Η πρώτη εκλογή της περιοχής για το 2023 έγινε στην Κύπρο με νικητή τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Θα ακολουθήσουν η Ελλάδα και η Τουρκία.
Στην Κύπρο κέρδισε καθαρά και όπως αναμενόταν το από μηνών φαβορί. Είναι μια επιλογή συνέχειας και σταθερότητας.
Η επικράτησή του μάλιστα θα ήταν ακόμη ευρύτερη αν ο ΔΗΣΥ δεν είχε ανεβάσει μια βλακώδη ιστορία περί «προδοσίας» κι «αποστασίας».
Κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στους αδελφούς Κυπρίους ότι σε μια εθνική εκλογή απολογούμενος είναι εκείνος που βγαίνει τρίτος, όχι εκείνος που βγαίνει πρώτος.
Αυτά. Διότι κατά τα άλλα, τριάντα χρόνια ασχολούμαι εξ επαγγέλματος με τα πολιτικά της Κύπρου, έχω καλύψει εκλογές και δημοψηφίσματα, αλλά το μόνο που κατάλαβα για την κυπριακή πολιτική είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να την καταλάβεις.
Τα κομματικά, τα προσωπικά, τα οικογενειακά, τα επιχειρηματικά, τα συντεχνιακά, τα κουμπαριλίκια, κι ένας Θεός ξέρει τι άλλο αποτελούν ένα κουβάρι ανεξιχνίαστο για όποιον δεν γεννήθηκε στη Λεμεσό και δεν πίνει τον καφέ του στη Λευκωσία.
Αφού τα βγάζουν πέρα οι Κύπριοι μεταξύ τους, μπράβο τους.
Λογικά την εκλογική σκυτάλη θα πάρει τώρα η Ελλάδα. Πιθανότατα Απρίλιο και Μάιο, με την εύλογη ελπίδα τον Ιούνιο να έχουμε κυβέρνηση και να φύγουμε ήσυχοι για το καλοκαίρι.
Η Τουρκία; Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Μετά την καταστροφή, κανείς δεν ξέρει αν θα γίνουν εκλογές στις 14 Μαΐου, ούτε πότε θα γίνουν, ούτε ποιος θα βγει.
Το βέβαιο είναι ότι ο σεισμός έφερε μια ριζική ανατροπή των συσχετισμών σε μια περιοχή όπου η «γαλάζια πατρίδα» ξέβαψε κι ουδείς προβλέπεται το επόμενο διάστημα να έλθει «ξαφνικά μια νύχτα».
Είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία όχι φυσικά να παραχωρήσουμε στην Τουρκία από φιλευσπλαχνία όσα δεν μας πήραν με το ζόρι.
Ούτε να ακούσουμε τους γνωστούς παρακεντέδες που τη μια θέλουν να ενδώσουμε επειδή η Τουρκία είναι πανίσχυρη και την άλλη ζητούν πάλι να ενδώσουμε επειδή είναι τραυματισμένη.
Γενικώς, δεν ενδίδουμε ποτέ.
Αλλά μπορούμε να αναπροσαρμόσουμε τη στρατηγική μας σε μια μεταβαλλόμενη περιφερειακή πραγματικότητα. Ωστε το νέο πλαίσιο που θα διαμορφωθεί να αποτυπώνει την αλλαγή των συσχετισμών.
Χωρίς εξαλλοσύνες και πανηγυρισμούς.
Αλλά με την αυστηρότητα της σωφροσύνης. Με τη διορατικότητα των επιδιώξεων. Και με την ευρηματικότητα των μεθόδων.
Ούτως ή άλλως, η πατέντα που προέκυψε από τους σεισμούς του 1999 εξέπνευσε για διάφορους λόγους που δεν είναι της στιγμής.
Κάποιοι το εξέλαβαν ως πάθημα. Κι άλλοι ως μάθημα.
