Πολύ χαίρομαι που «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» όπως παρατήρησε πρόσφατα ο αρχηγός της αντιπολίτευσης.
Περισσότερο όμως χαίρομαι που υπάρχουν δικαστήρια, Βουλή, νομοθέτες και φυσικά νοήμονες άνθρωποι ικανοί να αντιληφθούν ότι η μεταμφίεση μιας εγκληματικής οργάνωσης σε πολιτικό κόμμα δεν είναι θέμα δικονομίας.
Αλλά δημοκρατίας.
Διότι από αντιφασιστική παρλαπίπα χορτάσαμε. Ως γνωστόν η Ελλάδα είναι η χώρα με τους περισσότερους αντιφασίστες και τους λιγότερους φασίστες στην ευρύτερη περιοχή.
Ισως επειδή οι δεύτεροι είναι το «ζωτικό ψεύδος» των πρώτων. Τα έχει πει ο Ιψεν από την εποχή που ο Αντώναρος δεν είχε ακόμη βγει στην αντίσταση κατά του κατακτητή.
Οταν όμως πεις στους αντιφασίστες «βάλτε ένα χεράκι» να τα βγάλουμε πέρα με τους φασίστες αρχίζουν να σφυρίζουν κλέφτικα.
Πότε δεν τους αρέσει η ρύθμιση, πότε το δικαστήριο, πότε είναι η κυβέρνηση που τους ενοχλεί, πότε επισημαίνουν «δικαιοκρατική αστοχία», πότε «φταίει το κεφάλι το κακό μας, φταίει πρώτα απ’ όλα τα κρασί».
Διότι επί της ουσίας όλοι καταλάβαμε τι πήγε παραλίγο να συμβεί. Να γίνει «αβαβά» η υπόθεση Κασιδιάρη στον Αρειο Πάγο.
Το μαρτύρησαν μόνοι τους οι εμπλεκόμενοι. Με τρεις δικαστές θα είχε γίνει η δουλειά πριν καν το πάρουμε χαμπάρι. Κι εδώ δεν είναι Παπαγγελόπουλος ή Novartis για φιλικούς διακανονισμούς μεταξύ δικαστών. Είναι Κασιδιάρης.
Καλό λοιπόν το φιλελεύθερο ευχέλαιο αλλά να πάρουμε και καμία γάτα.
Με τις ευχές της μεγάλης πλειοψηφίας, η δημοκρατική πολιτεία πήρε τα μέτρα της να αποφύγει το «αβαβά».
Καθυστερημένα; Καθυστερημένα. Αλλά τα πήρε. Θα το καταφέρει; Δεν ξέρω. Αλλά θα προσπαθήσει.
Αυτά όμως τα (υποκριτικά) περί δήθεν «μεγάλης δωρεάν καμπάνιας» για τον Κασιδιάρη είναι απλώς προφάσεις για τις αμαρτίες των απόντων.
Διότι όταν η δημοκρατική πολιτεία σηκώνει το ανάστημά της είναι ντροπή να απουσιάζουν όσοι την επικαλούνται. Και μάλιστα να απουσιάζουν στο όνομα μιας παρλαπίπας που έχουν στο κεφάλι τους.
Εδώ το επιχείρημα «κυβέρνηση» δεν υπάρχει. Μόνο οι ηλίθιοι μπορούν να το επικαλεστούν.
Εδώ το επιχείρημα «μεθοδεύσεις» δεν ισχύει. Μόνο οι νταραβεριτζήδες τις ανακαλύπτουν.
Εδώ το επιχείρημα «ποιον ευνοεί ο αποκλεισμός του Κασιδιάρη» δεν ενδιαφέρει. Οποιον κι αν ευνοεί.
Εδώ οι δωρεάν αντιφασίστες πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Κι όποιος απέχει από τον ρεφενέ, κακό του κεφαλιού του.
Για να το πούμε δηλαδή με απλά λόγια μήπως το καταλάβουν κι οι πιο χοντροκέφαλοι, το πράγμα είναι απολύτως ξεκάθαρο.
Αντιπολίτευση στη δημοκρατία δεν κάνει κανείς. Κάνει ο Κασιδιάρης.
