Η υπόθεση Παππά έκλεισε όπως κλείνουν οι υποθέσεις στα κράτη δικαίου.
Δεν έκλεισε με νταηλίκια ή καταγγελίες των αντιπάλων του.
Αλλά με ομόφωνη καταδικαστική απόφαση από δεκατρείς ανώτατους δικαστές, δύο ανώτατων δικαστηρίων, πολλοί από τους οποίους είχαν προαχθεί από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτοί ήταν κατά το Σύνταγμα οι «φυσικοί δικαστές» του πρώην υπουργού παρά τα όσα ισχυρίστηκαν διάφοροι για να απαξιώσουν (υποτίθεται) την καταδίκη του. Αυτοί τον δίκασαν.
Και φυσικά δεν καταδικάστηκε επειδή «έφερε χρήματα στα δημόσια ταμεία» – όπως νόμισε η εντυπωσιακά ανενημέρωτη εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά επειδή έφερε ή προσπάθησε να φέρει χρήματα στο ταμείο του Καλογρίτσα για να φτιάξουν κανάλι. Δραστηριότητα που καταφανώς δεν εμπίπτει στα καθήκοντα ενός υπουργού.
Ολα αυτά κατατέθηκαν ευθέως από τους άμεσα εμπλεκόμενους στο Ειδικό Δικαστήριο. Συνεπώς δεν υπήρχε καμία λογική περίπτωση απαλλαγής του Παππά.
Η εισαγγελέας δεν τα άκουσε, πρόβλημά της. Τα άκουσαν όμως οι δεκατρείς δικαστές που υπάρχουν «εις τας Αθήνας», όπως είπε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ετσι η πολιτεία του πρώην υπουργού περιλαμβάνει πλέον έναν διαγωνισμό που κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ και μια καταδίκη του ίδιου από το Ειδικό Δικαστήριο. Πρέπει να είναι κάτι σαν ρεκόρ!
Πάμε παρακάτω. Αυτή τη λειτουργία της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας αμφισβητεί ευθέως ο Πολάκης. Με έναν χυδαίο και βάναυσο τρόπο.
Να είμαι σαφής. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει απλώς μια «άλλη γνώμη» ώστε να τεθεί στο απυρόβλητο.
Αμφισβητεί τον πυρήνα της δημοκρατίας και ενός πολιτικού πολιτισμού που δεν στηρίζεται στην εξόντωση των αντιπάλων. Αν του αναγνωρίσουμε ένα «δίκαιο εξόντωσης», τότε αποδεχόμαστε τη ζούγκλα.
Φυσικά και σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η καταδίκη δεν αποκλείει τη συμμετοχή του Παππά στα ψηφοδέλτια, ούτε η αθλιότητα την υποψηφιότητα του Πολάκη. Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει και με τους δύο.
Θα περίμενε ίσως κανείς από τους ίδιους να απαλλάξουν το κόμμα τους από το δίλημμα. Αλλά φυσικά πέρασαν οι εποχές που οι πολιτικοί συναισθάνονταν το ηθικό βάρος των πράξεών τους.
Υποθέτω λοιπόν ότι ο Παππάς θα ντυθεί θύμα και θα κατέβει στις εκλογές. Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Πολάκης. Αλλωστε κανείς ποτέ δεν πέθανε από ντροπή, ούτε έκλαψε από θράσος.
Δεν με παραξενεύουν όμως ο Πολάκης και ο Παππάς. Με παραξενεύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και κυρίως η ευκολία με την οποία αυτοεγκλωβίζεται στις πιο αμφιλεγόμενες σελίδες και φιγούρες του παρελθόντος του.
Αν ήμουν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα με απασχολούσε σοβαρά.
