Το άνοιγμα της τουριστικής περιόδου είναι αναμφίβολα ένα μεγάλο στοίχημα για τον ελληνικό τουρισμό, και κατ’ επέκταση για την ελληνική οικονομία που δοκιμάστηκε και εξακολουθεί να δοκιμάζεται σκληρά από την πανδημία του κορωνοϊού. Αν κερδηθεί το στοίχημα, ασφαλώς η εικόνα της χώρας στο τέλος της σεζόν, το φθινόπωρο, θα είναι διαφορετική. Από όλες τις απόψεις. Αν όχι, καλύτερα να μη σκεφτόμαστε τι θα συμβεί.
Και αν αυτές οι σκέψεις, δηλαδή να κερδηθεί το στοίχημα και να επανεκκινήσει η ελληνική οικονομία ύστερα από μία διετία αναγκαστικής ύφεσης, λογικά θα έπρεπε να κυριαρχούν στο μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, παρακολουθώντας κανείς τη ρητορική στελεχών της αντιπολίτευσης αποκομίζει την αίσθηση ότι ορισμένοι δεν θα αισθάνονταν καθόλου ευτυχείς με αυτό.
Εχοντας επενδύσει πολιτικά στην αποτυχία της κυβέρνησης να διαχειριστεί με επιτυχία την πανδημία, και επιδιδόμενα συνεχώς σε μια στείρα και εν πολλοίς αθέμιτη αντιπολίτευση, τα στελέχη αυτά φαίνεται να αναμένουν η αποτυχία να πλήξει κάθε απόπειρα να επανέλθει η χώρα σε μια κανονικότητα. Ο υπερβάλλων ζήλος να αναπαραγάγουν και να υπερακοντίσουν κάθε φορά που προκύπτουν ένα ή περισσότερα στοιχεία, τα οποία «γκριζάρουν» την κυβερνητική προσπάθεια, δεν είναι απλώς μια απόδειξη της αγωνίας που έχουν να δημιουργηθεί η εικόνα μιας χώρας που παραπαίει στα χέρια μιας ανίκανης κυβέρνησης. Είναι εκ παραλλήλου μια προσπάθεια να συντηρηθεί το κλίμα της ανασφάλειας που συνειδητά καλλιεργούν εδώ και έναν τουλάχιστον χρόνο, στη λογική ότι η ανασφάλεια θα καταστήσει την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία αναπόφευκτη.
Πρόκειται για μια μεσσιανική αντίληψη, η οποία συνειδητά παραγνωρίζει πως της ανόδου της Δεξιάς στην εξουσία προηγήθηκε μια καταστροφική τετραετία και πλέον του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας. Περίοδος κατά την οποία καταστρατηγήθηκε κάθε έννοια αξιοκρατίας, καταπατήθηκαν βάναυσα ατομικά δικαιώματα, βιάστηκαν θεσμοί, δημιουργήθηκαν αντιδημοκρατικοί θύλακες σε πυλώνες του πολιτεύματος.
Θεωρώ ότι είναι λογικό να επενδύουν στην αποτυχία. Είναι λογικό και είναι μονόδρομος. Επειδή οτιδήποτε άλλο επιχειρούν δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Πόσες φορές δεν έχουν αναγγείλει «μητέρες όλων των μαχών», επιχειρώντας να αναστείλουν κάθε μεταρρυθμιστική απόπειρα που επιχειρεί η κυβέρνηση; Πόσες φορές δεν έχουν βουτήξει στα βαθιά νερά της λάσπης και της συκοφαντίας προκειμένου να αποκτήσουν ακροατήριο; Και πόσες φορές δεν έχουν φλερτάρει με το Κέντρο, χρησιμοποιώντας ως προγεφύρωμα «ρετάλια» του ΠαΣοΚ; Το αποτέλεσμα, όπως αυτό καταγράφεται από ένα πλήθος δημοσκοπήσεων, είναι μηδενικό.
Επανέρχονται λοιπόν ξανά και ξανά, μονότονα, με επιμονή, στην πανδημία, καταγγέλλουν σταθερά τις «εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης», τις συνδυάζουν με την υποτιθέμενη ανεμελιά του Πρωθυπουργού (τι όρος!), επεκτείνουν τώρα την «ανεμελιά» και στο Υπουργικό Συμβούλιο (άλλη ευφυής σύλληψη) και πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτόν οι Ελληνες θα πέσουν στα γόνατα και θα παρακαλούν να επανέλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αναθέσει ο κ. Τσίπρας τη διαχείριση της πανδημίας – για καλύτερα αποτελέσματα – στο… αξεπέραστο δίδυμο της τετραετίας στην Υγεία, Ξανθός-Πολάκης!
Πραγματικά πρέπει να είναι κανείς εκτός τόπου και χρόνου για να πιστεύει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δεν είναι δική μου δουλειά να το αναλύσω. Ανήκει στη σφαίρα των αρμοδιοτήτων ειδικών επιστημόνων…
