Στις 7 Οκτώβρη αναμένεται να ανακοινωθεί η θεμελιώδης ποινική απόφαση για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και θα ήθελα πολύ σύντομα να θυμηθούμε τους πιο σημαντικούς δικονομικούς σταθμούς σε αυτή τη μακρόχρονη «πορεία» ανίχνευσης των ποινικών ευθυνών της εν λόγω οργάνωσης.
1. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονείται στυγερά ο Παύλος Φύσσας από το στέλεχος της Χρυσής Αυγής Ρουπακιά και ο αντεισαγγελέας του ΑΠ κ. Βουρλιώτης πρωτοστατεί στη σύλληψη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής.
Ηταν νόμιμη η ανωτέρω σύλληψη χωρίς την άδεια της Βουλής; Ηταν νόμιμη γιατί το άρθρο 62 του Συντάγματος ορίζει σαφώς ότι στα αυτόφωρα κακουργήματα δεν απαιτείται μια τέτοια άδεια.
Επιπλέον, τα κακουργήματα τα οποία είχαν αποδοθεί στους ανωτέρω βουλευτές για συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση θεωρούνται διαρκή εγκλήματα.
Και στα διαρκή εγκλήματα η τυπική αποπεράτωση των αδικημάτων είναι χρονικά παρατεταμένη (και διαρκεί όσο διαρκεί και η παράνομη κατάσταση, δηλαδή όσο διαρκεί και η δράση μιας εγκληματικής οργάνωσης).
Κατά συνέπεια, εφόσον υπήρχε αυτόφωρο, ορθά είχαν συλληφθεί οι ανωτέρω βουλευτές με βάση το άρθρο 275 του ΚΠΔ.
2. Το 2014 οι ανακρίτριες οι οποίες είχαν αναλάβει τη διενέργεια της τακτικής ανάκρισης καταλήγουν σε ένα πρωτοφανές «πόρισμα». Ποιο;
Δηλαδή «ότι ο έλληνας δικαστής δικαιούται να αποδώσει την κακουργηματική κατηγορία της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση… σε βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου, οι οποίοι αποτελούν την ηγετική ομάδα της εγκληματικής οργάνωσης, που λειτουργεί κατ’ επίφαση μόνο ως πολιτικό κόμμα».
3. Το 2015 δημοσιοποιείται η έξοχη πρόταση του αντεισαγγελέα του ΑΠ κ. Ντογιάκου η οποία προτείνει την παραπομπή των κατηγορουμένων στο Τριμελές Εφετείο (και μετά από λίγο καιρό εκδίδεται και το αμετάκλητο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών που κάνει δεκτή την ανωτέρω εισαγγελική πρόταση).
Μάλιστα, από την πλήρως τεκμηριωμένη πρόταση του εισαγγελέα Ντογιάκου αναφέρω ένα «ανατριχιαστικό» αποδεικτικό εύρημα: Δηλαδή ότι οι πρωταγωνιστές της Χρυσής Αυγής λατρεύουν τον αρχηγό τους κατά την εαρινή ή χειμερινή ισημερία, όπως ακριβώς έκαναν οι ναζί, που υμνούσαν σε ανάλογες γιορτές τα γενέθλια του Χίτλερ!
4. Τον Απρίλιο του 2015 αρχίζει η ακροαματική διαδικασία, η οποία διαρκεί δυστυχώς πέντε χρόνια (!) και αποκαλύπτει ότι η ελληνική έννομη τάξη βρίσκεται σε αδυναμία να διεκπεραιώσει «εντός λογικής προθεσμίας» μια τερατώδη ποινική δίκη με 68 κατηγορουμένους, 100 συνηγόρους υπεράσπισης κ.λπ.
Και ίσως η πιο «άτυχη» στιγμή στο ακροατήριο έρχεται όταν η εισαγγελέας μπερδεύει δογματικά την έννοια της «διεύθυνσης της εγκληματικής οργάνωσης» και της ηθικής αυτουργίας και λέει μετά την περάτωση της αποδεικτικής διαδικασίας ότι «δεν ακούστηκαν φράσεις που να δείχνουν ότι δόθηκε εντολή για τη δολοφονία του Φύσσα»!
Και για μια ακόμη φορά επισημαίνω ότι ο διευθύνων την εγκληματική οργάνωση – στο άρθρο 187 του ΠΚ – είναι ο ιθύνων νους (directing mind), είναι εκείνος ο οποίος οριοθετεί δεσμευτικά την πολιτική ή την ιδεολογική της ταυτότητα.
Είναι εκείνος ο οποίος οριοθετεί τις πράξεις με τις οποίες η οργάνωση αποκτά την ταυτότητα τούτη (Λίβος, «Ποινικά Χρονικά», 2015).
Εάν, επομένως, μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο που καθόρισε ο αρχηγός (:Μιχαλιολάκος) ένα μέλος της οργάνωσης (:Ρουπακιάς) διαπράξει μια δολοφονία, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Γιατί;
Γιατί δεν απαιτείται πλέον να υπάρχουν τα αντίστοιχα πραγματικά γεγονότα ή τα αποδεικτικά στοιχεία από τα οποία να καταφάσκεται η εντολή του αρχηγού για αυτή τη συγκεκριμένη δολοφονία!
Το μέλος απλώς διαπράττει την ανωτέρω δολοφονία μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο που καθόρισε δεσμευτικά ο διευθύνων την εγκληματική οργάνωση!
Το συμπέρασμα; Ας ελπίσουμε όλοι ότι θα εκδοθεί μια δίκαιη απόφαση!
*Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
kalfelis@law.auth.gr
