Η υπόθεση εν τάχει ως εξής: στην Ισπανία νοσηλεύεται ο γενικός γραμματέας του αυτονομιστικού κινήματος Πολισάριο που δρα μεταξύ άλλων και στις νότιες επαρχίες του Μαρόκου. Το Μαρόκο, ως αντίποινα προς την Ισπανία, έστειλε στον ισπανικό θύλακα της Θέουτα 6.000 πρόσφυγες μέσα σε ένα 24ωρο. Ο πρωθυπουργός Σάντσεθ, ο οποίος επισκέφθηκε επί τόπου την επαρχία, διέταξε τον ισπανικό στρατό να υπερασπίσει τα σύνορα με το Μαρόκο και επαναπροώθησε στη χώρα αυτή περίπου τους μισούς πρόσφυγες. Δήλωσε δε ότι θα προασπίσει «με κάθε μέσο την ακεραιότητα της ισπανικής επαρχίας» και ζήτησε τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι «τα ισπανικά σύνορα είναι και σύνορα της Ευρώπης». (Η Θέουτα βρίσκεται στο βόρειο άκρο της αφρικανικής ηπείρου, είναι ακριβώς απέναντι από το Γιβραλτάρ και το Μαρόκο τη διεκδικεί εδώ και δεκαετίες χωρίς αποτέλεσμα.)
Σας θυμίζει τίποτε όλο αυτό; Εμένα, τα περυσινά γεγονότα στον Εβρο. Κοιτάξτε τις ομοιότητες με ό,τι συμβαίνει αυτή την περίοδο στα σύνορα Θέουτα – Μαρόκου και προσέξτε και τις διαφορές: ο Σάντσεθ, παρότι βάλλεται για πολλά θέματα από το σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης της χώρας του, στο συγκεκριμένο έχει την ομόθυμη στήριξή της. Για τις επαναπροωθήσεις, και μάλιστα διά των όπλων, στο Μαρόκο των μισών από τους πρόσφυγες δεν άνοιξε μύτη πουθενά.
Ούτε στο εσωτερικό της Ισπανίας ούτε πολύ περισσότερο στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο. Ούτε και βρέθηκαν 100 ευρωβουλευτές, και μεταξύ των οποίων και Ισπανοί, να εγκαλέσουν τη χώρα τους για παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων ενάντια στο διεθνές δίκαιο κ.λπ., κ.λπ. Οπως έπραξαν πρόσφατα ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς διότι οι ισπανοί ευρωβουλευτές δεν είναι και τόσο αλληλέγγυοι, δεν είναι ουμανιστές και επίσης δεν είναι διεθνιστές. Εχουν προφανώς άλλη αντίληψη για το Μεταναστευτικό από τους δικούς μας. Θα έλεγα δε ότι είναι και… σοβινιστές – προασπίζουν τα συμφέροντα της Ισπανίας, της χώρας τους, αντί ας πούμε να γίνουν κήρυκες των «ανοιχτών συνόρων».
Και έπειτα είναι και ο Σάντσεθ, ο ισπανός πρωθυπουργός. Που δεν διστάζει να επισκεφθεί τη Θέουτα, αδιαφορώντας για το πώς θα υποδεχθούν αυτή του την πρωτοβουλία τα μέσα ενημέρωσης του Μαρόκου, αλλά και το τι θα πει ας πούμε ο ισπανός… Φίλης!
Για τον δικό μας ξέρουμε. Επιτέθηκε σκαιότατα, όπως και άλλοι από το κόμμα του, στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατ. Σακελλαροπούλου, επειδή κατά την επίσκεψή της στον Εβρο έκανε δηλώσεις μπροστά στον φράχτη που αποτρέπει την ανεξέλεγκτη είσοδο στην Ελλάδα. Κατά τον ημέτερο Φίλη, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να κάνει δηλώσεις μπροστά στον φράχτη του Εβρου, διότι το ίδιο έκανε και ο Τραμπ στον φράχτη με το Μεξικό και άλλα τέτοια απίθανα, πλην όμως προσβλητικά.
Η Ελλάδα και η Ισπανία. Ιδιο πρόβλημα, διαφορετικές θεωρήσεις. Και ένα πολιτικό προσωπικό που εδώ δεν χάνει ευκαιρία να στέλνει λάθος μηνύματα στους απέναντι, ενώ εκεί έχει παραμερίσει τις διαφορές του και στέκεται στο πλευρό μιας κυβέρνησης που αγωνίζεται να προασπίσει τα συμφέροντα της χώρας.
Γιατί λοιπόν αυτό να θεωρείται αυτονόητο για την ισπανική πολιτική τάξη και όχι για τους έλληνες πολιτικούς; Είναι περισσότερο πατριώτες αυτοί από τους δικούς μας; Απορία το έχω…
