Οι προκλήσεις που επέφερε η πανδημία άλλαξαν ριζικά τους όρους της εργασίας, φέρνοντας πιο κοντά το μέλλον της. Οι εργασιακές σχέσεις υπέστησαν πρωτοφανείς αλλαγές οδηγώντας τα στελέχη στο να επανεξετάζουν τις επαγγελματικές και προσωπικές σχέσεις και προτεραιότητές τους. Χαρακτηριστικό αυτού του φαινομένου υπήρξε και η «Μεγάλη Παραίτηση», καθώς οι εργαζόμενοι αναζητούν πλέον νόημα και προοπτική στην εργασία τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι Οργανισμοί δεν έχουν να αγωνιστούν μόνο για να επιβιώσουν αλλά και να θριαμβεύσουν (thrive), επαναπροσδιορίζοντας τους κανόνες και αναγνωρίζοντας ότι οι αλλαγές ήρθαν για να μείνουν.
Για να το κάνουν αυτό ωστόσο χρειάζεται να γίνουν και να παραμείνουν ανθρώπινοι στον πυρήνα τους. Ο σκοπός (purpose) και το νόημα (meaning), η ηθική και η δικαιοσύνη, η εξέλιξη και το πάθος, η συνεργασία και οι σχέσεις, η διαφάνεια και η ειλικρίνεια είναι οι ανθρώπινες αξίες πάνω στις οποίες καλούνται να χτίσουν το μέλλον τους. Πώς όμως μπορούν να αναδείξουν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους για να θριαμβεύσουν;
– Ενσωματώνοντας τη σωματική, ψυχική, οικονομική και κοινωνική υγεία των εργαζομένων στον σχεδιασμό της ίδιας της εργασίας. Αυτό θα βοηθήσει τους εργαζομένους να βιώνουν ευεξία ενώ κάνουν τη δουλειά τους, όχι μόνο έξω από αυτήν. Η εργασία που καλύπτει την ανθρώπινη ανάγκη για ποιότητα ζωής μπορεί να παρακινήσει τους ανθρώπους να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό όσο εργάζονται.
– Δίνοντας στους εργαζομένους περισσότερο έλεγχο στη δουλειά που κάνουν και μαθησιακές εμπειρίες. Αυτό μπορεί να αυξήσει τη δέσμευσή τους στην εργασία τους, επειδή τους επιτρέπει να εστιάζονται σε πράγματα που πραγματικά τους ενδιαφέρουν.
– Δημιουργώντας ομάδες που χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να βελτιώσουν τους φυσικούς ανθρώπινους τρόπους εργασίας και να αξιοποιήσουν τις ανθρώπινες δυνατότητες και που μπορούν να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους στη λήψη αποφάσεων.
– Αναπτύσσοντας γνώσεις που βασίζονται σε δεδομένα πραγματικού χρόνου για να αξιοποιήσουν όλη τη δυναμική των εργαζομένων. Η κατανόηση του εργατικού δυναμικού είναι το πρώτο βήμα για την ευθυγράμμιση της συμπεριφοράς τους με τους οργανωτικούς στόχους, ώστε να αναγνωρίζονται οι ανάγκες τους, να αναπτύσσονται οι δυνατότητές τους και να γίνονται σεβαστές οι αξίες όλων.
– Μετατοπίζοντας τον ρόλο του HR από την επιβολή πολιτικών στην ευθύνη για τη νέα αρχιτεκτονική της εργασίας στην επιχείρηση. Για να γίνει ένας οργανισμός αληθινά ανθρώπινος στον πυρήνα του, το HR πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο να ενσωματώσει τον ανθρώπινο παράγοντα σε κάθε πτυχή της εργασίας.
Η ετοιμότητα των οργανισμών εξαρτάται από την ικανότητά τους να αναδεικνύουν ανθρώπινα πλεονεκτήματα, όπως η λήψη αποφάσεων και η προσαρμοστικότητα. Απαιτεί το να καλλιεργούν την ανθεκτικότητα, το θάρρος, την κρίση και την ευελιξία προκειμένου να πλοηγηθούν σε μια ταραχώδη πραγματικότητα. Σημαίνει να χρησιμοποιούν τη δημιουργικότητα που προκύπτει από την ανάγκη να επιβιώσουν από μια κρίση, για να επανεφεύρουν τον οργανισμό και το μέλλον του. Η COVID-19 απέδειξε ότι οι άνθρωποι και οι οργανισμοί είναι ικανοί για τεράστια ανάπτυξη υπό την πίεση μιας κρίσης. Αλλά οι συνεχείς παγκόσμιες αναταραχές μας δείχνουν ότι η πρόκληση θα είναι να διατηρήσουν αυτή τη δυναμική για να ευδοκιμήσουν μακροπρόθεσμα, ακόμη και όταν η αναταραχή επανεκκινεί συνεχώς την πορεία προς τα εμπρός.
*Ο κ. Δημήτρης Κουτσόπουλος είναι CEO της Deloitte Greece
