Ενας κίνδυνος πλανιέται πάνω από την κυβέρνηση. Να χάσει η κοινωνία την εμπιστοσύνη της στα μέτρα που η κυβέρνηση επιβάλλει για να αντιμετωπιστεί η πανδημία.
Τότε θα δοκιμαστεί όχι η κυβέρνηση ή η αντιπολίτευση. Αλλά η ευρύτατη κοινωνική συναίνεση που σχεδόν αυθόρμητα διαμορφώθηκε από την πρώτη μέρα της πανδημίας. Πριν από έναν χρόνο.
Και ο αντίπαλος της συναίνεσης στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η μίμηση της κοινωνικής αναταραχής, ούτε οι ανισόρροποι των διαδηλώσεων, ούτε ο ανορθολογισμός των ψεκασμένων.
Είναι τα αποτελέσματα. Οσο η πανδημία εξελίσσεται χωρίς (τουλάχιστον φαινομενικά…) να αναχαιτίζεται από τα μέτρα που λαμβάνονται για να αντιμετωπιστεί, κλονίζεται η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στον εαυτό της.
Η κυβέρνηση που διαχειρίζεται την κρίση βρίσκεται σήμερα σε ένα οριακό σημείο. Τα αποτελέσματα δεν επιβεβαιώνουν τη διαχείριση.
Αυτό φυσικά δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα, αλλά σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Αφού όλες, λίγο ή πολύ, στις ίδιες μεθόδους καταφεύγουν.
Η ευρεία συναίνεση και η απλόχερη εμπιστοσύνη της πρώτης περιόδου κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε μπούμερανγκ. Και γι’ αυτό εχθρός της κοινωνίας δεν είναι πλέον μόνο ο κορωνοϊός. Είναι και ο χρόνος.
Θέλω να ελπίζω ότι η κυβέρνηση το λαμβάνει υπόψη της. Κυρίως αφότου το «τελευταίο μίλι» που είχε υποσχεθεί προ διμήνου ο Πρωθυπουργός δεν λέει να τελειώσει.
Οι πληροφορίες υποστηρίζουν πως όντως το λαμβάνει και γι’ αυτό θα προχωρήσει σε κάποιας μορφής σταδιακή χαλάρωση των περιορισμών.
Η λογική είναι απλή.
Τα μέτρα που έχουν αποτέλεσμα φέρουν μόνο το κόστος των μέτρων.
Τα μέτρα που δεν έχουν αποτέλεσμα φέρουν το διπλό κόστος και των μέτρων και της έλλειψης αποτελέσματος.
Αυτή η λογική προφανώς θα επικρατήσει. Με τον φόβο φυσικά κάποιας νέας έξαρσης ή νέων κυμάτων επιδημίας. Αλλά και με την υποστήριξη των εμβολίων και της επιστήμης.
Το ζήτημα είναι να επικρατήσει πριν εξαντληθεί ο χρόνος της υπομονής. Και πριν κλονιστεί η εμπιστοσύνη.
