Η ιστορική καταδικαστική απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης για την εγκληματική οργάνωση της Χ.Α. σηματοδοτεί ένα ηχηρό «όχι» στον φασισμό και τους νοσταλγούς του ναζισμού οι οποίοι ενδεδυμένοι με τον κοινοβουλευτικό μανδύα επιχείρησαν επί σειρά ετών να σκυλεύσουν το Σώμα της Δημοκρατίας (και) «εκ των έσω».
Οι εικόνες ντροπής που εκτυλίχθηκαν εντός της Βουλής από τον Μάιο 2012, όταν για πρώτη φορά εισήλθε στο Κοινοβούλιο το εγκληματικό μόρφωμα (με 6,97% και 440.966 ψήφους εκλέγοντας 21 βουλευτές!) έως τις εκλογές του Ιουλίου 2019 που τέθηκε εκτός Βουλής (έλαβε 2,93% και 165.620 ψήφους), στοιχειώνουν την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ήταν οι άνθρωποι που αναλάμβαναν με την ψήφο των πολιτών (!) να υλοποιήσουν με λόγο και πράξεις ακραίες υπερβαίνοντας τα όρια των απειλών, της μισαλλοδοξίας και της βιαιοπραγίας, ένα σχέδιο προσβολής, απαξίωσης και αποσταθεροποίησης των κοινοβουλευτικών θεσμών.
Είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές του Ιουνίου 2012 κατά τις οποίες η Χρυσή Αυγή έλαβε 6,92% (426.025 ψήφοι) καταλαμβάνοντας 18 έδρες, οι εκλογές του Ιανουαρίου 2015 που συγκέντρωσε ποσοστό 6,28% (388.387 ψήφοι) εκλέγοντας 17 βουλευτές και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 που έλαβε 6,99% (379.722 ψήφοι) εκλέγοντας 18 βουλευτές. Σημειώνεται ότι στις διπλές εκλογικές αναμετρήσεις του 2015, η Χ.Α. ήταν το τρίτο κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ενώ κανείς δεν ξεχνά τα θλιβερά και προκλητικά επεισόδια που πυροδότησαν οι βουλευτές της εντός της Ολομέλειας της Βουλής επιχειρώντας να επιβάλλουν το νόμο της νύχτας και του υποκόσμου, συναντώντας ωστόσο την ομόθυμη καταδίκη των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου. Οι πρώτες εικόνες των νεοναζιστών βουλευτών που εισέρχονταν στην Βουλή ως στρατιωτικό άγημα περί τον «αρχηγό», σοκάριζαν.
Ο στόχος είχε επιτευχθεί: η μεθοδική διείσδυση σε κρίσιμους «θύλακες» του κράτους –όπως ο στρατός και η αστυνομία- και της ελληνικής κοινωνίας –άνεργοι, αγρότες, συνταξιούχοι, λαϊκά στρώματα και όχι μόνο- είχαν αποδώσει. Η οικονομική κρίση και η μνημονιακή λαίλαπα, το μεταναστευτικό, η απαξίωση των κομμάτων και των πολιτικών, ο ακραίος λαϊκισμός, η οργή και ο θυμός των πολιτών εκείνων που θα προτιμούσαν «να καεί, να καεί, το μπ……… η Βουλή», όπως φώναζαν κάποιοι στις διαδηλώσεις του Συντάγματος, οι προπηλακισμοί «αγανακτισμένων» κατά βουλευτών, αλλά και η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων έχοντας προηγουμένως οδηγήσει την χώρα στην χρεοκοπία, αποτέλεσαν το πρόσφορο έδαφος για να εκκολαφθεί το «αυγό του φιδιού».
Όσοι «φλέρταραν» με το απεχθές φαινόμενο της εμφάνισης του κεκαλυμμένου νεοναζιστικού μορφώματος και της παρουσίας του στην Βουλή, όσοι εκφράζονταν «κατά βάθος» από τον περιφερόμενο «τσαμπουκά» των στελεχών της, όσοι επιχείρησαν ηθελημένα ή άθελα να «ξεπλύνουν» την αποτρόπαια στάση της κατά των δημοκρατικών θεσμών αντιλήφθηκαν –αν όχι όλοι σίγουρα αρκετοί, τόσοι τουλάχιστον ώστε να μην δοθεί εκ νέου στη Χρυσή Αυγή το «εισιτήριο» εισόδου στη Βουλή- ότι πίσω από τους «λεονταρισμούς» και τις «μαγκιές» των χρυσαυγιτών, κρυβόταν ένα επικίνδυνο παραστρατιωτικό δίκτυο με δομή και ιεραρχία που σχεδίαζε και οργάνωνε δολοφονικές επιθέσεις και τραμπουκισμούς.
Η ιστορική ετυμηγορία του δικαστηρίου γυρίζει σελίδα σε αυτή την μαύρη για την Δημοκρατία περίοδο και στέλνει ένα μήνυμα που βγαίνει εκτός των συνόρων της χώρας σε μια εποχή κατά την οποία ο φασισμός σηκώνει ξανά κεφάλι. Μένει πλέον το μήνυμα αυτό να φτάσει σε όλους τους αποδέκτες του…
