Φυσικά, προς το παρόν, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η υγεία. Αλλά ελπίζουμε πως αυτό, με τη βοήθεια της επιστήμης, θα ξεπεραστεί. Μετά τι γίνεται;
Μόλις ξεμπλέξουμε από τον κορωνοϊό, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα σύνθετο θέμα που θα απειλεί ακόμα και την επιβίωση της χώρας.
Θα είναι ένας συνδυασμός του δημογραφικού με το παραγωγικό.
Οι στατιστικές είναι εφιαλτικές. Αν συνεχίσουμε έτσι, το 2050 θα είμαστε μια πολύ μικρή χώρα. Από την τρίτη θέση στα Βαλκάνια θα έχουμε πέσει στην πέμπτη.
Αυτό θα οφείλεται στην υπογεννητικότητα (30% των νέων ζευγαριών δεν σκοπεύει να κάνει παιδιά – ΔιαΝΕΟσις), στη μετανάστευση επιστημόνων προς το εξωτερικό και στην ανυπαρξία εμπλουτισμού του πληθυσμού με επιλογή ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Το τρίτο αυτό θέμα είναι ίσως το πιο καίριο. Τα πανεπιστήμιά μας παράγουν άχρηστους θεωρητικούς πτυχιούχους με προορισμό την ανεργία. Μέσες σχολές για τεχνικούς ελάχιστες και χαμηλού επιπέδου. Ετσι που ενώ έχουμε δεκάδες χιλιάδες ανέργους, οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν δεκάδες χιλιάδες κενές θέσεις!
Η αγορά υποφέρει. Τη δεκαετία της κρίσης (2000-2010) πολλοί ξένοι τεχνίτες που εργάζονταν στην Ελλάδα έχασαν τη δουλειά τους. Ξαναγύρισαν στην πατρίδα τους. Αυτή τη στιγμή θα ψάχνετε για καιρό αν χρειάζεστε έναν ηλεκτρολόγο ή έναν πλακά.
Εχω υπόψη μου ένα ζευγάρι. Ηρθαν στην Ελλάδα στην αρχή της δεκαετίας του 1990. Ο άνδρας ήταν σπουδαγμένος ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος, αλλά για αυτόν ίσχυσε η αρχή: «δεν αναγνωρίζουμε πτυχία από την Αλβανία». Η σύζυγος είχε σπουδάσει δασκάλα. (Τώρα μιλάει άψογα ελληνικά.) Εκαναν όλες τις ενέργειες για να ενσωματωθούν. Βαφτίστηκαν χριστιανοί, έκαναν θρησκευτικό γάμο. Με τις οικονομίες τους αγόρασαν ένα διαμέρισμα (τώρα το εξοφλούνε στην τράπεζα). Στα δύο αγόρια τους – έλληνες υπήκοοι χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ – έδωσαν αρχαία ελληνικά ονόματα. Ο μεγαλύτερος ήδη τελείωσε τη στρατιωτική θητεία του. Πριν είχε αποφοιτήσει από ανώτερη σχολή ναυτιλιακών σπουδών.
Και οι δύο σύζυγοι είχαν κάνει αίτηση πριν από έξι χρόνια στον Δήμο Αθηναίων για να πάρουν την ιθαγένεια. Τελικά η σύζυγος έλαβε μέρος… τον περασμένο Μάιο στον διαγωνισμό για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας. Πήρε βαθμολογία 95% (αμφιβάλλω αν οιοσδήποτε Ελληνας θα ξεπερνούσε το 70%). Από τότε οι τελικές αποφάσεις εκκρεμούν. Επρόκειτο να δώσουν και προφορικές συνεντεύξεις, αλλά τελικά ο κ. Βορίδης (υπεύθυνος υπουργός) άλλαξε γνώμη και μάλλον δεν θα δοθούν. Εν τω μεταξύ, πληρώνουν όλοι οι υποψήφιοι τέλος πολιτογράφησης – σαν άδεια παραμονής.
Αυτό σαν ένα μικρό παράδειγμα του πώς μεταχειρίζεται το Ελληνικό Κράτος τους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν πολίτες του. Είναι χαρακτηριστικό πως ο σύζυγος του ζεύγους δεν ενδιαφέρθηκε πια να δώσει εξετάσεις – μετά από 22 χρόνια – γιατί αισθάνεται ότι τους κοροϊδεύουν.
Αλλά θα μου πείτε πως εδώ καταφέραμε να διώξουμε έναν ταλαντούχο αλβανό συγγραφέα που έμαθε άπταιστα ελληνικά, στα οποία έγραψε τα βιβλία του, που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Οπως είπε ο ίδιος (σε μία συνέντευξή στη «Lifo»): «Το αν βίωσα ή δεν βίωσα τον ρατσισμό αφορά μόνο εμένα. Το γιατί δεν έχω πάρει την ελληνική υπηκοότητα μετά από 25 χρόνια νόμιμης ζωής και εργασίας και δημιουργίας, πληρώνοντας φόρους και παράβολα, αυτό, νομίζω, δεν αφορά μόνο εμένα αλλά όλους όσοι θέλουν ακόμα να λέγονται πολίτες αυτής της χώρας».
Ο Γκάζμεντ Καπλάνι (το όνομά του) βρίσκεται τώρα στις ΗΠΑ προσκεκλημένος του Harvard. Εύκολα θα πάρει την αμερικανική υπηκοότητα. Διαβάστε το «Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων».
Κάτι πρέπει να αλλάξει στην πολιτική του ελληνικού κράτους αν θέλουμε να επωφεληθούμε από την τρίτη αυτή πηγή πληθυσμού. Οι Γερμανοί, που δέχθηκαν ένα εκατομμύριο ξένους, έχουν ήδη ενσωματώσει πάνω από τους μισούς.
Και μην ξεχνάμε: εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι οφείλουμε τη σωτηρία μας σε δύο τούρκους μετανάστες, που σπούδασαν στη Γερμανία, βρήκαν τη φόρμουλα του εμβολίου RNA και την έδωσαν στην Pfizer (χωρίς να έχουν ακόμα υπογράψει συμβόλαιο…).
