Ομολογώ πως όταν εκτελούσα τις απεργιακές υποχρεώσεις μου δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος των ευθυνών που αναλάμβανα.
Εκ των υστέρων κατάλαβα πως σύμφωνα με την ανακοίνωση των δημοσιογραφικών σωματείων ζητούσα «να αποδοθούν οι πραγματικές (σ.σ.: Οχι τίποτα μούφες, δηλαδή…) ευθύνες για το «έγκλημα των Τεμπών», «τον έλεγχο της εξουσίας με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον» και να βγάλουν τον σκασμό όσοι «με δημόσιες τοποθετήσεις προκαλούν το κοινό αίσθημα».
Συμφωνώ απολύτως.
Μόνο που αν υπάρχουν δημοσιογράφοι ικανοί να εξιχνιάζουν εγκλήματα, να ελέγχουν την εξουσία, να εκπροσωπούν το δημόσιο συμφέρον και να εκφράζουν το κοινό αίσθημα, πολύ φοβούμαι πως χαραμίζονται στη δημοσιογραφία.
Θα έπρεπε να αναλάβουν τουλάχιστον τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ας ελπίσουμε πάντως το κενό να καλυφθεί και να αποκατασταθεί η θεσμική τάξη ώστε να ξέρω κι εγώ αν θα συνεχίσω την παρέα με τους αναγνώστες ή θα αναλάβω κάποιο υπουργείο.
Θα προτιμούσα το υπουργείο Πνεύματος και Ηθικής.
Αφενός επειδή θα βαδίσω έτσι στον δρόμο που άνοιξε ο αξέχαστος Βασίλης Αυλωνίτης. Κι αφετέρου επειδή το παπατζιλίκι είναι η ευκολότερη δουλειά του κόσμου.
Πάρτε για παράδειγμα τον Σπίρτζη.
Οχι μόνο δεν ολοκλήρωσε τη σύμβαση για την τηλεδιοίκηση του σιδηροδρομικού δικτύου το 2016 όπως προέβλεπε η συμβατική υποχρέωση, όχι μόνο έδωσε επτά (αριθμός 7) παρατάσεις (!) στον κατασκευαστή, όχι μόνο δεν την ολοκλήρωσε ούτε το 2019 και παρά τις επτά παρατάσεις, τώρα ζητάει και τα ρέστα που δεν έκανε τη δουλειά του.
Πνεύμα και Ηθική, δηλαδή.
Ολα αυτά φυσικά θα αντιμετωπιστούν μόλις οι δημοσιογράφοι αναλάβουμε τη διακυβέρνηση και κοπούν οι μαγκιές εκείνων που «προκαλούν το κοινό αίσθημα».
Τι είσαι εσύ, κύριε, που προκαλείς; Και ποιον ρώτησες πριν προκαλέσεις; Να τα ξεχάσετε αυτά που όποιος θέλει θα λέει ό,τι προκλητικό του κατέβει στο κεφάλι.
Εντάξει, το στυλ δεν είναι και πολύ δημοσιογραφικό. Θυμίζει περισσότερο χωροφύλακα ή κάτι διαταραγμένους στο Τwitter. Αλλά μην κολλάτε στις λεπτομέρειες.
Το ζητούμενο είναι να μπει μια τάξη σε αυτόν τον τόπο. Κι αφότου ο Τσίπρας δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (να θυμίσω πάντως ότι προηγουμένως εμπιστευόταν μια χαρά τον Παπαγγελόπουλο…) και γενικότερα κάτι περίεργους τύπους στη Δικαιοσύνη (όχι δηλαδή σαν τον Παπαγγελόπουλο…), δεν υπάρχει άλλη λύση.
Πρέπει οι δημοσιογράφοι να αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας.
Και να εξιχνιάσουμε γρήγορα το έγκλημα στα Τέμπη, διότι μπλέξαμε με τους σταθμάρχες και αφήσαμε την υπόθεση Πισπιρίγκου ανεξιχνίαστη!
