Ενα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως ηγέτη είναι η αδυναμία του να αντιληφθεί ότι η Οικονομία μπορεί μεν υπό προϋποθέσεις να δώσει ώθηση στα πολιτικά σχέδια ενός αρχηγού, αλλά μπορεί και να μετατρέψει τα πολιτικά του οράματα σε φρικτούς εφιάλτες για τον ίδιον και για τον λαό του.
Η εκτέλεση τεράστιων εξοπλιστικών προγραμμάτων των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, η επένδυση υπέρογκων κεφαλαίων για τη δημιουργία στόλου ερευνητικών σκαφών και πλωτών γεωτρυπάνων, η διασπορά στρατιωτικών δυνάμεων όπου «φτάνει η αχαλίνωτη φαντασία και το μακρύ χέρι» του τούρκου προέδρου, ο αυξανόμενος φόβος του διεθνούς κεφαλαίου για το επενδυτικό περιβάλλον της Τουρκίας λόγω της μακράς πολιτικής αστάθειας, η βαθιά οικονομική ύφεση, η κατακρήμνιση της τουρκικής λίρας και η υγειονομική κρίση του κορωνοϊού (με την κατά κοινή ομολογία απολύτως αποτυχημένη διαχείρισή της από την τουρκική κυβέρνηση) δημιούργησαν ένα «δηλητηριώδες κοκτέιλ» που γεύεται ο τουρκικός λαός.
Την ώρα που ο μέσος τούρκος πολίτης κυριολεκτικά πένεται και με πολύ μεγάλη δυσκολία καταφέρνει (;) να προμηθευτεί ακόμα και τα πλέον απαραίτητα αγαθά για τη διαβίωσή του, την ώρα που ο πληθωρισμός στην Τουρκία βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη και η αγοραστική δύναμη της τουρκικής λίρας έχει εξανεμιστεί, την ώρα που τα ημερήσια θύματα του κορωνοϊού ισοδυναμούν με ημερήσιες απώλειες χώρας ευρισκόμενης σε κατάσταση πολέμου και την ώρα που οι ΗΠΑ αποφάσισαν ήδη οικονομικές κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ο R.T. Erdoğan και οι θιασώτες του (όπως π.χ. ο H. Akar) φαίνεται ότι βρίσκονται σε ένα «παράλληλο σύμπαν» και αδυνατούν να «προσγειωθούν» στην πραγματικότητα.
Είναι γεγονός ότι το 2020 «αποχαιρετά» την Τουρκία και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με οδυνηρό τρόπο. Η άνευ προηγουμένου ανοχή εκ μέρους των ΗΠΑ φαίνεται ότι τελείωσε με την εκλογική ήττα του Ντόναλντ Τραμπ. Η «ελαστικότητα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης φαίνεται ότι εξαντλείται, παρά την τιτάνια προσπάθεια της Γερμανίας και την ασύγγνωστη ιδιοτέλεια ορισμένων χωρών-μελών της ΕΕ (Ιταλία, Ισπανία κ.ά.). Η αποδοχή του ίδιου του τούρκου προέδρου από τον πολύπαθο τουρκικό λαό φαίνεται ότι αποτελεί παρελθόν. Και, φευ, τα ουτοπικά οράματα του R.T. Erdoğan φαίνεται ότι έγιναν πλέον εφιάλτες για κάθε νουνεχή τούρκο πολίτη.
Ωστόσο, τα δεδομένα αυτά επ’ ουδενί επιτρέπεται να οδηγήσουν την Ελλάδα σε «χαλαρότητα». Οι προσπάθειες για την ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση της εθνικής μας οικονομίας από το βαρύτατο πλήγμα της πανδημίας του κορωνοϊού, ο εκτελούμενος εκσυγχρονισμός των μέσων αποτροπής των ενόπλων δυνάμεών μας και η σημαντικότατη και πολυεπίπεδη διπλωματική μας δραστηριότητα επιβάλλεται να ενταθούν, ώστε το 2021 να αποτελέσει για την Ελλάδα αφετηρία μιας νέας πορείας.
O κ. Κωνσταντίνος Παΐδας είναι αναπληρωτής καθηγητής του ΕΚΠΑ.
