Θέμα χρόνου ήταν να επισυμβεί η πρώτη σοβαρή κρίση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, όπως αυτή αποτυπώθηκε με τη διαγραφή του βουλευτή Κ. Μπογδάνου. Το ότι η διαγραφή αυτή έγινε για ακροδεξιές απόψεις που εξέφρασε ο βουλευτής είναι μία ακόμη επιβεβαίωση της ιδεολογικοπολιτικής σύγχυσης που παρουσιάζεται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Πρόκειται κατά βάση για απόρροια της πολυσυλλεκτικότητας που κατάφερε να επιτύχει ο Κυρ. Μητσοτάκης στο προ των εκλογών του 2019 διάστημα. Για πολλούς, και μεταξύ εκείνων και ο υποφαινόμενος, ήταν ένας άθλος το πώς ο νυν Πρωθυπουργός είχε καταφέρει να συγκεράσει στο κόλπους του ίδιου κόμματος, αλλά κυρίως της κυβέρνησής του, πολιτικές αντιλήψεις που κινούνταν σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις.
Προσωπικά δε είχα επισημάνει εδώ και καιρό ότι ο Πρωθυπουργός μου θυμίζει σχοινοβάτη που πορεύεται σε τεντωμένο σχοινί, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, καθώς θεωρούσα και θεωρώ απίθανο ότι αυτή η επικίνδυνη πορεία μπορεί να συνεχιστεί εσαεί. Η δεδηλωμένη πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει έμπειρα πολιτικά στελέχη προερχόμενα από τον εκτός της συντηρητικής παράταξης χώρο ερχόταν και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις στο εσωτερικό της παράταξης την οποία εκπροσωπεί. Η συνύπαρξη είναι για όλους αναγκαίο κακό, αλλά πόσο μπορεί να διαρκέσει; Ο Κ. Μπογδάνος είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, θεωρώ. Κάτω υπάρχει ένα πλήθος στελεχών, άλλα και κυρίως, οπαδών οι οποίοι γκρινιάζουν συνεχώς γιατί ο Κυριάκος έχει τόσους πολλούς… «πασόκους» στην κυβέρνηση ή ότι δεν είναι δεξιός ή ότι δεν είναι αρκετά επιθετικός με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανοησίες. Ο Κυριάκος είναι ό,τι καλύτερο τους έχει συμβεί, και το παραβλέπουν προσκολλημένοι σε πελατειακού χαρακτήρα αντιλήψεις περασμένων δεκαετιών για τον κυρίαρχο λόγο και ρόλο που πρέπει να έχουν στη διαμόρφωση (και τα ωφελήματα…) της κυβερνητικής πολιτικής «τα δικά μας παιδιά»…
Η κατάσταση επιδεινώνεται περισσότερο, καθώς ο ίδιος όχι μόνο δεν υιοθετεί άλλα ούτε ανέχεται απόψεις που για μεν την υπόλοιπη κοινωνία είναι οριστικά τοποθετημένες στο λεγόμενο «χρονοντούλαπο της ιστορίας», άλλα για τους ακραίους της ΝΔ παραμένουν ανοιχτοί λογαριασμοί.
Ωστόσο το λάθος του είναι ότι εξ αρχής δεν φρόντισε να βάλει ένα όριο σε αυτές τις αντιλήψεις. Αφοσιωμένος στην κυβερνησιμότητα, όπως και το υπόλοιπο Μέγαρο Μαξίμου, δεν κατάλαβαν εγκαίρως πως όσο δεν παρεμβαίνουν αποτρεπτικά στην ανάπτυξη ή την καλλιέργεια αυτών των ακροδεξιών απόψεων, αυτό θα μεταφραστεί ως αδυναμία έναντι της δήθεν πολιτικής δύναμης που διαθέτουν όσοι τις διακινούν.
Για παράδειγμα, όταν ο κ. Μπογδάνος, αλλά και ένας δεύτερος βουλευτής της ΝΔ, ο κ. Τσικαλάγιας, συμπράττουν με τη Χρυσή Αυγή και άλλα ακροδεξιά μορφώματα στις γιορτές μίσους του Γράμμου, και το Μέγαρο Μαξίμου δεν τους στέλνει και τους δύο σπίτι τους, χωρίς δεύτερη συζήτηση, είναι βέβαιο ότι αυτό θα ενθαρρύνει (επί του παρόντος μόνο…) τον κ. Μπογδάνο να πάει ένα βήμα παρακάτω – να φέρει τις απόψεις του στη Βουλή, από το ίδιο βήμα από το οποίο τις εκτόξευαν προ ετών ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης.
Στην πολιτική, το έχουν πει άλλοι σοφότεροι εμού, καλύτερα να είσαι Προμηθεύς, και όχι Επιμηθεύς. Γλιτώνεις από πολλές περιπέτειες…
