Καθώς πλησιάζουμε προς τις πρώτες παρτίδες του εμβολιασμού με ένα από τα εμβόλια που πιστοποιήθηκαν και άρχισαν να κυκλοφορούν, είναι προφανές ότι αναλογικά θα μειωθεί και η πίεση που υφίσταται η κυβέρνηση αναφορικά με τη διαχείριση αυτού του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Αν και είναι νωρίς ακόμη να προβλέψει κανείς πώς θα είναι τα πράγματα με το τέλος της καραντίνας, αν δηλαδή έχει γίνει δυνατό να τιθασευθεί ο κορωνοϊός στα προ της φθινοπωρινής έκρηξης επίπεδα, εν τούτοις δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν ότι οι φόβοι που διατυπώθηκαν από ειδικούς, και οι προβλέψεις από καταστροφολόγους και την αξιωματική αντιπολίτευση κυρίως, πως το ΕΣΥ καταρρέει οσονούπω και πως η χώρα θα παραδοθεί άνευ όρων στον κορωνοϊό, δεν επαληθεύονται.
Επί του παρόντος ίσως; Επί του παρόντος. Το ΕΣΥ δείχνει να αντέχει παρότι στα όριά του. Και αν εξαιρέσει κανείς το «ειδικό» πρόβλημα που εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη, εξαιτίας της ουσιαστικής άρνησης του πληθυσμού να τηρήσει εξαρχής τα μέτρα, και για τον ίδιο λόγο σε τρεις-τέσσερις όμορες ή κοντινές άλλες περιφέρειες της χώρας, στην υπόλοιπη Ελλάδα τα πράγματα κυλάνε σχεδόν απρόσκοπτα και το σύστημα ανταποκρίνεται με χαρακτηριστική άνεση στο πρόβλημα.
Παρότι η κατάσταση αυτή έχει θετικό πρόσημο, ασφαλώς και δεν είναι ώρα για εφησυχασμούς. Ο ύπουλος εχθρός που συνιστά ο κορωνοϊός μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να τα ανατρέψει όλα, αν χαλαρώσει περαιτέρω η κοινότητα.
Και στο πεδίο της πολιτικής, το ματς κυβέρνησης – αντιπολίτευσης με αντικείμενο τη διαχείριση της πανδημίας φαίνεται να γέρνει προς την πλευρά της κυβέρνησης. Η απεγνωσμένη προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να απαξιώσει τις κυβερνητικές ενέργειες και πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της δεύτερης φάσης της πανδημίας έχει προφανή στόχευση την μέσω αυτής απαξίωση και της πρώτης, απολύτως επιτυχούς, διαχείρισης. Ο στόχος είναι προφανής: αν αποδειχθεί ότι η κυβέρνηση απέτυχε να διαχειριστεί τώρα την πανδημία ή ότι το επιχείρησε με αλχημείες ή μεθοδεύσεις, μοιραία κάτι τέτοιο θα οδηγήσει τη χώρα σε επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων. Ητοι, αυτό που δεν έκανε ο Μητσοτάκης τον Ιούνιο, με το τέλος της καραντίνας ή στις αρχές Σεπτεμβρίου οπότε η πανδημία ήταν ακόμη υπό έλεγχο, δηλαδή εκλογές, να πειθαναγκαστεί να το κάνει την άνοιξη, με την πλάτη στον τοίχο.
Για τον λόγο αυτόν, δεν πρέπει να προξενεί την παραμικρή έκπληξη ότι η στρατηγική φθοράς της κυβέρνησης εξαντλείται σε μια φωτογραφία του Πρωθυπουργού χωρίς μάσκα ή σε καταγγελίες ότι η σύζυγός του έκανε μοτοκρός με δανεική μηχανή στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας. Αλλά αυτή η στρατηγική δεν έχει εκ των πραγμάτων, εν μέσω τόσο σοβαρής κρίσης δηλαδή, την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας. Αντιθέτως, δείχνει πολιτικό αδιέξοδο και αδυναμία διαμόρφωσης μιας συγκροτημένης πολιτικής. Διερωτώμαι πότε θα το αντιληφθεί ο κ. Τσίπρας, πραγματικά…
