…στο τέλος αυτής της ωραίας μέρας δεν θα συμβεί το ανεπανόρθωτο. Και ότι ο Emmanuel Macron θα είναι, εκ νέου, πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και ότι ο γαλλικός λαός προσπερνώντας, όσα παράπονα και αν έχει, θα εξαποστείλει την απάτη εκεί που της πρέπει.
Διότι η κυρία, η οποία εδώ και αρκετό καιρό προσποιείται την «εξελιχθείσα περίπτωση», δεν έχει μεταβάλει ούτε κατά χιλιοστό τις ρατσιστικές της, τις αντιδημοκρατικές της και τις αντιευρωπαϊκές της αντιλήψεις.
Με τις συμβουλές ιδεολογικά ομοδόξων παραμορφωτών γνώμης, επιχειρεί να πείσει για το πολιτικώς ευυπόληπτο – κατ’ ακρίβεια ευπώλητο – των θέσεών της. Η μάσκα είναι παλίμψηστη. Το ένα προσωπείο να μπαίνει πάνω στο άλλο κι αργόσυρτα να κρύβεται το αληθινό πρόσωπο. Η απέχθειά της προς οτιδήποτε έτερο, προς οτιδήποτε το μη εθνοτικά καθαρό συνιστά την ευγονική της πρόταση. Υπόσχεται αν εκλεγεί να πάψει η ευρωπαϊκή σημαία να συγκυματίζει, να συμπολιτεύεται, με τη γαλλική. Ετοιμη είναι η κυρία να ματαιώσει και στο συμβολικό επίπεδο ό,τι κατακτήθηκε με τόσες δυσκολίες και που μένει δυστυχώς ανεκπλήρωτο.
Ας ελπίσουμε ότι όσο και αν κάποιοι υποφέρουν από τις πράξεις και τις παραλείψεις της δημοκρατικής εξουσίας, θα σταθμίσουν το χρέος τους. Και θα συνεχίσουν να προστατεύουν την ίδια την ελευθερία τους μη παραδίδοντάς την σε υφαρπακτικά δημοψηφίσματα τύπου Orbán. Και μη ενδίδοντες εις την διασωστική απάτη θα αποφύγουν να προδώσουν την ιστορία ενός λαού, αλλά και το αύριο της Ευρώπης.
Αν ο Emmanuel Macron επανοδηγηθεί εις την προεδρία της χώρας του ο άμεσος κίνδυνος για την Ευρώπη κάπως θα έχει απομακρυνθεί. Αλλά μόνο ο άμεσος. Γιατί αν από την επόμενη μέρα η δημοκρατική εξουσία δεν τεθεί στην υπηρεσία της ευρείας κοινωνίας κάποια άλλη «Le Pen» θα επιχειρήσει να επανακαρπωθεί την παράλειψη.
Ο Mélenchon με το αποτέλεσμα που έφερε αποκάλυψε και την έκταση και την ένταση και τη συνθετότητα μιας δίκαιης διάχυτης απαίτησης: ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Κάτι πρέπει να αναδιανεμηθεί. Και αυτή η ετυμηγορία πρέπει να εισακουσθεί.
Και τέλος μην το ξεχνάμε: σε κάθε περίπτωση, μα σε κάθε περίπτωση, έστω κι αν είναι στη φύση της δημοκρατίας να αμφισβητείται ως διαρκώς ανεκπλήρωτη, είναι αυτή η ίδια, και μόνη, που εγγυάται την ανεμπόδιστη καθημερινή διεκδίκησή της.
