Επρεπε άραγε να συρθούν στα αστυνομικά τμήματα μηνυόμενοι εκπαιδευτικοί από αστυνομικούς για να ενεργοποιηθούν τα αντανακλαστικά των θεσμών της πολιτείας; Δεν γινόταν άλλοι θεσμοί να μην επιτρέψουν τις εκταφές νεκρών ικανοποιώντας το αίτημα των αρνητών που πιστεύουν ότι οικείοι τους δεν πέθαναν από τον κορωνοϊό; Και ποιο θα είναι το επόμενο χτύπημα; Να αναγνωρίσει νομική ισχύ κάποιο άλλο όργανο της πολιτείας στις «συμβάσεις των Τοπικών Επιτροπών Συνδιαχειριστών Αυτόχθονων Ελλήνων» που επιδίδουν αρνητές στα σχολεία διεκδικώντας αποζημιώσεις εκατομμυρίων ευρώ από τους διευθυντές τους μέχρι μια νέα εγκύκλιος να εξορθολογίσει τη σχέση του κράτους δικαίου με τους πολίτες του;
Είναι μάλλον και αυτή μία από τις δοκιμασίες της πανδημίας. Ο ανορθολογισμός βρίσκει τρύπες στο κράτος δικαίου για να εμφανιστεί νομότυπος και σύννομος. Σαν εκείνον τον δικαστή που δέχθηκε πως δεν αποκλείεται να έχει ο Αρτέμης Σώρρας στην τράπεζα 600 δισεκατομμύρια ευρώ, εντεταλμένα όργανα θεωρούν πως εφαρμόζουν τον νόμο όταν οδηγούν στο αυτόφωρο δασκάλους και καθηγητές. Δεν χάνουν μόνο το πνεύμα του νόμου. Αδυνατούν να διαβάσουν ακόμη και το γράμμα. Δεν επιβάλλουν την τάξη. Δημιουργούν ανασφάλεια δικαίου. Ο εκπαιδευτικός συμμορφώνεται με τις οδηγίες και αρνείται την είσοδο στο σχολείο σε μαθητές που δεν έχουν κάνει το τεστ ή δεν φορούν μάσκα. Και ξαφνικά βρίσκεται σε ένα αστυνομικά τμήμα – μήπως με έναν δικαστή σαν του Σώρρα θα βρισκόταν και στη φυλακή;
Το σκηνικό θα ήταν απλώς τραγελαφικό. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως ένα κομμάτι ύφασμα στη μύτη καταστρέφει τους πνεύμονες και αυτοί ακούγονται υποδείγματα λογικής σε σχέση με εκείνους που θεωρούν πως το εμβόλιο περιέχει τσιπάκι για να σε εντοπίζουν τα όπλα στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οταν όμως ο ανορθολογισμός κάνει το κράτος δικαίου να δείχνει ευάλωτο απέναντί του, το τραγελαφικό σκηνικό δίνει τη θέση του σε ένα καφκικό περιβάλλον, στο οποίο σηκώνονται ακόμη και οι νεκροί από τους τάφους τους. Τι είναι η πανδημία; Υπόθεση μιας νεκροψίας. Δεν είναι η επιστήμη που δίνει τις απαντήσεις, είναι το φτυάρι.
Είναι και το βήμα που παρέχεται στους αρνητές για να τα μετατρέψει σε μιντιακά τέρατα. Ολες οι απόψεις χωρούν, όλα αλέθονται, όλα είναι θέμα κουβέντας που φτάνει να αναγνωρίσει στον ανορθολογισμό ακόμη και χώρο στον δικαιωματισμό – Δικαίωμά μου δεν είναι να στείλω το παιδί μου στο σχολείο χωρίς μάσκα, ποιος θα μου το απαγορεύσει; Δημοκρατία δεν έχουμε; Ή μήπως ζούμε σε υγειονομική δικτατορία;
Χρειάστηκε η παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών για να μπαίνουν οι μηνύσεις του είδους κατευθείαν στο αρχείο. Θα χρειαστεί κάτι άλλο, λιγότερο θεσμικό, για να σταματήσουν οι κουβέντες. Η γνώση, για παράδειγμα, πως με τον ανορθολογισμό δεν υπάρχει λόγος να πιάσει κανείς κουβέντα.
