Πόσο, μα πόσο πολύ έχει αλλάξει η ελληνική κοινωνία. Νεαρός ρεπόρτερ θυμάμαι τα σοβαρά επεισόδια στις μεγάλες αντιαμερικανικές διαδηλώσεις τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης – αναφέρω ως πρόχειρα παραδείγματα τη Ρόδο, το Ηράκλειο, την Κέρκυρα – κατά τις προσεγγίσεις πλοίων του 6ου Αμερικανικού Στόλου στα λιμάνια.
Με το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», πλήθη κόσμου προέβαιναν σε βανδαλισμούς αλλά και μαζικές επιθέσεις κατά των πληρωμάτων των πλοίων τα οποία προσέγγιζαν τα λιμάνια προκειμένου οι άνδρες να μπορέσουν να ξεκουραστούν από τις πολυήμερες ή και πολύμηνες περιπολίες στη Μεσόγειο.
Και τώρα, με εξαίρεση μερικές δεκάδες διαδηλωτών του ΚΚΕ και αριστερίστικων οργανώσεων, η κοινωνία όχι μόνο υποδέχεται με ανακούφιση τα αμερικανικά πλοία, αλλά αν ήταν δυνατόν, θα έστρωνε και κόκκινα χαλιά για να υποδεχθεί τα πληρώματα. Τέτοια θεαματική αλλαγή. Συνετέλεσαν φυσικά σε αυτό τόσο η οικονομική κρίση εξαιτίας της πανδημίας όσο και η τουρκική προκλητικότητα, συν η εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ της αρχής της τήρησης των ίσων αποστάσεων μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Οι «φονιάδες των λαών» είναι τώρα ευπρόσδεκτοι στα νησιά, και αν ξοδεύουν και χρήματα ακόμη καλύτερα.
Η έλευση του Μάικ Πομπέο, του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, ήρθε να επισφραγίσει την εκατέρωθεν αλλαγή, νοοτροπίας από εμάς, σχέσεων από εκείνους. Ο ίδιος τόνισε σε όλους τους τόνους δε, ότι είναι φίλος της χώρας μας, ότι ενστερνίζεται τις ανησυχίες μας από τον εξ Ανατολών κίνδυνο, ότι θα μας στηρίξει, ότι θα αποτρέψει τους «απέναντι» να προχωρήσουν σε κάτι περισσότερο, ότι η αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων θα επεκταθεί και πέραν της στρατιωτικής συνεργασίας – το καλάθι αυτού του τύπου είχε πολλά και διάφορα μέσα.
Το ερώτημα είναι πόση αξία έχουν όσα μας έταξε. Ακόμη και αν θεωρήσει κανείς ότι το βαθύ αμερικανικό κατεστημένο δύσκολα αλλάζει γραμμή ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά, δεν μπορεί να διαφεύγει την προσοχή μας ότι ο Μάικ Πομπέο είναι ένας υπό προθεσμία υπουργός: μόλις 110 ημερών. Ακόμη και αν κερδίσει τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου ο πρόεδρος Τραμπ, τίποτε δεν προεξοφλεί ότι θα διατηρήσει τον κ. Πομπέο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Είναι τόσο απρόβλεπτος άλλωστε, που δεν είναι καθόλου σοφό να ποντάρει κάνεις κάτι τέτοιο. Υπ’ αυτή την έννοια διερωτώμαι μήπως η πτωχή πλην τιμία Ελλάς έπεσε -και πάλι – θύμα της λαχτάρας της να δει τα πράγματα να αλλάζουν στην περιοχή, και ειδικότερα τις ΗΠΑ να ρίχνουν έστω για μία φορά βαριά τη σκιά τους στο πλάι μας, αντί να τη μοιράζουν με τους «απέναντι». Μήπως δηλαδή το θερμό κλίμα κατά την επίσκεψη Πομπέο συνδέεται με την ψήφο των Ελληνοαμερικανών και όχι με μια επί της ουσίας μεταστροφή. Αλλά αυτό, είτε έτσι είτε αλλιώς θα φανεί. Και θα φανεί σύντομα…
