Καθαρές κουβέντες. Δεν είμαστε παλιάνθρωποι, ούτε μίζερα κτήνη, ούτε μικρόψυχοι τενεκέδες.
Οταν ένας λαός δοκιμάζεται μέσα σε μια απίστευτη καταστροφή πάσχουμε μαζί του όσες διαφορές ή παράπονα κι αν μας χωρίζουν.
Με την ίδια ανθρωπιά και την ίδια θλίψη που θρηνούμε τους δικούς μας νεκρούς, θρηνούμε και τους νεκρούς των άλλων.
Κι όταν είναι να βάλουμε πλάτη για να τους ανακουφίσουμε πρώτοι καταφθάνουμε. Πρόθυμα και γενναιόδωρα.
Οχι «ξαφνικά ένα βράδυ» αλλά μέρα μεσημέρι και με ό,τι μπορούμε να προσφέρουμε.
Αυτά για την Τουρκία.
Με την οποία (αν κατάλαβα καλά) ο Εγκέλαδος ρύθμισε το πρόβλημα για κάποιο χρονικό διάστημα. Για να μπορούμε έτσι κι εμείς να ρυθμίσουμε απερίσπαστοι τα εκλογικά μας – «με φόρα» που λέει η Πόπη και πιθανότατα σε δύο δόσεις.
Δεν νομίζω να ξαναμιλήσει κανείς για «θερμό επεισόδιο» ή τσαμπουκάδες πριν περάσουν πολλοί μήνες.
Κι ούτε βλέπω να επιδοκιμάζεται εύκολα ο Ερντογάν που ζητούσε «να φύγει ο Μητσοτάκης».
Με τα καινούργια δεδομένα δεν ξέρω πότε θα συνέλθει η Τουρκία, δεν ξέρω αν θα επανεκλεγεί ο Ερντογάν, δεν ξέρω καν αν θα γίνουν εκλογές. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια.
Αλλά μέσα από μια τέτοια τραγωδία, η τράπουλα μοιράζεται από την αρχή. Και οι μαγκιές δυσκολεύουν αφάνταστα.
Αυτά προς γνώσιν όσων πασχίζουν εδώ και χρόνια να μας πείσουν ότι μόνη λύση είναι να κάνουμε τα χατίρια της Τουρκίας με ευρύ πνεύμα παραχωρήσεων και κατανόησης για τις απαιτήσεις της.
Οσων δηλαδή προπαγανδίζουν έναν δρόμο συνεννόησης έξω από το πλαίσιο μιας εθνικής πολιτικής και μέσα από ένα ηττοπαθές νταραβέρι.
Ξέρετε γιατί; Επειδή πάντα στην πολιτική ο ασφαλέστερος δρόμος είναι η σταθερότητα στις αρχές και η αποφασιστικότητα στη στάση.
Το έχουμε μάθει από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο του Θουκυδίδη έως τον Μεσοπόλεμο του Τσόρτσιλ. Κι ισχύει από την Ουκρανία έως την Τουρκία.
Αυτό φυσικά δεν σε εμποδίζει να μπαίνεις στην κουβέντα όταν υπάρχουν περιθώρια συζήτησης, ούτε υποχρεώνει σε μεγαλόστομους τυχοδιωκτισμούς, προς Θεού. Ελπίζω να το συμμερίζεται και ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου όποιος κι αν είναι.
Απλώς δεν γίνεται να απειλείς τους γείτονες σαν τούρκος βλαχοδήμαρχος με πυραύλους, drones και πυρηνικά εργοστάσια ή να υποδύεσαι τη μεγάλη δύναμη της περιοχής όταν καταρρέουν τα σπίτια πάνω στο κεφάλι σου.
Αυτογνωσία λοιπόν χρειάζεται. Και μέτρο.
Διότι δεν αμφιβάλλω ότι είναι μεγάλη δοκιμασία να μπλέκεις με συνταγματολόγους. Το ζούμε.
Αλλά οι σεισμολόγοι είναι ακόμη μεγαλύτερη.
