Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να πάρω σοβαρά τον Πολάκη. Διατηρούσα πάντα την εντύπωση ότι είναι μια ιδιόρρυθμη περίπτωση ενός γραφικού και ενδεχομένως αρπαγμένου πολιτευτή.
Εχουμε άλλωστε γνωρίσει κι άλλους. Κάθε τσίρκο έχει τους κλόουν του.
Οφείλω όμως να παραδεχθώ ότι ο Πολάκης έχει ένα υπαρκτό ακροατήριο «πολάκηδων», το οποίο μπορεί να συναντήσει κανείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στον πραγματικό κόσμο.
Ανθρωποι χαμηλής παιδείας, απλοϊκής σκέψης, ανύπαρκτης συγκρότησης και υψηλής ανισορροπίας ζουν βουτηγμένοι στη μίζερη διαβολή, στην καχυποψία και στη μανία καταδίωξης. Είτε διώκονται είτε διώκουν. Και έχουν πάντα να καταγγείλουν κάτι.
Ετσι διαβάζουν την κοινωνία και ο Πολάκης είναι ένας από αυτούς.
Και ο μεν Πολάκης είναι περίπου η περίπτωση που περιέγραψα και έχει περιορισμένη σημασία. Οι «πολάκηδες» όμως αποτελούν ένα (έστω μικρό) τμήμα της κοινωνίας.
Μου έκανε εντύπωση το εξής.
Ο πολιτικός φάκελος Novartis έκλεισε ουσιαστικά όπως έπρεπε να κλείσει. Από την τακτική Δικαιοσύνη και μετά από έρευνες πέντε ετών.
Προ ημερών αρχειοθετήθηκαν οι υποθέσεις του Αδ. Γεωργιάδη και του Δ. Αβραμόπουλου ενώ πιθανότατα εκεί οδεύει (τελευταία…) η περίπτωση του Α. Λοβέρδου.
Στη συνέχεια οι κατηγορούμενοι (σύμφωνα με το κατηγορητήριο) για συμμετοχή στην «εγκληματική οργάνωση» Παπαγγελόπουλου θα οδηγηθούν στο Ειδικό Δικαστήριο να κριθούν και αυτοί. Οι υπόλοιποι θα περιμένουμε υπομονετικά την ετυμηγορία, όποια κι αν είναι
Στις συντεταγμένες δημοκρατικές πολιτείες δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κρίνονται τέτοιες υποθέσεις. Αν κάποιοι «πολάκηδες» έχουν διαφορετική γνώμη, δικαίωμά τους. Αλλά η γνώμη τους δεν αφορά κανέναν. Μετρά η κρίση της Δικαιοσύνης – και πάμε παρακάτω.
Θεωρώ ότι όλα τα παραπάνω ανήκουν στον χώρο του αυτονόητου μιας σύγχρονης κοινωνίας. Αλλά μάλλον δεν είναι αυτονόητα για όλους.
Ετσι, ο Πολάκης κατέλαβε το βήμα της Βουλής να αναλύσει γιατί κατά τη γνώμη του η Δικαιοσύνη κακώς αρχειοθέτησε την υπόθεση Γεωργιάδη – λες και τον ρώτησε κανείς ή έχει την παραμικρή αρμοδιότητα…
Ενώ τουλάχιστον άλλοι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Δ. Βίτσας, Θ. Δρίτσας) επανήλθαν στη Βουλή αμφισβητώντας εξίσου αναρμοδίως το κλείσιμο της υπόθεσης, έστω με λιγότερο αγροίκες συμπεριφορές.
Σε ποια ευρωπαϊκή δημοκρατία θα συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο;
Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «το κόμμα του Πολάκη». Ούτε ότι ο Πολάκης είναι «η λούμπεν ψυχή της Αριστεράς». Μια «λούμπεν ψυχή» υπάρχει σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Αν όμως δεν την ελέγξουμε, αν δεν συμμορφωθούμε σε κοινούς κανόνες διαλόγου, αντίλογου και συμπεριφοράς, αν δεν υποταχθούμε σε έναν κοινό πολιτισμό που σίγουρα δεν είναι αυτός του Πολάκη, τότε σε τι θα διαφέρει η πολιτική από τους μαχαιροβγάλτες της Θεσσαλονίκης;
Θα πιάσουμε όλοι έναν σουγιά ή μια ματσέτα και θα βγαίνουμε παγανιά να σφάξουμε τον «Αρειανό»!
Δεν είμαι αφελής. Αντιλαμβάνομαι πως κάποιοι πόνταραν πολιτικά στη Novartis ή είχαν άλλα στο μυαλό τους και τώρα τους είναι δύσκολο να καταπιούν το φιάσκο. Καμία αντίρρηση.
Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μετατρέψουν την πολιτική σε τσίρκο. Ιδίως όταν το τσίρκο εκτός από κλόουν έχει και θηρία.
Κίνδυνοι
Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει για ποιον λόγο κινδυνεύει η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα όταν η Δικαιοσύνη διερευνά την τέλεση κακουργηματικών πράξεων.
Επειδή μεταξύ των υπόπτων βρίσκονται και δημοσιογράφοι; Δηλαδή κινδυνεύει η ελεύθερη οικονομία όταν διώκονται επιχειρηματίες για φοροδιαφυγή;
Κινδύνευσε η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης όταν παλαιότερα καταδικάστηκαν δικαστικοί για το «παραδικαστικό»;
Ή μήπως απειλείται η θρησκευτική ελευθερία αν πάνε μέσα ανόσιοι παπάδες;
Υποθέτω ότι το ζητούμενο είναι να αφεθεί απερίσπαστη η Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της σε όλες τις περιπτώσεις.
Και για την ελευθερία του Τύπου έχουμε και Σύνταγμα και νόμους.
