Μανώλης Γ. Αντωνόπουλος

Οι αλλαγές των προσώπων όταν δεν συνοδεύονται από αλλαγές στον τρόπο και τις δομές της διακυβέρνησης θυμίζουν τις προσπάθειες των Τρώων.

Ξεδιάντροπα περιφρόνησε τα ιδανικά των αρχαίων προγόνων μας, τα οποία αποτελούν κτήμα ες αιεί στην Ευρώπη και σε όλη την ανθρωπότητα.

      Η πλημμελής εποπτεία επί των θεσμών, κρατικών και ιδιωτικών, απογοητεύει τους πολίτες, τραυματίζει την αξιοπιστία του Κράτους, υποσκάπτει την κοινωνική ευημερία. Από την περίοδο της αβεβαιότητας που κυριαρχούν η σύγχυση και ο φόβος, οφείλουμε να περάσουμε στην περίοδο της ασφάλειας και της δύναμης. Οι πολίτες ζητούν από τις πολιτικές δυνάμεις και τους εκπροσώπους τους: […]

Πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο έντονα συλλειτουργός της πολύπαθης Δικαιοσύνης…

Απαιτείται πείρα, τέχνη και περισσή ανοχή στις προκλήσεις των καιρών

Η υπενθύμιση των μελανών στιγμών του ιστορικού παρελθόντος μας είναι αυτονόητα επιβεβλημένη. Μας οδηγεί στην αυτογνωσία και στην αποφυγή λαθών στο μέλλον.

Σήμερα - όλοι το ομολογούν - περνάμε την περίοδο του μίσους αλλήλων. Τα μίση είναι πιο έντονα από την οργή υπογραμμίζει ο Αριστοτέλης.

Οι σχέσεις τεχνοκρατίας και πολιτικής δεν απασχολούν μόνον τους πολιτικούς επιστήμονες, αλλά και κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται για την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών. Η πρόσφατη πανδημία ανέδειξε αυτή τη σχέση εμφατικά. Τα ερωτήματα πολλά. Ποιος πρέπει να αποφασίζει; Ο πολιτικός; Ο τεχνοκράτης;

Πρόσωπο - σύμβολο ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας. Δέχθηκε ύμνους από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και σφοδρές επικρίσεις από μια εύρυθμη μειοψηφία.

Μετά το δημογραφικό, η ασθένεια των κρατικών θεσμών είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Χώρας. Γράφει ο Μανώλης Γ. Αντωνόπουλος.

Η Γαλλία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821 και συνέβαλε στην ίδρυση του νέου ελληνικού Κράτους. Γράφει ο ΜανώληςΓ. Αντωνόπουλος.

[...]Δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την ελευθερία που με τόσες θυσίες μας προσφέρατε. Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε για τη χρήση της και την προστασία της. Δεν μεριμνούμε, δεν προετοιμαζόμαστε επαρκώς[...] Γράφει ο Μανώλης Γ. Αντωνόπουλος.

Με την αλματώδη αύξηση των διαζυγίων τις τελευταίες τρεις δεκαετίες το θέμα έχει λάβει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος, συμβάλλει δε στην αύξηση της υπογεννητικότητας, αφού αποθαρρύνονται οι υποψήφιοι πατέρες σε σύναψη γάμων, αναλογιζόμενοι τι τους περιμένει σε περίπτωση λύσης του επερχόμενου γάμου τους.