Αν πρέπει κάτι να αξιολογήσει κανείς από αυτό το ολιγόωρο αντάρτικο του πρώην υπουργού Παύλου Πολάκη κατά των επιλογών της ηγεσίας με αφορμή το ψηφοδέλτιο των Χανίων, πιστεύω ότι ήταν ο σκληρός, κάθετος, τρόπος που τον αντιμετώπισε η Κουμουνδούρου. Δεν είναι απλώς ότι ουσιαστικά του έδειξαν την πόρτα της εξόδου, ούτε ασφαλώς η επίδειξη δύναμης εκ μέρους της ηγεσίας του κόμματος προς το πλέον “συγκρουσιακό” στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι, θεωρώ η πρώτη, ουσιαστικά, απόπειρα του κ. Αλέξη Τσίπρα να αποδείξει στο εκλογικό σώμα, ότι οι ρεβανσιστικές τάσεις, και τα ανέξοδα “νταηλίκια” για τη “δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς”, δεν είναι πλέον κυρίαρχες αντιλήψεις στο ΣΥΡΙΖΑ. Και πως ο ίδιος προτίθεται να αφήσει πίσω του τις αντιλήψεις αυτές και όσους τις εκπροσωπούν και το διατυμπανίζουν σε κάθε ευκαιρία. Ότι εν κατακλείδι, είναι αποφασισμένος να προχωρήσει χωρίς αυτούς.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν πείθει ο κ. Τσίπρας, με αυτή τη στροφή που επιχειρεί. Ας μην λησμονούμε άλλωστε, ότι στη διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης, το κράτος δικαίου ήταν ένα σύντομο ανέκδοτο. Οι δομές της πολιτείας όπως και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν ήταν τίποτε άλλο, από “όπλα” στα χέρια του μηχανισμού εξουσίας που τον περιέβαλε, για την εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων.
Είναι όμως μια προσπάθεια. Και είναι αξιοπρόσεκτη. Διότι είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Αποδοκιμάστηκε, και προειδοποιήθηκε με εξοδο από το κόμμα ο κ. Πολάκης, ο οποίος αποτελούσε έως χθες (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα είναι και αύριο) το alter ego του κ. Τσίπρα. Εκανε για εκείνον την “βρώμικη δουλειά”, έλεγε κατά καιρούς όσα εκείνος απέφευγε να δηλώσει, και δικαίως εθεωρείτο ότι κατ΄ ουσίαν τον χρησιμοποιούσε.
Το ερώτημα είναι γιατί τώρα και γιατί με τόση ένταση, μία μόνο εξήγηση φαίνεται να υπάρχει: ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι η δεξαμενή των κεντρώων ψηφοφόρων δεν πρόκειται να ανοίξει, όσο στο ΣΥΡΙΖΑ επικρατούν οι λογικές και η ρητορική Πολάκη. Διότι όχι μόνο δεν προσελκύουν ψηφοφόρους, αλλά σχεδόν, συστηματικά τους απομακρύνουν.
Σύντομα θα φανεί, αν αυτό που ξεκίνησε χθες, εχει διάρκεια και βάθος χρόνου. Αλλα το γεγονός ότι ουδέποτε στο παρελθόν είχε αποδοκιμαστεί ο πρώην υπουργός Υγείας, ακόμη και θέματα μείζονος σημασίας, οπως το προκλητικό χάιδεμα των αυτιών των αντεμβολιαστών, σηματοδοτεί ίσως μια αλλαγή στάσης. Κάτι που πρώτος εισέπραξε ο ενδιαφερόμενος. Εξ ου και η αναδίπλωση που επιχείρησε άρον άρον. Νομίζω ότι το χθεσινό “επεισόδιο” ήταν απλώς το πρελούδιο ενός ενδιαφέροντος σίριαλ…
