Στην ελληνική πολιτική έχουν ειπωθεί τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα.
Αλλά έως τώρα ένα πράγμα δεν είχε ειπωθεί: ότι πολιτικός αρχηγός μπορεί να πολιτεύεται εκβιαζόμενος προσωπικά από αντίπαλο κόμμα.
Το υπονόησε (δηλαδή, το είπε καθαρά και δημοσίως…) η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ για τον Ανδρουλάκη. Οτι αν συμπράξει με τη ΝΔ, θα είναι «προϊόν εκβιασμού»!
Ανήκουστο. Ξέρει κάτι συγκεκριμένο η εκπρόσωπος; Τα τρία κακά της μοίρας της. Και γι’ αυτό δεν είπε τίποτα το συγκεκριμένο. Μόνο ερωτήματα κι απορίες.
Χθες, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε στην ίδια λογική για «απόπειρα εκβιασμού».
Αλλά ούτε αυτός φάνηκε να ξέρει κάτι. Πάλι εικασίες και υπονοούμενα ότι υπάρχει πεδίο προσωπικού εκβιασμού ενός πολιτικού αρχηγού.
Ποιο; Με ποιον τρόπο; Μυστήριο.
Με τον Ανδρουλάκη (όπως με κάθε πολιτικό αρχηγό) μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί, να τον βρίσκει σωστό ή λάθος, να τον θεωρεί λίγο ή κραταιό, να τον ψηφίζει ή να μην τον ψηφίζει, αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητεί ότι πολιτεύεται και αποφασίζει με γνώμονα το καλό και συμφέρον της παράταξής του. Οπως το αντιλαμβάνεται.
Τα υπόλοιπα είναι συνωμοσιολογίες χαμηλού επιπέδου και προϊόντα ψεκασμού.
Ενδεχομένως ο ΣΥΡΙΖΑ να παρασύρθηκε από ένα ούτως ή άλλως τοξικό κλίμα.
Εδώ και μήνες συζητάμε με ύφος συνταγματολόγων και επιχειρήματα πρακτόρων για παρακολουθήσεις, υποκλοπές, μυστικές υπηρεσίες και άλλα «κόλπα κυπατζίδικα». Η αντιπολίτευση κι ο δημοσιογραφικός περίγυρός της φαίνεται ότι έχουν μια έφεση σε τέτοιες κουβέντες.
Εδώ και μήνες κυκλώματα της ΕΥΠ συγκρούονται μεταξύ τους και τώρα τη σκυτάλη του ξεκατινιάσματος στο πλυσταριό ήλθαν να διεκδικήσουν κυκλώματα της Αστυνομίας.
Εδώ και μήνες ζούμε μια πρωτοφανή τοξικότητα με προφανή στόχευση.
Θα ήλπιζε κανείς όμως ότι στοιχειωδώς σοβαροί ή ευσυνείδητοι άνθρωποι θα έμεναν έξω από την αναπαραγωγή μιας νοσηρότητας όπου ο καθένας υποψιάζεται, εχθρεύεται ή συκοφαντεί τον διπλανό του.
Η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ δεν το κατάφερε. Αλλά να πω κάτι;
Πόσες απαιτήσεις να έχουμε από μια κυρία που αποφάσισε πρόσφατα να αναμειχθεί στην πολιτική χωρίς καμία προηγούμενη προϋπηρεσία, όταν κοτζάμ καθηγητές Πανεπιστημίου υποστηρίζουν σοβαρά ότι η Ελλάδα ζει (περίπου) σε μη δημοκρατικό καθεστώς τύπου Ορμπαν; (Συνέντευξη Ξ. Κοντιάδη, «ΤΑ ΝΕΑ», 30/1.)
Ο ψεκασμός δεν είναι προνόμιο μόνο των πολιτικών.
Συνεπώς ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει, ούτε η εκπρόσωπός του.
Αυτό είναι το επίπεδο της συζήτησης. Στην οποία μετέχουν ανάκατα κάθε λογής γραφικοί σαχλαμάρες.
Υποθέτω πως στο επόμενο κεφάλαιο θα μας αποκαλύψουν τη μυστική γιάφκα του Ανδρουλάκη στο «σπίτι του Βολτέρου».
