Η απεργία πείνας του εκτελεστικού αρχηγού της «17 Νοέμβρη» Κουφοντίνα, προκειμένου να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού αντί εκείνων του Δομοκού, όπου κρατείται τώρα, ενδέχεται να μην ομολογεί πολλά πράγματα στο ευρύ κοινό, καθότι η φυλακή είναι φυλακή, και ο στόχος της είναι ένας: του σωφρονισμού ενός εγκληματία. Ανεξαρτήτως του αν ο περί ου λόγος εκτελεστής δηλώνει αμετανόητος για τις δολοφονίες που διέπραξε, και άλλες που καθοδήγησε, στο όνομα μιας ελεεινής σύλληψης μεταφοράς στην Ελλάδα πρακτικών κινημάτων ένοπλης επαναστατικής βίας τύπου Λατινικής Αμερικής, είναι προφανές ότι ο στόχος του σωφρονισμού του παραμένει. Γι’ αυτό και κρατείται. Αλλιώς θα είχε αφεθεί ελεύθερος να κινείται μεταξύ μας, και να οργανώνει ενδεχομένως την ανασυγκρότηση της δολοφονικής του ομάδας.
Σε αυτό το πλαίσιο, το πράγμα θα είχε παραμείνει εντός της περιμέτρου της πλατείας Εξαρχείων, όπως πολύ συχνά συμβαίνει με τους «αγωνιστές» των οργανώσεων της επαναστατικής βίας που για να διεκδικήσουν καταφεύγουν στο έσχατο «εργαλείο» εκβιασμού της κοινωνίας που είναι η «απεργία πείνας», αν…
Αν δεν αποφάσιζε να κάνει την εμφάνισή του, μεσοβδόμαδα, ο ΣΥΡΙΖΑ! ΄Η για την ακρίβεια, αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού. Που «καπελώνοντας» κανονικά τα Εξάρχεια, αποφάσισε να σταθεί στο πλευρό του δολοφόνου της «17 Νοέμβρη», διεκδικώντας την άμεση ικανοποίηση του αιτήματός του να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, με το αιτιολογικό ότι «η δημοκρατία δεν εκδικείται».
Οντως η δημοκρατία δεν εκδικείται, ούτε πρέπει. Αλλά όταν αυτός τον οποίο υπερασπίζονται είναι ο συγκεκριμένος, που έβαλε, σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους, εναντίον της δημοκρατίας, που σκότωσε Αμερικανούς και Τούρκους δοκιμάζοντας τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας, δεν ζήτησε συγγνώμη ούτε από τις οικογένειες των θυμάτων του ούτε από την ίδια τη δημοκρατία και τη χώρα σε βάρος της οποίας έδρασε, ποιος νομιμοποιείται να της ζητάει χάρες;
Οπως αποδεικνύεται, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ! Και τίθεται πλέον το πολιτικό ερώτημα: τι μήνυμα στέλνουν στις ευρύτερες δυνάμεις του Κέντρου τα 15 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην βουλευτές, και μέλη της κεντρικής του επιτροπής, που στέκονται στο πλευρό του Κουφοντίνα;
Ποια είναι η θέση του προέδρου του κόμματος κ. Αλέξη Τσίπρα επ’ αυτού; Συμφωνεί, ας πούμε, με τη συνηγορία υπέρ ενός εχθρού της δημοκρατίας, δολοφόνου αθώων και αμετανόητου εκτελεστή; Επίσης, γνώριζε ότι αυτά τα 15 στελέχη θα προχωρούσαν σε κάτι τέτοιο απόλυτα απεχθές και αποκρουστικό για δεκάδες συγγενείς ανθρώπων, που το οπλισμένο χέρι αυτού του δολοφόνου έστειλε στον τάφο;
Είναι προοδευτικό, λόγου χάρη, να υποστηρίζει κανείς τα αιτήματα του Κουφοντίνα, όταν την ίδια ώρα παραμένει θεωρητικά νωπό του αίμα του Θ. Αξαρλιάν ή του Π. Μπακογιάννη ή του Ν. Μομφεράτου και τόσων άλλων;
Και τέλος, πιστεύει πραγματικά ο Αλ. Τσίπρας ότι αυτή η περιβόητη διεύρυνση προς την Κεντροαριστερά μπορεί να υλοποιηθεί όταν αφήνει να εκδηλώνονται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ τέτοια φαινόμενα; Εκτός πλέον και αν αυτό που συνέβη, όπως και άλλα που συμβαίνουν εδώ κι εκεί, αποτελεί μια έμμεση, αλλά τόσο ηχηρή, παραδοχή ότι δεν ελέγχει το κόμμα του…
