Αν υπάρχει ένα πεδίο στο οποίο δεν χωράει αντιπολίτευση, είναι αυτό της ασφάλειας των πολιτών. Η ασφάλεια αυτή είναι αδιαπραγμάτευτη, είναι κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί να αποτελεί διακύβευμα προς πολιτική εκμετάλλευση.
Αν ο πολίτης για οποιονδήποτε λόγο αισθάνεται ανασφαλής, περιττεύει κάθε συζήτηση για τους λόγους για τους οποίους αισθάνεται ανασφάλεια. Περιττεύει και περισσεύει επίσης και κάθε συμψηφισμός, αντιλογισμός και απόπειρα να αποτελέσει η ασφάλεια των πολιτών κλοτσοσκούφι στη διάρκεια μιας τηλεοπτικής πολιτικής συζήτησης ή, ακόμη χειρότερα, στη διάρκεια μιας κομματικής αντιπαράθεσης στη Βουλή.
Η χώρα ήταν μια ασφαλής χώρα, και έτσι πρέπει να παραμείνει, με τη συμφωνία, τη συναίνεση και τη στήριξη όλων των πολιτικών δυνάμεων στην κατεύθυνση να επανακτήσει αυτή την τόσο σπουδαία αλλά και επίσης τόσο σημαντική «ιδιότητα».
Ως εκ τούτου, το να μεγεθύνονται τα περιστατικά με τον πόλεμο των συμμοριών για να πληγεί το γόητρο της κυβέρνησης και να επωφεληθούν κομματικά οι αντίπαλοί της είναι μια καταδικασμένη πολιτικά και ηθικά προσπάθεια. Οχι γιατί ενδεχομένως αυτή η κυβέρνηση έχει καλύτερα στατιστικά νούμερα από την προηγούμενη, ούτε γιατί διαφέρει σε κάτι ποιοτικά το έγκλημα επί των ημερών της σε σχέση με προηγούμενες περιόδους. Καμία σχέση.
Απλώς θεωρώ ότι αν η εγκληματικότητα, και η εξ αυτής συνεπαγόμενη ανασφάλεια των πολιτών, εγκατασταθεί στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, όπως επιδιώκουν ορισμένοι, το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι να επιταθεί το αίσθημα της ανασφάλειας που ήδη κατατρύχει τους πολίτες ανεξαρτήτως κοινωνικής ή οικονομικής τάξεως.
Το αυτό ισχύει και με τους εντός της κυβέρνησης διαδρομιστές επικριτές του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ο Χρυσοχοΐδης, ο οποίος έχει κολλήσει πολλά ένσημα στη δίωξη του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά και της τρομοκρατίας, με κορυφαίο παράσημο την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη», δεν έχει ανάγκη να αποδείξει σε κανέναν τίποτε, όπως και δεν έχει ανάγκη και τη στήριξη κανενός.
Αγωνίζεται με το υλικό που διαθέτει να φέρει μια ισορροπία μεταξύ του κόσμου του εγκλήματος και της φιλήσυχης κοινωνίας.
Εξ όσων γνωρίζω, σε κανέναν δεν υποσχέθηκε ότι η χώρα επί των ημερών του θα καταστεί κοινωνία αγγέλων, ούτε διαμιάς θα εξαφανίσει το εγκληματικό περιβάλλον που δυστυχώς έχει αναπτυχθεί εξαιτίας πολλών και διαφορετικών συγκυριών τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Επίσης είναι μετρημένος στις δηλώσεις του, δεν κάνει υπερφίαλες εμφανίσεις και ούτε συνέστησε σε κανέναν «να κάνει ότι κοιμάται» έτσι και εισβάλλει διαρρήκτης-ληστής στο σπίτι του.
Επανέρχομαι στα αρχικά: Αν επικρατήσει η άποψη ότι η εγκληματικότητα μπορεί να αποτελέσει το αίτιο για να στριμωχτεί η κυβέρνηση στη γωνία, το βέβαιο είναι ότι αυτό δεν θα παραγάγει οφέλη για την αντιπολίτευση. Θα ενισχύσει όμως τον φόβο και τον πανικό που ήδη υπάρχει εξαιτίας του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ των συμμοριών που λυμαίνονται τη νύχτα.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να υπάρξει διακομματική συναίνεση για να προκύψουν αποτελέσματα. Διαφορετικά, ο μόνος που θα επιχαίρει από την τυχόν πολιτική αντιπαράθεση θα είναι ο υπόκοσμος. Ουδείς άλλος…
