Τέτοιες μέρες πριν από έναν χρόνο ο Ερντογάν διακήρυξε ότι «Μητσοτάκης γιοκ». Δεν θέλει να τον ξαναδεί στα μάτια του.
Συνακόλουθα κάλεσε τους Ελληνες να απαλλαγούν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που τον εκνευρίζει αφόρητα.
Πέρασε ένας χρόνος. Η Ελλάδα δεν απαλλάχτηκε από τον Μητσοτάκη και μοιάζει πιθανό να συνεχίσει μαζί του παρά τον επερχόμενο απειλητικά «Αγνωστο Πρωθυπουργό Ανδρουλάκη».
Την ίδια στιγμή είναι η εκλογική μοίρα του Ερντογάν που κρέμεται από ένα κλαδί.
Κι ενώ τους περιμέναμε να έλθουν «ξαφνικά μια νύχτα», μόνο μέρος στην παρέλαση ντυμένος τσολιάς δεν πήρε ο Τσαβούσογλου!
Τι συνέβη; Κάτι πολύ απλό. Εχασαν.
Εχασαν στην οικονομία. Εχασαν στις ΗΠΑ όπου παίζει μπακότερμα ο Μενέντεζ αλλά ούτε κι οι άλλοι του Μπάιντεν χολοσκάνε ιδιαίτερα να τους κάνουν παρέα.
Εχασαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση όπου μετά τη Μέρκελ σχεδόν δεν τους λένε καλημέρα. Με το ΝΑΤΟ έχουν μπλεξίματα για τη Σουηδία.
Το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό απέτυχε ως μέσο εκβιασμού της Ευρώπης επειδή η Ελλάδα φύλαξε τα σύνορά της – έμειναν μόνο κάτι ΜΚΟ ή δημοσιογράφοι να συγκινούνται για βιοποριστικούς λόγους
Και η χώρα μας όχι μόνο δεν έκανε μία σπιθαμή πίσω στον Εβρο ή τα νησιά αλλά ξεκίνησε ένα σοβαρό πρόγραμμα εξοπλισμών.
Για μια «περιφερειακή δύναμη» όπως ονειρευόταν την Τουρκία ο Ερντογάν δεν το λες και μεγάλο σουξέ.
Υστερα ήλθε καπάκι ο σεισμός με μερικά εκατομμύρια αστέγους. Κι έρχονται κι οι εκλογές.
Τι κάνει λοιπόν ο Ερντογάν; Ο,τι θα έκανε κάθε χαμένος: τα μαζεύει.
Οχι φυσικά επειδή κατευνάστηκε από τους κωλοφεράντζες που συνιστούσαν «να τα βρούμε με τους Τούρκους».
Αλλά επειδή η παρτίδα δυσκόλεψε πολύ. Κι όταν η παρτίδα δυσκολεύει, κάποιος φεύγει από το τραπέζι.
Δύο συμπεράσματα.
Πρώτον, αποδείχτηκε περίτρανα για άλλη μια φορά ότι ο κατευνασμός και τα «τσίου – σίου» είναι συνταγή αποτυχίας. Η Τουρκία έχασε επειδή υπερεκτίμησε τον εαυτό της και κανείς δεν της έκανε το χατίρι.
Δεύτερον, κανείς δεν είναι χαμένος για πάντα. Μπορεί η Τουρκία να έφυγε από την παρτίδα, μπορεί να φύγει και ο Ερντογάν, μπορεί να μείνει ο Μητσοτάκης ή να έλθει ο «Αγνωστος Πρωθυπουργός Ανδρουλάκη», αλλά η Τουρκία είναι πάντα δίπλα μας. Η γεωγραφία την καθιστά αναπόφευκτη.
Ξεμπερδέψαμε λοιπόν μόνο προς το παρόν. Το αποτέλεσμα είναι καλό αλλά δεν είναι μόνιμο.
Ο λύκος θα επιστρέψει. Οπως επιστρέφει πάντα από τότε που δημιουργήθηκε και πρόκοψε η σύγχρονη Ελλάδα. Μακάρι να αλλάξει αλλά δεν είναι στο χέρι μας.
Στο χέρι μας είναι απλώς να μη μας πιάσουν στον ύπνο «ξαφνικά μια νύχτα».
