Αχ κύριε μακάρι να μην κληρωθώ, την προηγούμενη φορά έκανα εβδομάδες να συνέλθω από όσα άκουγα στη δικαστήριο. Εσείς Δικηγόρος; Ναι, αλλά σήμερα βρίσκομαι και εγώ με την ιδιότητα του ενόρκου, έχοντας παράλληλη απασχόληση σε φορέα του Κράτους.
Αρχίζει η συνεδρίαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου (ΜΟΔ), οι Δικηγόροι δεν περιλαμβάνονται στους έχοντες κώλυμα να εκτελούν χρέη ενόρκου, όπως αναφέρει το άρθρο 380 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Σε λίγο από την κληρωτίδα εξέρχεται το ονοματεπώνυμό μου.
Η ακροαματική διαδικασία ξεκινά. Στο πρώτο διάλειμμα ο ένας ένορκος συμπεραίνει χαμηλόφωνα λέγοντάς μου «το παλληκάρι – είναι ολοφάνερο – είναι αθώος, τους πολιτικούς έπρεπε να δικάζουμε εδώ». Δεν απάντησα και δεν έδειξα με κανένα τρόπο την έκπληξή μου. Μετά από λίγο επανάληψη της ίδιας πρότασης. Σιώπησα εκ νέου, πάλι ανέκφραστος. Η τρίτη προσπάθειά του ήταν στην αρχή της διάσκεψης του Δικαστηρίου απευθύνθηκε προς όλους με τα ίδια λόγια. Οι δικαστές έκαναν πως δεν άκουσαν.
Κανένας από τους ενόρκους – πλην εμού – δεν κρατούσε σημειώσεις, ούτε απηύθυνε ερωτήσεις στου διαδίκους. Αγνοούσαν ότι σκοπός της δίκης είναι η ανεύρεση της αλήθειας. Τους ήταν περιττή η απόδειξη των γεγονότων. Αλήθεια ήταν οι προκαταλήψεις τους.
Στο επόμενο διάλλειμα της πολύωρης δίκης, οι άλλες δύο ένορκοι είχαν έντονα προβληματιστεί. Η πρώτη ένορκος μας δήλωσε ότι η απώλεια της μητέρας του κατηγορουμένου από την επάρατη νόσο τη συγκλόνισε, έχοντας οικογενειακό αντίστοιχο γεγονός. Άρα η στάση του δεν της προκαλεί εντύπωση. Σκέφτηκα εάν αυτό το γεγονός αποτελεί λόγο άρσης του αξιόποινου της πράξης του κατηγορουμένου, ή εάν αίρεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξης. Βεβαίως όχι! Η συνάδελφος ένορκος δεν είχε σχετικό προβληματισμό. Το διαπίστωσα στη ψηφοφορία.
Η δεύτερη ένορκος μας δήλωσε ότι έχει καταλήξει στη διαπίστωση ότι οι νεαρές κοπέλες προκαλούν στην εποχή μας και είναι επιθετικές και θρασείς. Ήταν προφανές ότι θα τις τιμωρούσε με την αθώωση του κατηγορουμένου, μιας και το θύμα στη συγκεκριμένη ποινική δίκη ήταν ανήλικη κοπέλα. Οι σκέψεις της προφανώς οδήγησαν τη δικαστή να τη ρωτήσει όταν τελείωσε η διάσκεψη «αγοράκια έχετε;». Ναι, απάντησε η ένορκος με περίσσια περηφάνεια.
Στη Διάσκεψη η Πρόεδρος επιχείρησε να εξηγήσει τις νομικές παραμέτρους της ποινικής υπόθεσης, υπογραμμίζοντας σε όλους τους ενόρκους ότι έχουν ισότιμη ψήφο με τους δικαστές και για την ενοχή ή την αθώωση του κατηγορουμένου, τις ποινές, την αναστολή η μη εκτέλεσης της απόφασης.
Η διάσκεψη ολοκληρώθηκε. Συντάχθηκα με την εισαγγελική πρόταση και με τους δικαστές σχηματίστηκε το 4-3. Οι 3 υπόλοιποι ένορκοι ψήφισαν βεβαίως ασμένως υπέρ της αθώωσης του κατηγορουμένου.
Πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο έντονα συλλειτουργός της πολύπαθης Δικαιοσύνης… Μήπως ήρθε η ώρα να συμπεριληφθεί το άρθρο 97 του Συντάγματος, που προβλέπει την ίδρυση μικτών ορκωτών δικαστηρίων, στις αναθεωρητέες διατάξεις στην προσεχή συνταγματική αναθεώρηση;
*Ο κ. Μανώλης Αντωνόπουλος είναι Δικηγόρος – DEA στο δημόσιο δίκαιο Παν. René Descartes (PARIS V), πτυχιούχος πολιτικών επιστημών
