Ο βουλευτής Πολάκης δηλώνει πως «αν δεν καθαρίσουμε από αυτούς, δεν θα είναι αλλιώς η άλλη φορά» (26/2).
Ποιοι είναι «αυτοί»;
Ο βουλευτής αναρτά στο Διαδίκτυο 15 δημοσιογράφους με φωτό και ονοματεπώνυμο, 13 δικαστές με ονοματεπώνυμο, 4 τραπεζίτες με φωτό και ονοματεπώνυμο, έναν κρατικό λειτουργό με φωτό και ονοματεπώνυμο.
Αποδοκιμάζεται από το κόμμα του. Αποδοκιμάζεται από όλο το πολιτικό σύστημα. Αποδοκιμάζεται από τις ενώσεις των δικαστών και (μάλλον ηπιότερα) των δημοσιογράφων. Παραπέμπεται για τα περαιτέρω, όποια κι αν είναι αυτά.
Την ίδια στιγμή αρχίζουν τα φάλτσα. Οτι δηλαδή δεν πρέπει να διαταχθεί εισαγγελική έρευνα διότι η ανάρτηση του Πολάκη συνιστά «πολιτική άποψη» (μεταξύ άλλων Ραγκούσης, Ξανθόπουλος, Καμπαγιάννης, Κοντιάδης, εξωκοινοβουλευτικοί αριστεροί και το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ).
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να διωχθεί ο Πολάκης και γενικά είμαι κατά των διώξεων.
Αλλά από πού προκύπτει ότι το «να καθαρίσουμε από αυτούς» συνιστά «πολιτική άποψη»;
Σε ποια πολιτική γλώσσα; Ποιας δημοκρατίας;
Από πότε θεωρείται «άποψη» η προτροπή «να καθαρίσουμε» όσους δεν μας αρέσουν;
Και πώς θα τους «καθαρίσουμε»; Με εκτελέσεις; Με δολοφονίες; Θα βγάλουμε στην πιάτσα ξανά τον Κουφοντίνα;
Αλλωστε σε ποια πολιτισμένη κοινωνία λύνουμε τις διαφορές μας με εκκαθαρίσεις;
Μόνο στη Σοβιετική Ενωση, στη χιτλερική Γερμανία και στη μαοϊκή Κίνα ήταν θεμιτό να εκκαθαρίζονται οι ανεπιθύμητοι.
Θυμίζω ότι στα έδρανα της Νυρεμβέργης κάθισαν άνθρωποι που δεν είχαν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ούτε είχαν βιαιοπραγήσει κατά Εβραίων, ούτε είχαν συμμετάσχει προσωπικά στην εξόντωσή τους.
Αλλά δικάστηκαν και καταδικάστηκαν επειδή είχαν την «πολιτική άποψη» ότι «αν δεν καθαρίσουμε οριστικά από αυτούς (τους Εβραίους, δηλαδή…), δεν θα είναι αλλιώς την άλλη φορά».
Ποια άλλη φορά; Οταν «θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη». Ευτυχώς τους μάζεψε το δικαστήριο κι έτσι η δημοκρατία έζησε καλά κι εμείς καλύτερα χωρίς τις «πολιτικές απόψεις» τους.
Στην περίπτωση του Πολάκη όλοι θέλουμε να διατηρήσουμε αποστάσεις από μια ισοπεδωτική και αφοριστική κριτική. Ακριβώς επειδή δεν είμαστε Πολάκηδες, δεν μας αρέσουν οι προγραφές και τα λιντσαρίσματα.
Ολοι θέλουμε δηλαδή να μην του φορτώσουμε (όπως λέει μια γαλλική έκφραση) «το αδίκημα της σκατόφατσας». Ακόμη κι αν δεν κολακεύει τον πολιτικό πολιτισμό μας.
Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να εκλείψουν τα υποκριτικά προσχήματα.
Οποιος διατίθεται να «καθαρίσει» καμία τριανταριά ανθρώπους θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν κάποιον που διατίθεται να καθαρίσει καμιά τριανταριά ανθρώπους.
Είναι ίσως ο μόνος δρόμος για να μην το ζήσουμε.
