Τι θα γίνει με την Εκκλησία μας; Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν από την παρουσία του ιδρυτή της (και δεν εννοώ τόσο τον Ιησού Χριστό όσο τον Απόστολο Παύλο) και παραμένει ακλόνητη, δογματική, παραδοσιακή και πεισματικά αντίθετη σε κάθε μεταρρύθμιση ή ανανέωση. Αλλες χριστιανικές Εκκλησίες είχαν τους ανανεωτές τους, υιοθέτησαν καινοτομίες, τροποποίησαν τα δόγματά τους, αφουγκράστηκαν τις αλλαγές στην ανθρώπινη κοινωνία. Επηρεάστηκαν από τις εκπληκτικές εξελίξεις στις επιστήμες και στην τεχνολογία που άλλαξαν ριζικά τη ζωή μας και προσπάθησαν να επωφεληθούν από αυτές.
Βέβαια η μονολιθικότητα της Εκκλησίας μας της επέτρεψε να μείνει συμπαγής και απρόσβλητη σε όλες τις αλλαγές και να κρατήσει τη σιδερένια πυγμή με την οποία ποδηγετεί το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία. Οποτε έγινε κάποια προσπάθεια από το κράτος να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού, η αποτυχία του ήταν εξασφαλισμένη. Παραμένουμε το μόνο ευρωπαϊκό κράτος όπου δεν υπάρχει χωρισμός κράτους και Εκκλησίας.
Το μόνο που το Σύνταγμά του δεν πηγάζει από τη θέληση του λαού αλλά ισχύει «Εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου και Ομοουσίας Τριάδος». Το μόνο όπου λείψανα αγίων γίνονται δεκτά με… τιμές αρχηγού κράτους. Το μόνο που σε καιρούς επιδημίας η αντιεπιστημονική και επικίνδυνη για την υγεία του λαού άποψη της Εκκλησίας προβάλλεται εξίσου με την τεκμηριωμένη επιστημονική γνώση.
Εχω καταλήξει πως η αρχή του εκσυγχρονισμού της Ελλάδας – αν ποτέ γίνει – θα έπρεπε να αρχίσει από την Εκκλησία. Με θέσπιση εκκλησιαστικού φόρου που θα αφορά μόνο τους πιστούς – όπως γίνεται στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη – για να πληρώνεται ο κλήρος, απαγόρευση ανάμειξης της Εκκλησίας σε θέματα κοινωνικά και οικονομικά, απογραφή και φορολόγηση της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας. Αλλιώς θα παραμείνουμε κράτος μουλάδων, όπως το Ιράν.
Γιατί μόνο εδώ – για να γίνει η δουλειά σου – είναι καλύτερο να γνωρίζεις τον τοπικό μητροπολίτη παρά τον δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη. Μόνο εδώ χρειάστηκε να περάσουν 15 χρόνια από την ψήφιση του νόμου για να φτιαχτεί – στα κρυφά, από έναν ιδιώτη – το πρώτο αποτεφρωτήριο. Ολοι οι άλλοι – δημοτικοί άρχοντες κ.λπ. – που είχαν προκηρύξει διαγωνισμούς έκαναν πίσω μπροστά στον φόβο του ράσου.
Και μόνο εδώ πέτυχε η Εκκλησία τη μεγαλύτερη ιστορική απάτη όλων των εποχών. Ενώ πολέμησε με λύσσα τις ιδέες που οδήγησαν στην Ελληνική Επανάσταση του ’21, εκ των υστέρων εμφανίστηκε ότι εκείνη σήκωσε το Λάβαρο στην Αγία Λαύρα ανήμερα του Ευαγγελισμού. Ψέματα, ψέματα, ψέματα! Τίποτα δεν έγινε στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου, ψυχή δεν ήταν εκεί και το λάβαρο φτιάχτηκε 70 χρόνια μετά.
Πώς κατηχούσε τους Ελληνες το Πατριαρχείο πριν από την Επανάσταση: Να αγαπάμε τον Σουλτάνο που είναι ο πατέρας μας και να μην ακούμε τις σατανικές ιδέες που έρχονται από τη Δύση, όπως ισότητα, ελευθερία, δημοκρατία. Εχω ξαναγράψει για την «Πατερική Διδασκαλία» που ισχυριζόταν πως «η τούρκικη κατοχή ήταν έργο της θείας πρόνοιας και σίγουρη οδός προς τη μεταθανάτιο σωτηρία»! Θυμάμαι πως ο Αλέξης Τσίπρας είχε υποσχεθεί – προγραμματικά – χωρισμό κράτους και Εκκλησίας…
Κι ελπίζαμε τότε πως – δεν μπορεί – η πρώτη φορά Αριστερά θα τολμούσε… Αλλη μία οδυνηρή απογοήτευση! Και χρειάστηκε ο Σημίτης με τις ταυτότητες και ο Μητσοτάκης με τις εκκλησίες για να νιώσει η Εκκλησία μας την παρουσία του Ορθού Λόγου (που κι αυτός δώρο του Θεού είναι).
