«Είναι καιρός για την Ευρωπαϊκή Ενωση να σκεφτεί τον υποχρεωτικό εμβολιασμό». Είναι καιρός; Τώρα; Επειτα από τόσα κρούσματα, τόσους νεκρούς και τόσα μέτρα; Η διακριτική υπόμνηση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα περνιόταν άλλοτε για αυτοτρολάρισμα. Η σπουδή δεν ήταν ποτέ το φόρτε της ΕΕ. Αν και ο πλανήτης δείχνει να κινείται πια με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, η Γηραιά Ηπειρος εξακολουθεί να ομνύει στη βραδύτητα. Γηραιά στην ιστορία, γηραιά στις αντιδράσεις, γηραιά στον πληθυσμό. Ποιος βιάζεται σε συνθήκες τέτοιου γήρατος; Αυτή ήταν πάντα η ενωμένη Ευρώπη. Δεν βιάζεται ακόμη και όταν ουρλιάζουν οι σειρήνες του συναγερμού.
Δεν βιάστηκε ούτε η ελληνική κυβέρνηση. Η απόφαση για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στους άνω των 60 ήρθε έπειτα από διαβεβαιώσεις και επαναδιαβεβαιώσεις πως η υποχρεωτικότητα έχει εξαντλήσει τα όριά της. Και ήρθε και με την επίκληση της στατιστικής – μιας επιστήμης που θέλει επίσης τον χρόνο της για να «κλειδώσει» τις μετρήσεις της. Και τι έβγαλε το μέτρημα; Πως 9 στους 10 θανάτους από την Covid αφορούν ασθενείς άνω των 60 ετών. Πως άνω των 60 είναι 7 στους 10 ασθενείς στις ΜΕΘ. Αλλά και πως εκεί, στα χαρακώματα της μάχης με τον θάνατο, 8 στους 10 ασθενείς είναι ανεμβολίαστοι.
Ο συνδυασμός απροθυμίας και ηλικίας, λένε τα στατιστικά δεδομένα, δίνει εκατόμβες θυμάτων. Ο ίδιος συνδυασμός επιβαρύνει το σύστημα Υγείας εξαντλώντας επιπλέον τα όρια του έμψυχου δυναμικού του. Το ανθρωπίνως βλακώδες των αντιεμβολιαστών ζητεί το ανθρωπίνως αδύνατον των θεραπόντων γιατρών τους και των νοσηλευτών τους. Γιατί λοιπόν άργησε η κυβέρνηση; Γιατί η υποχρεωτικότητα στους άνω των 60 δεν «διαγγέλθηκε» κι αυτή στο τελευταίο πρωθυπουργικό διάγγελμα;
Η απάντηση είναι πως, όπως για την επιστήμη, έτσι και για την πολιτική ο χρόνος είναι σχετικό μέγεθος. Από τη σκοπιά του καιρού που επιτέλους ήλθε και του μνημείου βραδύτητας που είναι η ΕΕ, η κυβέρνηση μοιάζει με πρωταθλήτρια αγώνων ταχύτητας. Εμείς τρέξαμε όταν όλοι οι άλλοι το συζητούσαν ακόμη. Εμείς αποφασίσαμε όταν οι άλλοι δίσταζαν.
Χάρις στο διστακτικό ψέλλισμα της προέδρου της Κομισιόν περί καθολικής υποχρεωτικότητας, που πάντως φαίνεται να βρίσκει ευήκοα ώτα στα κράτη-μέλη, η κυβέρνηση μπορεί τώρα να ελπίζει σε ένα νέο success story – και να ελπίζει ενώ φαινόταν να έχει εγκλωβιστεί σε μια συνθήκη χρόνιας πελαγοδρομίας. Ηταν από τις πρώτες που πήραν μέτρα στην αρχή της πανδημίας, ήταν εκείνη που πρότεινε το ευρωπαϊκό πράσινο διαβατήριο. Τρέχοντας, σκόνταψε στο αντιεμβολιαστικό φρόνημα. Αν όμως έχασε τις ανάσες της, δεν τις έχασε από τις υψηλές ταχύτητες που ανέπτυξε, αλλά από τις υψηλές προσδοκίες που καλλιέργησε για το τείχος ανοσίας. Και κάπως έτσι, όπως θα έλεγε και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, «είναι ο καιρός» να ξανατρέξει πρώτα από τους άλλους.
