Κωνσταντίνος Παΐδας

Η Ιστορία διδάσκει ότι αρκετές φορές η ενδελεχής μελέτη του αντιπάλου μπορεί να αποδειχθεί όχι απλώς διδακτική, αλλά ακόμα και σωτήρια…

Μέχρι να δοθούν σαφείς και πειστικές απαντήσεις, εύλογα οι Έλληνες πολίτες δικαιούνται να είναι πολύ επιφυλακτικοί για τις «αγαθές» προθέσεις των εξ Ανατολών γειτόνων και συνομιλητών μας…

Κάθε μέρα που περνά καθίσταται όλο και πιο σαφές ότι ο περίφημος ελληνοτουρκικός «διάλογος», όπως διεξάγεται εξ αρχής, κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί τα εθνικά μας δίκαια και το εθνικό μας συμφέρον.

Πόσες φορές άραγε θα πρέπει να υποπέσουμε στο ίδιο σφάλμα, για να μάθουμε;

Όλα καταδεικνύουν ότι οι προθέσεις της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος ούτε έχουν αλλάξει ούτε είναι καλές.

Η Τουρκία για άλλη μία φορά αμφισβητεί ευθέως και επισήμως την κυριαρχία της Ελλάδος σε μία σειρά νήσων, νησίδων και βραχονησίδων

Ένα κρίσιμο ερώτημα που τίθεται από την ελληνική κοινή γνώμη είναι το γιατί η Ελλάδα αποδέχθηκε την πάγια θέση της Τουρκίας, σύμφωνα με την οποία οι διαφορές μας είναι ελληνοτουρκικές και όχι ευρωτουρκικές και ως εκ τούτου πρέπει να επιλυθούν στο τραπέζι του διμερούς διαλόγου.

Στην πραγματικότητα, δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο «τι έδωσε και τι πήρε» ο Ταγίπ Ερντογάν στο Βίλνιους. Ασφαλώς, δεσμεύτηκε ότι θα φέρει προς έγκριση στο τουρκικό κοινοβούλιο την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η έγκριση αυτή δεν είναι προσδιορισμένη χρονικώς.

Το αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών και η σαρωτική επανεκλογή του Τ. Ερντογάν διαμορφώνει νέα δεδομένα εντός και εκτός Τουρκίας. Ως εκ τούτου, απαιτείται μέγιστη προσοχή εκ μέρους της νέας ελληνικής κυβέρνηση, η οποία θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου.

Αμέσως μετά τις εκλογές ο Ερντογάν θα βρεθεί μπροστά σε έναν επερχόμενο οικονομικό Αρμαγεδδώνα.

Η πρώτη αντίδραση του Τούρκου προέδρου ήταν απολύτως αναμενόμενη δεδομένης της προσωπικότητάς του.

Ένα από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής ταυτότητας, αλλά και του δυτικού πολιτισμού γενικότερα, είναι ο απόλυτος σεβασμός όλων των θρησκευτικών πεποιθήσεων και η εγγύηση της θρησκευτικής ελευθερίας. Η αρχή αυτή αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ παράγοντα, όχι μόνο για την εδραίωση της ειρηνικής έννομης τάξης και της κοινωνικής ευρυθμίας στο εσωτερικό των πολιτισμένων […]

Η Ιστορία διδάσκει ότι όταν ένα πολιτικό σύστημα νοσεί, αναπόφευκτα ξεσπούν και σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα. Η κατάσταση αυτή εν συνεχεία πυροδοτεί μια διαρκή νοσώδη «ανατροφοδότηση», με αποτέλεσμα να εξαλείφεται κάθε ελπίδα αποκατάστασης της πολιτικής ομαλότητας και εξυγίανσης της οικονομίας. Τούτο ασφαλώς συμβαίνει είτε διότι το νοσηρό πολιτικό σύστημα δεν θέτει μεταξύ των προτεραιοτήτων του (και) […]

Ο πολιτικός πολιτισμός αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της ανθρωπότητας και διαμορφώθηκε με ζυμώσεις αιώνων, ύστερα από πικρά διδάγματα της Ιστορίας, και μοναδικό σκοπό την εύρυθμη λειτουργία των κοινωνιών και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Η τήρηση των αρχών του πολιτικού πολιτισμού συνιστά σώφρονα και επαινετή επιλογή, όταν πρόκειται για τη συμπεριφορά των πολιτών, […]

Το ΝΑΤΟ, ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, θα βρεθεί ξανά στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας, ενώ η Σουηδία και η Φινλανδία θα αισθάνονται σαφώς ασφαλέστερες έναντι της «ρωσικής αρκούδας».

Κάποιοι άλλοι αντιλαμβάνονται την τραγωδία του ουκρανικού λαού ως «χρυσή ευκαιρία» για να ωφεληθούν πολλαπλά οι ίδιοι και για να προωθήσουν τα άνομα σχέδιά τους.

Η παρούσα συγκυρία με τη ρωσο-ουκρανική κρίση διαμορφώνει ένα διεθνές σκηνικό αστάθειας, απρόβλεπτων εντάσεων και ευρύτερων ανακατατάξεων.

«O Τ. Ερντογάν θεώρησε ότι ένα συμβολικό κλείσιμο των Στενών θα μπορούσε να αναθερμάνει τις σχέσεις της Τουρκίας με τις Η.Π.Α., να «επουλώσει πληγές που έχουν κακοφορμίσει» (βλ. π.χ. την υπόθεση των S-400) και να «ανοίξει τον δρόμο» για την «επιστροφή του ασώτου υιού» και για νέα ανατολίτικα παζάρια»