Ψεύτης. Γιατί μόνο ψεύτης; Και μαζικός δολοφόνος. Ο διαγραφείς βουλευτής άφησε εντελώς ελεύθερο τον αντιπολιτευτικό του οίστρο. Τον αμόλησε και πολάκισε. Γιατί να παραιτηθεί μόνο ο Πρωθυπουργός, όπως ζήτησε ο αρχηγός του; Τον λόγο στις μαζικές δολοφονίες τον έχει η Δικαιοσύνη. Οπως θέλει το κλισέ, οι ευθύνες θα αποδοθούν όσο ψηλά και αν βρίσκονται. Να οδηγηθεί στο ειδικό δικαστήριο. Η εποχή της ασυλίας τελείωσε οριστικά. Και της ασυνειδησίας. Μήπως όμως αυτή είναι η εποχή της τυμβωρυχίας και της πτωματοθηρίας;
Προτού απαλλάξει τον Πρωθυπουργό από τις βαριές κατηγορίες ο Σωτήρης Τσιόδρας, συντάκτης της έκθεσης από την οποία άντλησε το κατηγορητήριό του ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, είχε προλάβει να τον απαλλάξει ο Νίκος Φίλης. «Δεν πρέπει», είχε πει, «να αποτελούν οι θάνατοι στοιχείο αντιπολίτευσης». Ο ίδιος, μαζί με τον Παναγιώτη Σκουρλέτη, επιχείρησε να επαναφέρει τον συνάδελφό του στη δεοντολογική τάξη. Και η διαγραφή του απέδειξε πως, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, η αντιπολίτευση δεν θέλει να εκτεθεί ως θανατολάγνα. Γιατί να μιλούν αυτοί για θανάτους όταν μιλάει η επιστήμη; Γιατί να υποδείξουν οι ίδιοι τους εγκληματίες όταν η έκθεση Τσιόδρα – Λύτρα αφήνει σκιές;
Ο Κουρουμπλής πολάκισε τη λάθος στιγμή. Πολάκισε όταν ο αρχηγός του πίστεψε πως υπάρχει αρκετή αντιπολιτευτική ύλη για να κατηγορήσει τον Πρωθυπουργό ότι έλεγε ψευδώς πως δεν ήξερε. Η έκθεση δεν είχε συνταχθεί για να μείνει στα συρτάρια της επιδημιολογίας. Σύμφωνα με τον Θεόδωρο Λύτρα, είχε τεθεί υπόψη κάποιων υψηλά ιστάμενων προσώπων της κυβέρνησης. Πόσο ψηλά; Και γιατί αυτός που βρίσκεται στο ψηλότερο σκαλοπάτι δήλωνε, μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, πως δεν τεκμαίρεται από καμία μελέτη πως όσοι διασωληνώνονται εκτός ΜΕΘ κινδυνεύουν περισσότερο από τους διασωληνωμένους που απολαμβάνουν τις υπηρεσίες της Εντατικής;
Επειτα από δυο χρόνια επιδημίας, η αντιπολίτευση έχει επιτέλους απέναντί της έναν Πρωθυπουργό υπό πίεση. Κατάφερε αυτό που προσπαθούσε εδώ και πολύ καιρό χωρίς επιτυχία: Να πολιτικοποιήσει την υγειονομική κρίση. Η επιδημία ως κυβερνητική ευθύνη. Η Covid ως μικροβιακό υλικό κυβερνητικής λογοδοσίας. Ακόμη και όσα αυτονόητα εξήγησε ο Σωτήρης Τσιόδρας (όπως το υπαρκτό χάσμα στο σύστημα Υγείας ανάμεσα στην περιφέρεια και στο κέντρο) χρωματίστηκαν από τον υπαινιγμό πως ο εθνικός λοιμωξιολόγος εμφανίστηκε ως κυβερνητικό φερέφωνο. Και κάπως έτσι, μια συζήτηση για τον προϋπολογισμό μπορεί να εκτραπεί σε άλλα πεδία. Μπορεί να μετατραπεί σε κορωνοπάρτι.
Το αποτέλεσμα αυτής της εκτροπής μπορεί να το μετρήσει κανείς σε παράλληλα κύματα. Ενα νέο πανδημικό κύμα με τη μετάλλαξη Ομικρον. Και ένα νέο κύμα πολιτικής όξυνσης που θρέφεται κι αυτό από τον ιό. Καθώς περνάμε από κρίση σε κρίση, η ανάγνωση μπορεί να γίνει και αλλιώς: Δεν προλάβαμε καλά-καλά να αφήσουμε πίσω μας τον οικονομικό λαϊκισμό. Και τώρα βουτηχτήκαμε στον υγειονομικό.
