημα, στην Ελλάδα πάντα ακούμε διάφορα περίεργα και δεν συνηθίζω να τους δίνω βάση.
Θα περίμενα όμως από σοβαρά κόμματα και σοβαρούς πολιτικούς να παραμερίσουν τα κουτσομπολιά ή τα νταραβέρια για να πουν υπεύθυνα στον λαό τι κυβέρνηση πρέπει να περιμένει από αυτούς αν τους ψηφίσει.
Δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση.
Τα υπόλοιπα με τους άγνωστους πρωθυπουργούς και τις γνωστές ξεματιάστρες ουδόλως με απασχολούν.
Παρά τα όσα υπονόησε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αρνούμαι να δεχτώ ότι οι πολιτικοί αρχηγοί είναι κοινοί απατεώνες.
