Ομολογώ πως δεν έχω καμία έγνοια, ούτε ανησυχία, αν θα κατέβει ή δεν θα κατέβει στις εκλογές ο Καραμανλής του Αχιλλέως (βεβαίως, βεβαίως).
Υποθέτω πως θα το αποφασίσουν ο ίδιος, οι φίλοι του, το κόμμα του κι η οικογένειά του.
Οποιος θέλει να τον ψηφίσει, θα τον ψηφίσει. Οποιος δεν θέλει, θα τον μαυρίσει.
Ετσι λειτουργούμε στη δημοκρατία και δεν προτίθεμαι να την καταργήσουμε.
Με έχει εντυπωσιάσει όμως το ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για τον Καραμανλή. Τι τους νοιάζει αν θα κατέβει ή δεν θα κατέβει; «Φίλος τους είναι ή γνωστός ή το παιδί τους μήπως;» που ρωτούσε κι η Μαρινέλλα;
Δεν νομίζω ότι η υποψηφιότητα ενός βουλευτή υπόκειται στην έγκριση των αντιπάλων του, του Μητσάρα του Κοπακαμπάνα ή της Σούλας της Ξεματιάστρας.
Κι αυτό ισχύει για τη ΝΔ, όπως ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για όλα τα κόμματα.
Εκοψε ο Τσίπρας τον Πολάκη από τα ψηφοδέλτια; Με γεια του και χαρά του.
Κατεβάζει τον Παππά που είναι κατάδικος με χαρτί δικαστηρίου και «13-0»; Δικό του θέμα.
Αλλά όπως ο κατάδικος Παππάς δικαιούται να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές εφόσον τίποτα δεν το απαγορεύει, έτσι δικαιούται και ο Καραμανλής του Αχιλλέως (βεβαίως, βεβαίως) να είναι υποψήφιος.
Ο οποίος να σημειωθεί ούτε έχει διωχθεί, ούτε έχει κατηγορηθεί, ούτε έχει δικαστεί, ούτε έχει καταδικαστεί για κάτι. Σε αντίθεση με τον Παππά που κυκλοφορεί ελεύθερος λόγω αναστολής.
Τι έκανε ο Καραμανλής; Παραιτήθηκε από υπουργός λόγω του δυστυχήματος στα Τέμπη αναλαμβάνοντας την «αντικειμενική ευθύνη» του γεγονότος και έκανε σωστά.
Ούτε σταθμάρχης είναι ο άνθρωπος, ούτε τρένα οδηγεί, ούτε αναρρωτικές υπέγραψε, ούτε έφυγε από τη βάρδια για σουβλάκια, ούτε μπέρδεψε τις γραμμές.
Και γενικά όταν έχεις πιαστεί με τον Παππά στην πλάτη, δεν σε κόφτει ο Καραμανλής.
Πάμε παρακάτω. Καταλαβαίνω την προσπάθεια της αντιπολίτευσης να φορτώσει την ευθύνη του δυστυχήματος στην κυβέρνηση. Πολιτική είναι αυτή.
Υποψιάζομαι όμως ότι η υπερβολή στην προσπάθεια υπονομεύει την προσπάθεια.
Ούτε κυβερνητική εμπλοκή έχει προκύψει κάπου, ούτε πολιτικά μέσα ή διασυνδέσεις αναδείχτηκαν παρά τις αρβύλες, ούτε καν δεξιοί φαίνεται να ήταν οι πρωταγωνιστές.
Κι άλλωστε (κατά τη γνώμη μου) ελάχιστη σημασία έχει αν τα τρένα τα στούκαραν δεξιοί, συριζαίοι ή πασόκοι.
Να αναζητήσουμε λοιπόν τις ευθύνες, καμία αντίρρηση. Αλλά να αφήσουμε απέξω τις σαχλαμάρες και τα φούμαρα.
Θα έλεγα από σεβασμό προς τους νεκρούς, αλλά τι κάθομαι και λέω;
Εδώ οι άλλοι ήταν τόσο απαρηγόρητοι για τα Τέμπη που πήγαν και κατέστρεψαν το μνημείο των νεκρών της Μαρφίν!
