Είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει με το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Ακόμη δεν ήρθε στην Ελλάδα, αλλά από διάφορους κύκλους επιχειρείται – εκτιμώ συντονισμένα… – να διευρυνθεί το κίνημα των αντιεμβολιαστών και με τον τρόπο αυτόν να παραμείνει ανεμβολίαστο σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Γιατί το κάνουν;
Πέραν των γραφικών «ψεκασμένων», το ποσοστό των οποίων «παίζει» μεταξύ 28% και 30% (δηλαδή κάτι λιγότερο από ένας στους τρεις Ελληνες πιστεύει ότι μας ψεκάζουν τα αεροσκάφη που διέρχονται του ελλαδικού εναέριου χώρου), υπάρχουν – είναι φανερό πια – συμφέροντα που δίνουν μάχες χαρακωμάτων προκειμένου να κερδίσουν έστω και έναν αντιεμβολιαστή.
Οι επιδιώξεις των εμπνευστών του κινήματος είναι πολυποίκιλες, ασχέτως του αν συναντώνται όλοι προ του τελικού στόχου:
– υπάρχουν, ας πούμε, οικονομικά συμφέροντα, στον χώρο της Υγείας, που δεν θέλουν ο εμβολιασμός να επιτύχει, διότι η επιτυχία του θα σημάνει απώλειες τεραστίων εσόδων, και
– υπάρχουν και πολιτικά συμφέροντα, τα οποία θα ήθελαν είτε να αποτύχει η γιγαντιαία επιχείρηση εμβολιασμού η οποία θα ενεργοποιηθεί με το που θα παραληφθούν τα εμβόλια είτε να διευρυνθεί το κίνημα των αντιεμβολιαστών, προκειμένου να χαντακωθεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί την πανδημία και τις επιπτώσεις της. Δεν θα πω κάτι καινούργιο, ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις οι οποίες έχουν επενδύσει πολιτικά, έχουν ακουμπήσει τα ρέστα τους στο κέντρο του τραπεζιού, ποντάροντας στην κυβερνητική αποτυχία. Κάτι τέτοιο – θεωρούν – θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων σε επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων, ήτοι εκλογές. Ισως και μέσα στο 2021!
Ακούγεται ίσως μακιαβελικό, αλλά τίποτε δεν είναι πιο αληθινό από αυτό: πολιτικές δυνάμεις που δεν είναι σε θέση να χωνέψουν ότι στις 7 Ιουλίου 2019 υπέστησαν μια συντριπτική ήττα έχουν αποδομήσει εσωτερικά την κυβερνητική ισχύ, διότι πολύ απλά τούς είναι δύσκολο να αποδεχθούν τη βαριά ήττα. Ομηροι και οι ίδιες του σεναρίου της «δεξιάς παρένθεσης», αδυνατούν να δεχθούν ότι συνήθως – και αυτός είναι κανόνας στην πολιτική – σε περιόδους μείζονων κοινωνικών ή εθνικών κρίσεων οι πολίτες συσπειρώνονται γύρω από την κυβέρνηση της χώρας. Και εξ αυτής της αιτίας ο λόγος της αντιπολίτευσης δύσκολα βρίσκει ακροατήριο.
Για να αποκτήσει λοιπόν ακροατήριο η αντιπολίτευση, και δη η αξιωματική αντιπολίτευση, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα και πάνω από όλα, να επανέλθει η χώρα σε μια κανονικότητα, η οποία θα επιτρέψει στον λαό την πολυτέλεια της πολιτικής ανάλυσης, της εξέτασης των κυβερνητικών λαθών, της αποτίμησής τους.
Σήμερα, με την πανδημία να απειλεί τον καθένα, και πιο έντονα τους μισούς Ελληνες, όλοι προσδοκούν πότε θα έρθει το εμβόλιο, να εμβολιαστούν να τους φύγει ο βραχνάς. Οχι να συζητήσουν αν η κυβέρνηση καθυστερεί εκεί, πήρε τη λάθος θέση αλλού και εφάρμοσε τη δείνα απόφαση με κακό τρόπο. Σήμερα είναι πόλεμος, και στον πόλεμο με τον αρχηγό πας, όχι με εκείνον που ανακαλύπτει συνεχώς προβλήματα και βάζει τρικλοποδιές για να σωριαστεί κάτω αυτός που προηγείται, και έτσι να τον περάσει…
